UVS 2 SOS wint thriller van Wageningen 1

Dinsdag 3 oktober vertrok ik ruim op tijd naar De Biezantijn. Een teamleider moet immers op tijd aanwezig zijn op de speellocatie. Helaas dacht de fietsenstalling daar anders over: het slot van de deur was stuk en ik kon niet bij mijn fiets. Stress! Want bussend of lopend zou ik nooit meer op tijd bij de wedstrijd zijn.
Maar daar kwam Vrouwe Fortuna aan in de vorm van een buurvrouw, die mij haar fiets uitleende. Vervolgens in hoog tempo naar de club gesjeest, waar ik slechts tien minuten te laat aankwam.

Onze tegenstanders waren er gelukkig ook pas net en mijn teamgenoten hadden alles al klaar gezet. UVS 1 en 3 hadden deze speelronde vrij en dus konden we lekker in het midden van de zaal spelen te midden van de interne inhalers. Met geen luidruchtige biljarters in de barruimte te bekennen, hadden we alle rust en ruimte voor een spannende avond. En spannend werd het!

UVS pakte al snel de voorsprong. Ik had mezelf aanvankelijk als non-playing captain opgesteld, maar Marcel stond zijn plek af en dus kwam ik met wit op bord 6 terecht. Ik speelde een openingstrucje, waardoor ik al snel de toren op a8 op kon halen met mijn paard. Door enkele onnauwkeurige zetten van mijn tegenstander in het vervolg stortte zijn stelling snel daarna in elkaar en konden we aan het bier: 1-0.

Maar Wageningen liet zich niet uit het veld slaan en trok de stand gelijk aan het kopbord. Daar zat aan onze kant Furkan, Wageningen had een speler van 2100+ opgesteld. Ik zei van tevoren tegen Furkan dat hij daar niet bang voor moest zijn en gewoon ’tornadoschaak’ moest spelen, zoals alleen Furkan dat kan.
Furkan deed wat er van hem gevraagd werd en schudde een zwarte aanval uit zijn mouw. Er volgde complete chaos op het bord met kansen voor beide kanten. Uiteindelijk ging er toch iets mis bij onze man en Furkan dolf helaas het onderspit. De analyse in de bar ging daarentegen nog heel lang door: 1-1.

Vervolgens vroeg Wim of hij remise aan mocht bieden. Gezien de tussenstand en de onduidelijkheid op de andere borden mocht dat van mij. Bovendien had Wim geen fijne seizoensstart en wilde graag een resultaat halen in de externe. Dat heeft hij nu gelukkig binnen: 1½-1½.

Toen was het de beurt aan Wageningen om de voorsprong te pakken: Onno verloor helaas aan bord 7. Hij gaf zijn dame voor twee torens, maar uiteindelijk bleek die dame te actief en moest Onno de strijd staken. 1½-2½.

Daarna maakte Mathijs knap gelijk aan bord 3. Zijn tegenstander kreeg een heel eng uitziende vrijpion op a6, maar Mathijs wist deze te neutraliseren en daarna het eindspel met een pion meer uit te tikken. Het uitgebreide tijdverbruik van zijn tegenstander hielp ook een handje. 2½-2½.

De vlag speelde ook een cruciale rol in de partij van Tobi aan bord 8. Ook hier gingen er twee torens af tegen een dame, maar Tobi wist zijn torens dusdanig goed te coördineren, dat hij de dame terugwon en met een stuk meer het eindspel in ging. Uiteindelijk ging zwart in verloren stand door de vlag. 3½-2½.

We stonden op matchpoint, maar daar legde Wageningen zich niet bij neer. Ron speelde aan bord 2 een knotsgekke partij met een in vuur en vlam staand middenspel. Vanaf de zijkant had ik het idee dat iedere fout meteen dodelijk kon zijn, maar dat gold dan voor beide spelers! Uiteindelijk was er een ijzersterk zwart paard dat Rons stelling penetreerde en daarna ging er iets mis in de afruil, waardoor Ron minder materiaal over hield dan zijn opponent. 3½-3½.

En dus was het aan Klaus aan bord 4 om de eindstand in ons voordeel te bepalen. Op een gegeven moment leek Klaus op zijn Klaus’ erop en erover te gaan. Dat liet zwart niet toe en aan het einde van de avond werd het toch nog spannend. Dit zegt Klaus er zelf over:

Wegens computerproblemen ’n kort verslag. Cees van de Waerdt speelde zijn opening heel rustig en weinig ondernemend, zodat ik de stelling kon opbouwen die ik prettig vond. Hij had ongelofelijk veel tijd nodig. Na 10 zetten had hij al ’n half uur tijd achterstand. Ik hoorde mij tegen mezelf waarschuwend zeggen: ‘Onderschat hem niet!’ En inderdaad: de rustige speler kwam zo af en toe met ’n slimme zet, waardoor mijn aanvalspogingen enigszins werden bemoeilijkt. Maar tegen het eind van de partij kon ik ondanks zijn felle tegenwerking Cees in ’n matnet krijgen, waar hij niet meer uit kon.

4½-3½ en de matchpunten waren binnen! Na de nederlaag in de eerste ronde zijn we nu van de 0 af en zetten we hiermee de eerste stap richting handhaving in de eerste klasse. De volgende wedstrijd tegen Zevenaar 2 zal naar verwachting net zo spannend worden als deze. Tegen hen speelden we vorig seizoen namelijk met 3-3 gelijk…

Het slot van de fietsenstalling is inmiddels gerepareerd.