Het derde wint een wedstrijd!

Na het debacle in de promotieklasse van afgelopen seizoen lijkt bovenstaande titel fake news, maar het is toch echt waar: UVS 3 heeft 2 matchpunten veroverd. Aan mij de eer om voor het eerst in mijn UVS-carrière een gewonnen wedstrijdverslag te schrijven. Ik hoop dat er vele mogen volgen.

Ik kon met zwart aan bord 5 de opening in rap tempo spelen, terwijl mijn tegenstander daar zichtbaar meer tijd voor nodig had. Dit gaf mij de kans om als vrijwillige verslaggever een rondje langs de borden te doen.
Na de openingsfase leek er nog niets aan de hand en we leken zelfs op een snelle voorsprong te komen op bord drie, waar Ruud van de Plassche aanvankelijk verwikkeld leek in een ogenschijnlijk overgecompliceerde stelling met allerlei penningen. Dat bleek allemaal schijn: hij kwam eerst één, toen twee en direct daarna drie pionnen voor en ik had zijn punt al geteld. Men moet de huid echter niet verkopen voordat de beer geschoten is… Het woord is aan Ruud:

En zo stond het ½-½ in plaats van 1-0. Een nieuwe tegenslag volgde een minuut of vijf later, toen Tsji op moest geven en we bijgevolg ½-1½ achter kwamen. Bij dezen zijn relaas:

“Ik speelde met wit een leuke Franse Partij tegen Peter Koymans. Op zet 18 forceert zwart een afwikkeling, waar ik iets beter uitkwam.
De stelling was lastiger dan ik dacht. Ik wikkelde onhandig af, maakte drie slechte zetten en het was uit.
Maar goed, ik troost me met de prachtige partijen van Klaus, Marion en Wouter. Het teamresultaat telt!”

Op ongeveer hetzelfde moment was er een incidentje bij Christ aan bord 8. Zijn tegenstander was namelijk slechtziend en speelde zijn partij op een speciaal voor zijn handicap aangepast schaakbord. Hij vertelde zijn zetten hardop aan Christ, die ze vervolgens op het normale bord ten uitvoer bracht. Tot zo ver geen probleem, maar op een gegeven moment verstond Christ zijn tegenstander niet goed en speelde een andere zet dan bedoeld. Hierdoor ontstonden er twee verschillende partijen en niet veel later leidde dat tot wederzijds onbegrip, omdat een zet volgens zwart wel kon, maar volgens wit (Christ) niet.
Na een interventie van de wedstrijdleider werd besloten om de stelling te reconstrueren tot voor de onduidelijkheid en vanaf daar verder te spelen.

Ondertussen had Ruud van der Spoel op bord 4 remise moeten houden. Dit is wat hij er over kwijt wil:

“Op de 19e zet geef ik pardoes een kwaliteit weg (paardvorkje, één zet diep) waardoor mijn zeer goede stelling veranderde in een totaal verloren stelling met een kwaliteit minder zonder compensatie. Mijn tegenstander speelde het goed, kwam onder lichte tijdsdruk te staan, maar stond nog steeds straal gewonnen. Hij zag het niet meer allemaal scherp en hij gaf mij de mogelijkheid tot een eeuwig schaak op de 36e zet. Een evenwichtige remise zullen we maar zeggen…”

1-2 dus, maar die achterstand werd snel weggewerkt door Wouter, die aan het kopbord een puike partij speelde:

2-2 aan de bovenste vier borden. Voor ons een tegenvaller, want non-playing captain Marcel had gehoopt die helft van de wedstrijd met 3-1 te winnen. Grappig genoeg ging het voor onze tegenstanders precies volgens plan (zie hun verslag op https://www.svwlc.nl/).
De wedstrijd moest dus beslist worden op de onderste vier borden en na Wouters winst was er daar nog geen enkele partij waarin een van beide partijen de overhand had en dat terwijl de tijdnoodfase voor de veertigste zet met rasse schreden naderde…

Opeens kreeg ik van Marion (op bord 7) de vraag wie de teamleider was. Ik verwees haar door naar Marcel en ik begreep al snel dat ze een remise-aanbod had gekregen. Met het oog op de overige partijen adviseerde hij haar door te spelen en terecht, want niet veel later moest haar tegenstander een stuk offeren om een vrijpion tegen te houden. Het offer bleek slechts uitstel van executie, want even later rende er een tweede zwarte vrijpion naar voren en kon wit opgeven en Marion het volle punt bijschrijven: 3-2.
Voor het eerst kwamen we voor in de wedstrijd en dat op een heel lekker moment. Klaus zijn dame-eindspel op bord 6 nam een gunstige wending en ikzelf (bord 5) profiteerde van de kleine foutjes van mijn tegenstander, die zich in zware tijdnood vergreep aan zijn pionstructuur:

3½-2½ en Christ had een kwal moeten inleveren en kon op niet meer hopen dan een remise. Het was dus aan Klaus om de boel in het slot te gooien, omdat ik het blijkbaar niet nodig vond om een gewonnen stelling ook daadwerkelijk te winnen. Zou Klaus met de druk kunnen omgaan? De oplettende lezer weet het al, maar dat neemt niet weg dat Klaus het verhaal van zijn partij zelf het best kan vertellen:

“Geen grootmeesters, de twee spelers aan het 6de bord, maar we hebben wel een leuke partij op het bord gezet. Het begon met een ongebruikelijke Caro-Kann, wat mijn tegenstander veel tijd kostte. Het eindigde ondanks enkele mindere zetten van beide kanten toch nog in een spannend eindspel van dames en pionnen. De uitslag had zomaar anders kunnen zijn.”

4½-2½ en de buit was binnen. Christ kon intussen met zijn witte paard geen weerstand meer bieden aan de zwarte toren die zijn stelling penetreerde en binnen de kortste keren zijn pionnenbestand zou decimeren, al helemaal omdat zijn koning gebonden stond aan een zwarte vrijpion op de g-lijn. Hij kon nu echter met een gerust hart opgeven.
Met een 4½-3½ nederlaag op zak stuurden we onze tegenstanders terug naar Eindhoven en de eerste stap richting ons geambieerde kampioenschap was gezet. Sterker nog, we staan nu zelfs gedeeld eerste in de poule, omdat alle vier de wedstrijden in dezelfde cijfers eindigden.

Ik denk dat we met dit team, dat in deze wedstrijd sterke veerkracht heeft getoond na de vroege achterstand, een heel eind kunnen komen dit seizoen. Als er op het ene bord iets niet lukte, stonden andere spelers op om hun eigen bord wél iets gedaan te krijgen. Zo hoort het ook, en ik hoop dat we iedere wedstrijd zo kunnen spelen, in de geest van de woorden van Tsji: “Het teamresultaat telt!”

[Red.: klik hier voor het verslag van Woensel.]

Share

2 reacties

  1. Dennis Breuker schreef:

    Oei, bloedstollend daar bij Klaus! Mooi verslag hoor, ik leefde met iedereen mee.

  2. Tsjisang Cheung schreef:

    Volgende keer bitterballen.

Geef een reactie