UVS1 verliest nu vrij kansloos van Vianen
Aan het eind van het vorige seizoen wisten we enigszins verassend het sterke Vianen/DVP1 te verslaan. Maar een vergelijkbare stunt heeft er deze keer nooit echt ingezeten; vanaf begin af aan leken onze tegenstanders op winst af te stevenen.
Zoals wel vaker was Hans als eerste van ons klaar. En zoals wel vaker met een snelle remise. Dit keer was die echter niet op ‘grootmeesterlijke’ wijze tot stand gekomen met precies spel van beide kanten. Hans’ tegenstander wist hem namelijk onprettig te verrassen met een geniepig openingsvariantje dat nog niet in Hans repertoire voorkwam. In de stelling na een zet of 10 gaf ik eigenlijk geen cent meer voor Hans’ kansen, maar een slippertje van zijn tegenstander op de 16e zet gaf het meeste voordeel weg. Blijkbaar was die daarover zo teleurgesteld dat hij meteen daarna een remise-aanbod accepteerde, hoewel hij nog steeds een plusje lijkt te hebben in de slotstelling.
Op bord 4 speelde Jan lange tijd een prima partij, maar kwam rond de 20ste zet toch in de problemen. Het was daarna erg moeilijk om nog fatsoenlijke zetten te vinden, terwijl zijn tegenstander met haast niets doen steeds beter kon komen te staan. Dit kostte allemaal zoveel tijd dat Jan spoedig in tijdnood kwam en op zet 27 zelfs door de vlag ging.
Jasper had ook niet bepaald zijn dag. In een overbekende openingsvariant gaf hij pardoes een volle pion weg. Vreemd genoeg leverde dat volgens de computer niet eens erg groot voordeel op voor zijn tegenstander en toen hij ook nog eens wat onhandig lopers ruilde bleef er eigenlijk een gelijke stelling over. In het eindspel ging het aan beide kanten niet helemaal goed en Jasper miste de laatse kans op remise.
Toen wij vorige keer tegen Vianen/DVP1 speelden, hadden we gekozen voor een tactische opstelling. Misschien daarom hadden ze deze keer zelf ook de opstelling wat door elkaar gehusseld. Zo kon het gebeuren dat Robbie op bord 6 de sterkste opponent trof, GM Andrey Orlov.
Goed, na drieënhalf uur spelen en kort voor de tijdnoodfase (alleen bij Jan was die wat eerder aangebroken zoals vermeld) stonden we dus met 3½-½ achter en zag het er niet best uit. Positievere uitslagen voor ons vielen bij Jaap op bord 1 en Diderick op bord 3.
En zo won Diderick zijn partij:
Anton was de volgende die klaar was. Hij moest genoegen nemen met remise. Ondanks dat hij in de opening een pionnetje voorkwam, was er eigenlijk nooit sprake van serieuze winstkansen. Een bijna vlekkeloos gespeelde partij oordeelde de engine van Lichess: 1 imperfectie en 99% nauwkeurigheid, voor wie dat wat zegt.
Zelf trof ik toevallig dezelfde tegenstander als de vorige keer, de sterke Duitser Reiner Odendahl. Ook dit keer kon ik hem lang goed partij geven, maar doordat ik een tactische fout maakte, kwam ik in een beroerd toreneindspel terecht.
Olav kwam al snel lekker te staan. Hij miste een kans om de partij direct uit te maken op zet 24. Een beetje gerommel richting 40e zet, maar verder een prima overwinning.
Lars was in de opening lange tijd op vertrouwd terrein en bouwde zo een flinke tijdsvoorsprong op. Helaas ging het middenspel wat moeizamer en richting 40e zet lijkt zijn stelling onhoudbaar. Misschien zag zijn tegenstander het wat somberder in, want die herhaalde de zetten terwijl de 40e zet al was gehaald. Remise dus.
Eindstand 6-4 voor onze tegenstanders, geen uitslag waarvoor we onze hoeven schamen. In de poule veranderde er niet zoveel, mathematisch zijn we nog steeds niet zeker van handhaving, maar het moet wel heel gek lopen als de 5 ploegen onder ons in de stand ons allemaal nog weten in te halen.
Recente reacties