Spannend gelijkspel in laatste ronde

Alleen de eer stond op het spel in de laatste ronde van de KNSB competitie in de wedstrijd tussen UVS 1 en Wageningen 1, want beide teams zouden ongeacht de uitslag in de middenmoot eindigen. Op papier waren de teams heel erg aan elkaar gewaagd en het werd dan ook een bloedstollende wedstrijd, maar daar zag het in begin niet naar uit.

Anton begon de wedstrijd uitstekend. In de ruimte voor de speelzaal werd hij begroet door Jan Timman en hij schudde de grootheid de hand. Dat Anton even later bedacht dat Timman hem vermoedelijk met Hans Klip had verward (wat hem vaker schijnt te overkomen), mocht deze pret niet drukken. De hand heeft Anton naar verluidt niet meer gewassen sinds zaterdag, over die van Timman heeft de redactie geen geruchten opgevangen.
De volgende actie van Anton was minstens zo briljant. Toen hij aan het bord ging zitten en constateerde dat zijn tegenstander zijn Pirc al eens flink onder handen had genomen met een systeem dat Anton niet prettig vindt, vertelde hij hem iets als “ja, de vorige keer miste je zelfs nog een mat in twee!” Dit gaf natuurlijk de boodschap af dat Anton er deze keer tot in de puntjes op voorbereid was, en zijn tegenstander besloot prompt voor een veel minder gevaarlijke aanpak te gaan.

De eerste die klaar was, was Joost. Die kon de verleiding niet weerstaan om hun heel interessant avontuur vol offers in de duiken. De stelling was krankzinnig ingewikkeld en waarschijnlijk ging het mis doordat Joost het nog iets te voorzichtig deed en niet all-in durfde te gaan. Zoals het ging, liep de aanval dood en bezegelden twee ver opgerukte verbonden vrijpionnen Joosts lot.

Olav en Hans kregen de grote kanonnen van Wageningen voor de kiezen en wisten hun partijen niet te redden. Voor Hans wel leuk dat hij nu ‘spelen tegen Timman’ van zijn bucketlist kon afstrepen, maar van de partij had hij ongetwijfeld iets meer verwacht.

Waar het misging bij Olav heb ik niet gezien, maar op een gegeven moment stond hij in ieder geval een pion achter zonder dat ik er iets van compensatie voor zag.

Maar goed, net met het ingaan van het vierde speeluur stonden we dus wat treurig op een 3-0 achterstand en echt veel florissante stellingen waren er nu ook weer niet te bekennen voor ons op de resterende borden.
Ik haalde ons van de nul af met een redelijke remise.

Anton won, maar dat geen verbazing wekken na wat ik hiervoor beschreven heb. Robbie leek weer op weg om met zijn subtiele spel langzaam een vol punt te gaan scoren, maar miste in een stelling met een pion meer een tactische wending die hem zijn voordeel kostte. Er resteerde een toreneindspel wat compleet remise was.
Op bord 1 wist Jaap weer lekker toe te slaan:

We hadden inmiddels de tijdcontrole gehad, nog drie partijen aan de gang, maar die leken allemaal weinig te beloven voor ons. Er gebeurden echter wonderlijke dingen op die borden. Eerst bij Jan:

Diderick wist intussen met kunst-en-vliegwerk zijn compleet verloren stelling om te buigen in eentje waar een duidelijke winstweg voor zwart niet meer te zien was.

Stonden we dus plots op 4½-4½ en alles hing af van de uitslag in de partij van Lars.

UVS1 eindigt met deze uitslag op 9 matchpunten en op een prima plek in de middenmoot.