UVS1 komt net tekort tegen Voorschoten

In de tweede ronde van de KNSB competitie, op zaterdag 12 oktober, mochten we aantreden tegen Voorschoten. Maar de wedstrijd was al eerder geopend, op verzoek van onze tegenstander werd een partij op de dinsdag ervoor bij ons vooruitgespeeld. Jan kwam dat prima uit, aangezien zijn vrouw nagenoeg uitgerekend was en in het weekend afreizen naar de andere kant van het land voor een potje schaak geen goed idee leek.

Toevallig net het moment vastgelegd waarop Jan met 45.Ld8+ de winst eigenlijk weggaf [PvE]

Twee seizoenen terug speelden we ook tegen Voorschoten 1 en ondanks een paar wijzigingen waren onze teams op rating weer heel erg aan elkaar gewaagd, toen verloren we desondanks dik met 7-3. Al op voorsprong dankzij de overwinning van Jan hadde we dit keer natuurlijk goede hoop op een mooie uitslag toen we naar Voorschoten afreisden. Het werd een spannende wedstrijd.

Op bord 7 ging ik het langzaamste van start, mijn tegenstander kwam drie kwartier te laat, maar daarna zetten we er goed in de vaart in. Tijdens de partij en ook nog na onze analyse had ik het idee dat ik na een kleine onzorgvuldigheid in de opening (9.Le2) min of meer werd weggespeeld door een tegenstander die geen fouten maakte. De computer laat zien dat we er beiden toch maar weinig van begrepen hadden.

Op bord 1 speelde Hans remise en Olav bleek er ook niet meer uit te kunnen halen nadat hij de hele partij wel wat beter gestaan leek te hebben.

Nu stond het dus 2-2 gelijk, en gezien de stand op de borden kon het met de einduitslag nog alle kanten op. Bij Jasper was de partij helaas plotsklaps afgelopen doordat hij een stuk wegblunderde. Maar Diderick wist de stand weer gelijk te trekken in een partij die zeker qua tijdsverbruik een opmerkelijk verloop had.

Guido maakte na een paar jaar afwezigheid zijn rentree in UVS1. Ik maakte me wel wat zorgen om zijn stelling, maar vooral over zijn tijdverbruik. Gelukkig gebeurde er geen grote ongelukken. Dit is wat hij er zelf over te melden had:

Na vier jaar afwezigheid terug achter het schaakbord. Het was even wennen, maar ik kom er steeds beter in. Vooral de het managen van mijn tijd gebruik kan wel wat oefening gebruiken, zo ook deze wedstrijd waar ik de laatste 15 zetten steeds met een of enkele minuten op de klok zat. Maar het was een leuke pot, tactisch interessant. Eigenlijk was het best gelijkwaardig behalve dat ene momentje waarop mijn tegenstandster een toren offer kon doen wat best goed was maar waarvan we beiden dachten: dat zal wel niet zoveel opleveren (dus wel, in elk geval volgens de computer). Maar oke, weer wat geleerd. Voor de volgende wedstrijd zal ik proberen weer een schaak programma te regelen zodat ik ook daadwerkelijk iets van een PGN kan aanleveren.

Bij Anton was het voor een toeschouwer lastig inschatten hoe het stond nadat zijn tegenstander een dame ‘won’ tegen drie lichte stukken. Maar gaandeweg richting de tijdscontrole leek het mij dat als er iemand kansen had, dat dat Anton moest zijn. Helaas was hij net rond de 40e zet een zetherhaling ingegaan toen hij zag hoe hij verder kon spelen. Vermoedelijk had zijn tegenstander dat ook door die er rustig over kon nadenken na het halen van de tijdscontrole en pakte de zetherhaling aan om remise te maken.

Wie hebben we dan nog over? O ja, Robbie natuurlijk. Ook een boeiende pot, die helaas verloren ging:

Jaap moest dus de wedstrijd voor ons gaan redden. En natuurlijk probeerde hij dat met alles wat hij in zich heeft, maar helaas ging het dit keer niet. Wellicht volgt er nog een analyse. Hans dacht het op een gegeven moment zo stond, en dat Jaap hier de laatste kans op winst miste.

De volgende ronde thuis tegen Krimpen a/d IJssel, dat wordt waarschijnlijk weer niet makkelijk.