UVS2 geklopt

De vorige ronde hadden we een enorm ratingoverwicht op onze tegenstander. Deze keer was het verschil niet veel kleiner, gemiddeld 140 elopunten per bord, maar helaas zaten wij aan de verkeerde kant van de vergelijking. Het verschillen in rating zijn enorm in klasse 4C. Het team van Veenendaal was tegen ons bijna op volle sterkte op komen dagen, ze hadden maar één van hun vier 2200+ spelers thuisgelaten. Het werd een wat eenzijdige affaire, maar de eindstand van 1½-6½ mogen we wel wat geflatteerd noemen.

Dennis Breuker was als eerste klaar, op bord 2. Na een hele tijd de theorie gevolgd te hebben (bleek achteraf) in een vlijmscherpe Najdorf, maakte hij toch een foutje waardoor hij moeilijk kwam te staan. De ruim verbruikte tijd in de opening zal verder ook niet echt bijgedragen hebben om de zaak te redden. Dennis heeft me laten weten nog met een stukje over deze partij en met name de opening te komen.

Bij Hans Quint kwamen er wilde taferelen op het bord, met allerlei penningen en stukken die instonden. Waarschijnlijk toch iets te wild, want na een afwikkeling stond Hans gewoon een pion achter. Het einde heb ik niet zo meegekregen, maar kansen kreeg hij niet meer.  Ivar moest IM Etienne Goudriaan op bord 1 zien af te stoppen, maar belandde vanuit de opening al snel in een vrij kansloze stelling. Even later was ook de partij bij Jeroen plotsklaps over, hij stond mat. Wat daar precies misging heb ik niet meegekregen, het leek me dat Jeroen kort daarvoor nog niet dramatisch slecht stond.

Zo stonden we iets na half vier al met 0-4 achter, de sterkste spelers van Veenendaal hadden hun plicht gedaan. Op de andere borden waren de ratingverschillen niet zo groot en lagen er duidelijk betere kansen voor ons.

Bij Diderick bleef de hele partij ongeveer in evenwicht, echt slechter had hij niet gestaan en ook geen duidelijke kansen gemist. Het werd dus remise. Ik zelf had een interessante partij, waarin ik helaas in eerst het middelspel een goede kans miste en daarna nog vlak voor het einde een vrij gemakkelijk stukwinst overzag, waarna wit alsnog met remise ontsnapte:

Arno Sprinkhuizen wist in het middenspel een duidelijk voordeeltje te pakken en belandde uiteindelijk in een dubbel toreneindspel met een pluspion aan de rand. Helaas was hier geen progressie in te boeken en ook deze partij eindigde dus in remise.

Als laatste was Thomas Willemsen nog bezig. De hele partij had hij vrij doelgericht gewerkt aan het uitbreiden van het kleine voordeel dat hij in de opening had weten te pakken. Een pion was al in de pocket en toen verslikte Thomas zich helaas in het tegenspel van zijn tegenstander, die zijn stukken opeens allemaal op de ideale velden voor een koningsaanval had staan. Nogal zuur voor Thomas, dat hij na ruim vier uur spelen aldus toch nog verloor.

Share

Geef een reactie