Onder en tegen de Elster Toren

Op 10 januari jongstleden mocht UVS-2 SOS naar Elst om het daar onder de Elster Toren op te nemen tegen de Elster Toren. De eerste, het gebouw, is de parel van Elst: zwaar beschadigd in de oorlog, maar in oude glorie hersteld. De tweede is een vereniging van plaatselijke  schakers, opgericht begin jaren tachtig, bescheiden omvang. Op papier was de Elster Toren flink sterker dan UVS-2 SOS, meer dan honderd ratingpunten geloof ik. En wij speelden bovendien met twee invallers (ondergetekende was een daarvan). Een klein zaaltje boven een rumoerige en gezellige bruine kroeg was het strijdtoneel.

Veel heb ik van het verloop van de partijen van Ruud, Mark en Ismail niet meegekregen. Laatstgenoemde mocht op bord 3 het opnemen tegen Stefan Brouwers, die begin deze eeuw nog een jaar of zes voorzitter is geweest van UVS. Oudgedienden zullen hem nog wel kennen. Ismail speelde natuurlijk weer veel te snel, ging niettemin lange tijd gelijk op met zijn tegenstander, maar moest in het eindspel toch het hoofd buigen. Ruud (bord 6) ging na een remise-aanbod zijnerzijds – afgeslagen door zijn tegenstander – ook ten onder. Zo ergens tussen tien en half elf stond het 2-0 voor Elst.

Dan Dirk op bord 7. In zijn eigen woorden: “Remise. Wat kan ik er over zeggen. Tegenstander bood remise aan maar ik moest verder spelen van de captain omdat we 2-0 achter stonden. Ongeveer 10 zetten later heb ik zelf toch remise aangeboden. Het stond nog steeds, of weer, gelijk.”

Ook Mark (bord 5) ging ten onder (vraag me niet hoe), maar Onno (bord 4) wist met zwart als eerste de volle winst te behalen.

Zelf mocht ik op bord 8 met zwart tegen Mark Peperkamp, voor Elst ook een invaller. Een leuke partij, al zeg ik het zelf. Mijn tegenstander verslikte zich in de Sämisch-variant van het Konings-Indisch en verwaarloosde zijn verdediging op de a- en b-lijn teveel, waardoor ik een mooie aanval af kon ronden met een heuse (bijna) mat.

Klaus speelde op bord twee: “(…) een pittig openingsspel, waarbij wij aan elkaar gewaagd bleken. Totdat John Remmerts een gevaarlijke aanval met zijn paard had bedacht. Te laat ontdekte ik, dat mijn verdediging niet klopte, waardoor ik geforceerd een toren tegen ’n paard ging verliezen. Op grond van de stelling hoopte ik nog op remise. John Remmerts kon, ondanks  zijn materiele voorsprong geen directe winstvariant vinden. Hij zuchtte erbij, begrijpelijk als je nog maar 4 minuten op de klok hebt. Dat was voor mij een geschikt moment om remise aan te bieden. Wel een moeilijke keuze, want hij kon zomaar door de klok gaan. Van de andere kant kon hij winnen als hij zo snel nog een winstvariant kon vinden. Achteraf legde hij uit, dat hij die winstvariant zo snel niet kon vinden en daarom de remise aannam.

En toen stond het 4-3 voor Elst en hing alles af van Ron op bord 1. Terwijl het rumoer en feestgedruis uit de bruine kroeg onder ons toenam, stonden we er met z’n allen omheen.

Eindresultaat: 4-4. Marcel, de afwezige teamcaptain, noemde het daags na afloop “een mooie prestatie”.

Verslag Elster Toren

Share

Geef een reactie