Mooi verloren!

door · Gepubliceerd · Bijgewerkt

Mooi verliezen is een kunst apart. Een kunst die UVS SOS2 tot in de vingertoppen beheerst. Zo zagen we dat voor de derde keer dit seizoen ook op 3 februari gebeuren: de ene verliespartij nog fraaier dan de andere met als kers op de taart een bekoorlijke 4,5-3,5 nederlaag! Dank aan het team voor de prestatie. Helaas is er geen klassement voor esthetisch verliezen – we zullen deze bijzondere eer in alle stilte en bescheidenheid moeten koesteren.

De avond begon helemaal niet zo fraai. Tobi won op een lelijke manier doordat hij een stuk cadeau kreeg, Ismael deed daar nog een schepje bovenop door de tegenstander op de hem bekende wijze door de vlag te jagen. Tussenstand 2-0 voor UVS. Niet zo mooi.

Het evenwicht werd enigszins hersteld door een vlakke remise van Ron. Hierna deed ik mijn duit in het zakje door wild te spelen en tam te verliezen. Het werd allengs mooier: tussenstand 2,5 – 1,5.

Klaus wist de balans helemaal in evenwicht te krijgen door op onklause manier te verliezen. Resteerden nog 3 partijen die de schoonheid van de einduitslag konden beïnvloeden. Mark stond heel lang materiaal voor, koos voor een voorzichtige maar degelijke en uiteindelijk zegerijke aanpak. Tussenstand: 3,5 – 2,5.

Een halfje zou nu volstaan om een matchpunt binnen te hengelen. Daar wilden Onno en Mathijs niet aan meewerken: zij kozen voor een nipt, maar mooi verlies. Onno speelde lang (terecht!) door met toren tegen dame en een koning opgesloten als een Strategovlag achter bommen, maar moest in hevige tijdnood capituleren. Mathijs is dit seizoen gepassioneerd liefhebber van mooi verliezen geworden. Hij liet kansen op meer liggen en gaf fraai op: eindstand 3,5 – 4,5. Mooi!

Klaus zijn bijdrage:
Toen ik 9 jaar was speelde ik in de schaakclub Baarn in ’n groepje van jongeren, die nauwelijks konden schaken. Het was geen kunst om daar jeugdkampioen te worden, maar mijn vader en de voorzitter van de club waren daar zo opgewonden over, dat ze mij (ongevraagd !) alle openings- en eindspelboeken van Euwe schonken. Ik liet die boeken jarenlang liggen. Na 7 à 8 jaar bladerde ik toevallig eens in die boeken. Ergens schreef Euwe zo ongeveer, dat een serieus schaker het Koningsgambiet niet moest spelen, omdat een scherp spelende schaker er weliswaar vaak mee won, maar dat – als Zwart goed zou spelen—de opening dubieus zou zijn. Precies dat was toen voor mij de reden om het Koningsgambiet te gaan bestuderen. 65 jaar later toonde Julian Hul uit Velp aan, dat Euwe indertijd misschien wel gelijk had. Julian bood nauwkeurig tegenspel, maar –dat moet ook gezegd worden- achteraf zie ik, dat mijn spel niet ondernemend genoeg was en soms zelfs zwak was, of had ik toch iets kunnen bereiken ?
En dit had Ron te melden:
Met toestemming van captain Marcel bood ik met zwart op zet 18 remise aan (SF zegt 0.0) op het moment dat we met 2-0 voor stonden en Mark op winst. Helaas gingen daarna alle andere partijen verloren.
.
Hierbij het verslag van Onno:
​

Share

Geef een reactie