Taaie Elstenaren niet taai genoeg voor UVS!
Op 9 januari was het nieuwe jaar pas net begonnen, maar zoals bekend weten schakers niet van ophouden. We hadden lang genoeg stilgezeten; het was weer tijd voor actie! Voor een schaker betekent dat natuurlijk: nog meer stilzitten, maar dan met het doel om de persoon tegenover ons mentaal af te troeven. Dit keer was het de Elster Toren die afgetroefd moest worden.
Op papier was die missie goed te doen. Maar tussen droom en daad staan wetten in de weg, en verrekte taaie Elstenaren. Op het achtste bord verloor onze Wouter van de nog ratingloze Mike Peters. “Een black-out-partij,” schreef Wouter me. In een stelling met een pionnetje meer vanuit de opening, raakte hij de draad kwijt. Toen hij de extra pion dreigde te verliezen, koos hij ervoor om in plaats daarvan een kwaliteit te offeren. In zijn onoplettendheid deed hij daar onmiddellijk een tweede kwaliteit bij in de aanbieding. Zelfs daar stond Wouter niet onmiddellijk verloren. De structuur was redelijk gesloten; gunstig voor de twee paarden die Wouter tegen de torens van zijn tegenstander in stelling moest brengen. Zonder enige aanleiding liet Wouter echter een pion bij zijn koning wegslaan door een binnengevallen zwarte dame. Mat zou volgen, dus Wouter gaf verbolgen op.
Tsji had die dag meer oog voor de kantine. In de Biezantijn stond de frituur aan en de verleidelijke geuren van diepgebakken frieten en frikandellen maakten zich meester over onze levensgenieter. Gelukkig wist tegenstander Erwin Mol geen gebruik te maken van de afleiding. Binnen no-time stonden de koningen op bord 7 tegenover elkaar ten teken van een vredig besluit.
Voor zover ik gezien heb ging Ivar aan bord 6 als een warm mes door de boter. Puik staaltje techniek. Daarin was hij wel gelijk de enige deze avond. Bij de rest ging het een stuk minder voortvarend.
Henk-Jan gedroeg zich als een aasgier die net zolang boven zijn prooi cirkelt tot die aan zijn verwondingen of door pure vermoeiing ter aarde stort, ondertussen spottend lachend. Tot tig keer toe verzaakt hij de partij uit te maken en het had niet veel gescheeld of zijn prooi, Niels Schaap, was levend weggekomen.
Wit heeft zojuist 32.Te2?? gespeeld. Een blunder, want hiermee pent hij zijn eigen f-pion. Een gepend stuk is geen goede verdediger en dus levert 32…Pxg3 een stuk op. Toegegeven, er zijn wat complicaties na 33.fxg3 Dxf1 34. Tf2 De1 en 35.Tf6. Maar zowel na het rustige 35…Lc8 en het sterke 35…Lxb3!! is het uit. Op dat laatste volgt 36.Dxb3 c4 en mat op g1 is onvermijdelijk.
Het commentaar van de automatische partijanalyse van Lichess is uitermate grappig:
Ondanks de stroeve start ging het op de overige borden vrij soepel. Maarten schrijft over zijn partij aan bord 4 het volgende:
Als je als pokerspeler aanschuift aan een tafel, zo beweert een sterke pokerspeler, moet je bedenken dat de tafel een beetje schuin staat – zo schuin dat alle fiches jouw kant op schuiven. Daarmee creëer je een mindset van een winnaar. Je tafelgenoten pikken dat op en zetten zich onbewust in de rol van de verliezer. En je zult zien dat je ook daadwerkelijk gaat winnen. Ik doe dat bij het pokeren ook altijd, maar dat winnen dat lukt nog niet zo goed.
Maandag [8 januari] in mijn partij tegen W. Martens van de Elster Toren leek het wel te werken. Ik had, zoals gewoonlijk, weer een naïef optimistische kijk op mijn stelling. Ik had de hele partij iets beter gestaan en had het gevoel dat de tafel flink schuin stond: alle rolt mijn kant op! Ik dacht het nu af te gaan maken.
Hier speelde ik 20.e3. En het is uit… dacht ik. Zwart heeft een probleem: beide paarden staan aangevallen. Zwart dacht het snel (hij was in lichte tijdnood) op te lossen met 20…Db6? Maar dat faalt op 21.Lxc4 en zwart levert een stuk in. Dat had hij beter op een andere manier kunnen doen. 20…Pxb2! is erg vervelend voor wit en levert zwart minstens remise op.
Maar zwart was dus al in tijdnood en had de hele partij minder gestaan en had het gevoel dat alles mijn kant op rolde. Een bijdrage was er ook van Thomas Willemsen. Mijn tegenstander had al twee keer in deze opening zoals hij zei ‘hard’ verloren. Dus dat hielp ook wel mee om de tafel wat schuiner te zetten. Vandaar de wat mindere zet 20…Db6?. Daarmee staat de tafel opeens wel erg schuin en dan rolt inderdaad alles mijn kant op. Met 28. Dc7! (leuke zet om uit te voeren) maak ik snel een eind aan de partij.”
Zo ging het bij Maarten verder:
Ondergetekende, Daniël, aan het derde bord kwam met zwart snel in een technisch gewonnen eindspel. Dat wist ik in de volgende stelling te bereiken:
Zwart aan zet. Speel de beste zet. Zie onderaan verslag voor antwoord.
Daarin was het nog wel zoeken naar de juiste winstmethode. Even waren zowel witspeler John Remmerts als ikzelf ervan overtuigd dat er geen vooruitgang te boeken was. Dat bleek in de controle achteraf niet waar, maar eenvoudig is anders.
Bij Robbie aan het tweede bord had het nog een stuk eenvoudiger moeten gaan. Twee pionnen meer en actieve stukken. Maar juist bij hem kwam de tegenstander met de schrik vrij. John van Ginkel werd actief, wist wat open lijnen te bezetten en dwong Robbie zijn ambities te temperen. Remise was het resultaat.
Aan het eerste bord was het vuurwerk. Oud-UVS-voorzitter Stefan Brouwers, inmiddels exponent van de Elster Toren had er zin in, want na 1.d4 Nf6 volgde 2.g4?!? van zijn hand. Diderick antwoordde lafjes met 2…h6?! Het werd een spannende partij met tegengestelde rokades. In de volgende stelling besloot Stefan een stuk in de aanbieding te doen:
En zo was het doel van een ruime overwinning toch bereikt. Met 6-2 op het scorebord konden we met een gerust hart huiswaarts keren. Op naar de volgende!
Oplossing bij diagram:
(Uit: Remmerts-Zevenhuizen.) 13…Pd4! het punt volgt pas twee zetten later: 14.Le3 wat doet zwart na deze penning? 14…Dxb2 15.Tb1 Dxa2!! dat is het punt; de dame op d1 is overbelast. Zwart snoept een extra pion mee en houdt een gevaarlijke verre vrijpion over.
Recente reacties