Over nachtkaarsen en vlam in de pan

Er is al een tijdje geen bericht geweest op de site over UVSOS 1, het team dat de afgelopen twee jaren kampioen werd van de hoofdklasse A: 22/23, 23/24.

Het plan was om dit jaar Boter-kaas-en-eieren te winnen en drie-op-een-rij te scoren. De eerste vijf ronden kon iedereen dat goed volgen, want daarvan zijn allemaal verslagen te vinden. Het laatste verslag eindigde met de zin “Daardoor staat Max Euwe stevig aan kop in de poule en realistisch gezien kan eigenlijk alleen ASV ze nog van de titel afhouden“. Daar kwam geen woord UVS aan te pas. Misschien dat daardoor geen verslag is gedaan van ronden 6 (waar we van ASV 2 verloren) en 7 (waar we nipt van Zevenaar wonnen)? Op deze manier lijkt de competitie voor ons als een nachtkaars uit te gaan.

Daarom een verslag van ronde 8.

Iedereen was keurig op tijd in de Vlamoven. Iedereen? Wedstrijdleider Désiré Fassaert werd wat zenuwachtig omdat onze teamleider, en daarmee ook de opstelling, ontbrak. Maar Diderick is betrouwbaar en al vrij snel was hij aanwezig. Nadat hij zijn twee telefoons had uitgezet begon de wedstrijd.

Het wordt meteen duidelijk waarom ik dit verslag moest schrijven.

Dennis (bord 2) was al snel klaar. Net toen er wat tactiek in de stelling begon te komen ging de partij als een nachtkaars uit. De reden? De ene speler had een zware werkdag gehad, en de ander was erg verkouden. Ja ja, smoesjes!

Niet lang daarna vergezelde Pepijn (bord 5) mij bij de analyse. Hij had een plusje uit de opening, maar dat werd daarna zo goed geneutraliseerd dat remise een logisch resultaat was.

Diderick (bord 3) kwam optisch lekker uit de opening. Na een onnauwkeurige zet neutraliseerde ook hier zwart de stelling. De nachtkaars deed zijn werk en een remiseaanbod van Diderick werd zonder nadenken aangenomen. Gelukkig maar, want in de eindstelling blijkt Diderick verloren te staan (iets dat beide spelers op dat moment niet doorhadden).

Diderick: “Eindelijk weer schaken voor de SOS, maar helaas houdt het bij mij op het moment niet over. Ik mocht, net als vorig jaar tegen ASV 2, aantreden tegen Jan Knuiman, tegenwoordig onze clubgenoot. Toen kwam hij gewonnen uit de opening, maar wist ik het nog net om te draaien. Ik was dus gewaarschuwd. In de opening speelde Jan weer erg snel en ik weer niet al te best. Ik probeerde er wel wat van te maken, maar het vervlakte al snel. Met mijn slotzet kreeg ik het zelfs nog voor elkaar om een kwaliteit weg te blunderen, via een verstopte penning. Het trieste was dat ik dezelfde combinatie een paar zetten daarvoor al had gezien. Gelukkig nam Jan mijn remiseaanbod a tempo met beide handen aan. Het was weer niet al te best… Mijn teamgenoten, zeker Maarten en Wouter lieten later op de avond zien dat ze uit ander hout gesneden zijn!”

Voor de korte remisespelers voor straf deze: helemaal afkijken!

 

Ondertussen was Ivar (bord 6) al een tijdje een mindere stelling aan het keepen. Dat hield hij lang vol. Heel lang. Zo lang, dat het remise werd. Zo kan je dus ook remise spelen. Neem daar een voorbeeld aan, stelletje snelle remiseschuivers ;)

Ivar: “Ik maakte in de opening een bijzondere keuze. Mijn tegenstander speelde de eerste 10 zetten erg vlot en ik besloot af te wijken van de theorie met een zet waarvan ik al vermoedde dat deze niet goed was. Dat bleek ook het geval en mijn witveldige loper had ik vakkundig buitenspel gezet. Daarna speelde mijn tegenstander het erg sterk met de nodige door de computer aangeraden zetten, dat van de computer bleek uiteraard achteraf;-) Net op het moment dat hij kon ‘oogsten’ en volgens de computer plus 4 stond speelde hij een onnauwkeurige zet waardoor ik een uitweg naar remise kreeg. Daar besloten we toe in deze stelling. Ik was duidelijk meer content met deze remise dan mijn tegenstander.”

Omdat ik zo snel klaar was keek ik af en toe naar de stand bij de UEFA Europa League. De stand bij Manchester United-Lyon was 2-2, net als bij ons. Spannend!

