SOS-competitie UVS1 – Pion1 (updated)

Dit verslag is geschreven enkele dagen nadat Theo Wijnhoven zijn laatste partij voor Pion 1 in de SOS-competitie heeft gespeeld. Theo was al een tijdje ziek maar is toch nog onverwacht op zondag 13 oktober overleden. In de strijd fanatiek, in de kroeg amicaal en vriendelijk! Jarenlang was hij het gezicht van Pion en een schaakberoemdheid in de regio. We zullen hem missen.

Ach die goeie ouwe tijd! De tijd dat de Groesbekers van Pion als piraten met het mes tussen de tanden het UVS-schip probeerden te enteren. Als een wilde horde trokken ze ten strijde onder aanvoering van Kapitein Theo, die met ooglap en papegaai op zijn schouder, de manschappen aanvoerde: “Jij speelt op vier! Paard slaat f7! Dame geeft schaak! Bied remise aan!” En wij van UVS deden bedeesd onze (betere) zetten en wonnen aan het eind nipt, maar terecht (vonden wij). OK – we verloren ook wel eens.
Maar die tijd is niet meer. De wilde horde is een bedaagd groepje geworden. Kapitein Theo heeft zijn wilde haren verloren. En wij, van UVS, hebben onze bak aan ervaring aan kunnen vullen met enkele jeugdige spelers die nergens voor terugdeinzen en voor geen piraat uit de weg gaan. Dus toen de Pioniers eindelijk naar hun plaats geschuifeld waren, en ons jongelingenachttal kwiek achter de tafels had plaatsgenomen kon de wedstrijd beginnen.

Aan bord 1 speelde de Kapitein zelf, Theo Wijnhoven, (tegenwoordig zonder ooglap en papegaai) tegen onze jeugdige dondersteen Henkie-Jan (Henkie-Jantje voor intimi). Om zijn jeugdig elan enigszins binnen de perken te houden speelt hij het Laffe Russisch. Grootmeesters gebruiken die opening wel eens als ze oververmoeid zijn of eigenlijk helemaal geen zin in schaken hebben. Het is de bedoeling dat er niks gebeurt, en dat gebeurt dus ook in deze partij. Natuurlijk valt er altijd wel wat te analyseren, dus hieronder de uitvoerige analyse van Henk-Jan.

Op bord 2 speelde onze jonge heer Diderick (het gerucht gaat dat deze groeibriljant van adel is, vandaar de ceekaa) tegen de trouwe stuurman Molenkamp. Je zou verwachten dat onze kwajongen vol ongeduld zijn tegenstander naar de keel zou vliegen, maar dat is niet zijn stijl. Heer Diderick heeft engelengeduld en is er een meester in om vele degelijke zetten na elkaar te spelen. En altijd bescheiden. Hij weet altijd wel een moment in de partij aan te wijzen waarin hij of zijn tegenstander het beter had kunnen doen. Soms is hij wat al te degelijk – dat is wanneer de spoken komen. Hieronder zijn verslag: pas op voor de spoken!

Op bord 3 mocht ik als nestor van ons team iets doen met die bak aan ervaring tegen Matroos Zollinger. Zollinger leek een beetje roestig. Gebruikte veel tijd, maar deed wel steeds de goede zetten. Na een zet of 15 heeft mijn bak aan ervaring toch een betere stelling opgeleverd (Stockfish geeft -3) en Zollinger heeft nog maar een minuut of 20 en ik meer dan een uur. In deze situatie produceer ik een paar grafzetten – ook daarin heb ik een bak aan ervaring – waarna mijn voordeel verdwenen is. Tijd dus voor degelijke Diderick-zetten! Hieronder de analyse.

Op bord 4 speelde onze ervaren maar dartele Dennis tegen Matroos Veenstra. De zoveelste keer. Dennis heeft dezelfde neiging ik: als hij iets beter uit de opening komt (zie zijn zet 11), denkt hij dat het uit is. Dennis is echter een degelijke speler die niet graag risico’s neemt op het bord. En tegenstander Wopke heeft dezelfde eigenschap. Benieuwd wat de uitslag van de partij is? Er wordt iets gefluisterd… Kun je het horen? Hieronder de analyse van Dennis; pas op voor de omgekeerde vork!

Op bord 5 had onze Teamcaptain Robbie opgesteld, ook weer z’n jonge gast. Maar net als Diderick is deze dekselse rakker een speler die de opening niet speelt om zijn tegenstander, Matroos de Valk, van het bord te blazen. Neen, de opening is bedoeld om een stelling op het bord te krijgen die Robbie lekker vindt spelen. En dat lukt hem bijna altijd! In de analyse laat hij zien hoe degelijk spel eruit ziet. Let op zijn 30ste zet: een heerlijke zet om te spelen.

Op bord 6 zit Tsji: eeuwig talent. Survivor. Hij ziet er uit of hij nog geen 40 is, maar hij is al tientallen jaren een van de vaste krachten van UVS. Tsji speelt de opening niet om een degelijke stelling te bereiken; hij speelt de opening om een spannende stelling te bereiken. Soms leidt dat tot een partij uit één stuk, maar vaak moet de trukendoos opengetrokken worden om de stelling weer speelbaar te krijgen. En vaak lukt dat ook, vandaar: survivor. Vrijwel elk middenspel bij Tsji heeft hetzelfde thema: mataanval. Tsji is niet handig met computers, dus een analyse van hem zul je niet vaak aantreffen. Hoe hij zijn partij gewonnen heeft weet ik niet; misschien licht hij zelf nog ooit een tipje van de sluier op.

Op bord 7 weer zo’n jonkie. Ivar ziet er vanwege zijn lengte indrukwekkend uit, maar het is gewoon een goedaardige rekel. Een schaker die voortdurend op zoek is naar de beste zet. Matroos Auwens toonde zich niet onder de indruk en bleek een man van stavast te zijn. Ivar blijkt een interpretatie van het woord ‘Angstgegner’ te hebben die niet de mijne is. Dat is toch een tegenstander die bang voor jou is? Enfin, Ivar maakte zoals hij zelf meldde een blunder in een moeilijke stelling. Wel fijn voor Pion – dat ze ook een potje gewonnen hebben.

Op bord 8. Wouter tegen Erematroos Brinkhof – de man die misschien wel net zo lang Pionier is als Theo Wijnhoven zelf! Natuurlijk tellen de jaren ook voor Herman, maar hij is er de man niet naar om de storm gelaten over zich heen te laten komen. En Wouter is er de man niet naar om zomaar va banque te gaan spelen: degelijkheid voor alles. Aan het eind van de partij had hij net iets degelijker kunnen spelen. Herman hakt erin met de botte bijl. Kijk en huiver.

Dus weer een overwinning van UVS op Pion. Ik moet zeggen dat de mannen uit Groesbeek nog aardig tegenstand hebben geboden. Maar ik kan me voorstellen dat ze enigszins jaloers naar ons jeugdig team hebben gekeken.

Einduitslag 5 – 3 voor de jonkies.