UVS 1 net niet tegen Stukkenjagers

Na twee ronden KNSB competitie stonden als verwacht de twee titanen van klasse 1B bovenaan: de uit de meesterklasse gedegradeerde Stukkenjagers, en het in bloedvorm verkerende UVS 1. Allebei de eerste twee ronden gewonnen en op 4 november was het tijd voor de onderlinge wedstrijd. Een onvervalst vierpuntenduel dus. De Stukkenjagers waren schijnbaar niet helemaal op de hoogte van het belang van dit duel en dus waren ze iets zwakker dan de vorige ronde (toen ze wonnen tegen het sterke Vianen) op komen dagen. Gemiddeld zaten er bij hen nog steeds 30 ELO-puntjes meer achter de borden, maar dit bood voor ons wel wat perspectief. Vol goede moed begonnen we dus om 12 uur aan de wedstrijd. Uiteindelijk werd het heel erg spannend, en kwamen we erg dicht bij één of twee matchpunten. Hieronder een verslag van bord tot bord. Ik kan niet helemaal beloven dat het helemaal op volgorde van het afronden van de partijen is, want ik was zelf bijna als laatste klaar en zat voor de verandering eens bijna heel de partij achter mijn bord, maar ik kan wel mooie bijdragen van mijn teamgenoten beloven! Bijvoorbeeld Jaap die met zijn partij de schoonheidsprijs binnen gaat hengelen, of Anton die zijn plan hoe vanaf nu alleen nog maar te winnen zomaar met ons deelt (wat een teamplayer!)

Om half 4, zo richting de tijdcontrole, keek ik om mij heen om te zien wat de tussenstand was. Dat was vlug duidelijk: 20 schakers zwoegend achter de borden, het was nog 0-0. Toen ik even later, voor mijn gevoel een paar minuten, nog een keer keek was er ineens een bord of 7 klaar. De tijdsdruk had zijn werk gedaan.

Olav verloor op bord 2 van de sterke Jasper Beukema na een, van wat ik er van gezien heb, complexe partij waarin Olav ook wat kansen gehad heeft.

Bij Hans waren er ook kansen over en weer:

Lars speelde tegen de jonge Belg Joppe Raats, die al een stuk sterker is dan zijn KNSB rating doet vermoeden. Ook van deze partij heb ik weinig meekregen, maar volgens mij bleef de stelling redelijk gesloten en was remise uiteindelijk de onvermijdelijke uitslag.

Robbie speelde een pot zoals we dat inmiddels van hem gewend zijn. Rustig opbouwen, zwakte creëren en duwen maar. Helaas liet hij zijn tegenstander dit keer net ontsnappen.

Anton beperkt zich dit keer tot het delen van zijn filosofische overwegingen. Misschien nog wel mooier dan het delen van je partij:

‘Benieuwd hoe ik deze nederlaag nu weer ga wegrationaliseren’, bedacht ik me na afloop van de zoveelste nul. 

Jaap won op zijn Jaaps op fantastische wijze van de sterkste der Stukkenjagers, Stefan Beukema met dik 2400.

Wie goed heeft meegeteld weet dat de tussenstand nadat de rook van die stortvloed aan resultaten was opgetrokken 4-3 voor Stukkenjagers was. Jan, Joost en ik waren nog bezig. Toch zag het er toen nog best goed uit. De partij van Joost leek nog alle kanten op te kunnen, en bij Jan en bij mij leken er goede kansen te zijn op een vol punt.

Als eerste was ik zelf klaar. Helaas liet ik wit nog ontsnappen met remise:

Joost speelde een complex eindspel waarin hij helaas net aan het kortste eind trok.

Daarmee waren de matchpunten binnen voor Stukkenjagers, maar Jan wist zijn partij nog knap te winnen. Opvallend hoe erg onze partijen op elkaar leken (met één belangrijk verschil)!

Zo kwamen we net tekort. Maar zoals Anton zei, misschien komt de meesterklasse ook nog iets te vroeg voor ons team ;)