Invaller Onno (bord 8) had het zwaar te verduren. Zijn jonge tegenstandster Fleur Westerhof (vorig jaar Nederlands kampioen bij de meisjes tot en met 16 jaar) gooide de vlam in de pan en ging recht op de koning af. Overigens, Fleur was eerder die dag door UVS vastgelegd voor een simultaan voor UVS jeugd op 5 september. Komt dat zien!

Onno mailde nog: “Ik vond het een eer om in jullie team te mogen invallen“. Graag gedaan, Onno, en heel fijn dat je kon meespelen!

Stand: 3-2 achter, net als Manchester United.

En dan Robbie (bord 1). Ook hier een vlam-in-de-panstelling. Ongelijke materiaalverhouding, stukken op allerlei rare plekken. En heel creatief schaak door beide spelers. Hoe staat het eigenlijk? Ik had in ieder geval liever zwart, en ik bleek gelijk te krijgen. Helaas had Robbie wit.

4-2 achter dus, net als Manchester United.

Gelukkig hadden we er wel vertrouwen in dat Wouter (bord 7) wat terug kon doen. In de opening liet hij Dxb2 toe. Je raadt het al: vlam in de pan. Zwart raakte de dame kwijt, maar Wouter twee torens. Het probleem voor zwart was dat hij niet meer mocht rokeren, én dat hij achter stond in ontwikkeling. Wouter hield de druk er goed op en trok de vis op het droge.

4-3, net als Manchester United. Wat een wedstrijd!

Alleen Maarten (bord 4) was nog bezig. Hij speelde zowaar een normale opening, maar kwam minder te staan. Een klein vlammetje zag ik wel in de pan (of was het een vlam in een klein pannetje?). Wit kon vrij gemakkelijk aanvallen, en Maarten kon zijn stukken er niet goed bijhalen. Maar Maarten hield dapper stand, en verdedigde zich taai, met weinig tijd op de klok. Toen de aanval niet doorsloeg en zowaar dames werden geruild had hij ineens een betere stelling. En met beide spelers in tijdnood kwam er zowaar een gewonnen toreneindspel op het bord. Een vrijpion kon alleen maar worden gestopt door de toren te geven. Zijn tegenstander moest een en ander nog even verwerken en speelde wat lang door, maar toen Maarten het sadistisch afmaakte met h6, waarna wits pionnen een voor een harakiri moesten plegen, gaf zijn tegenstander op.

Maarten: “Een bijzondere dag: Witte Donderdag. Dag van contemplatie – gelovigen bezinnen zich op de betekenis van grote zaken als ‘gemeenschap’ en ‘opoffering’. En daarbij wordt met ‘gemeenschap’ niet seks bedoeld, maar eerder iets als ‘diepe verbondenheid’. Kortom: een mooie dag om een pot te gaan schaken. Op naar Arnhem. Op naar ASV!

ASV? Was daar niet iets mee? Mijn bezinning en contemplatie leidden mij terug naar vorig jaar. Ja ASV, daar was zeker iets mee. Ik speelde vorig jaar tegen een veel betere schaker, Otto Wilgenhof, bij de oudere garde wellicht bekend vanwege zijn rubriek ‘Toveren met Otto – die mij eerst strategisch overspeelde, mijn rommelkansen onderschatte, verloren kwam te staan en die ik in tijdnood pardoes een punt cadeau deed in een stelling die hij best al 20 zetten lang op had kunnen geven. (zie de foto)”

 

“Misschien zou ik weer tegen Otto mogen spelen. Misschien zou ik dat zo onverdiende verlies goed kunnen maken. Tegen Otto de Tovenaar! Maar ja wat is de kans. Wat is de kans dat er leven wordt gevonden in de Ruimte… O? Dat is inmiddels gevonden? Leven in de ruimte? Nou – dan zal ik wel tegen Otto spelen vanavond…

In de speelzaal van ASV stonden de borden nog niet helemaal klaar. Tussen de bouten, ringen, pakbonnen en ander logistiek materiaal werd druk geschoven om de acht speeltafels klaar te zetten. En aan het vierde bord zat natuurlijk, hoe kon het ook anders… Peter Boel. OK – ook weer een veel betere schaker, geen Otto Wilgenhof. Maar… beter!

Nou – goed dan: als dit is wat Witte Donderdag voor mij moet zijn – so be it!”

“Zie foto – hier zou wit ook op mogen geven. Maar wellicht had Peter ook mijn geblunder tegen Otto vorig jaar gezien en hoopte hij nog ergens op. Scherp blijven dus. Tc5 was trouwens wel een heerlijke zet om uit te voeren.”

Dus de 4-4 was een feit. En ook Manchester was teruggekomen tot 4-4! En als de competitie niet acht tegen acht, maar negen tegen negen was geweest, dan weet ik zeker dat we hetzelfde gedaan zouden hebben als the Red Devils.

Hier nog de beelden: https://www.youtube.com/watch?v=7cveicslzCs.

Over vlam in de pan gesproken.