Traditie doorbroken

Eindelijk weer eens een fatsoenlijke seizoensstart! De afgelopen paar jaar haalde UVS1 nauwelijks punten in de eerste ronden van de competitie en was dan de rest van het seizoen aan het strijden tegen degradatie. Je moet terug naar seizoen 2018-2019 om een winst van ons eerste team in de eerst ronde terug te vinden en daarvoor was het ook al niet best, in 8 van de 10 vorige seizoenen pakte we een nul in de eerste ronde.

De overwinning kwam niet zonder slag of stoot tot stand, en de strijd leek heel lang nog alle kanten op te kunnen uitvallen. Na ongeveer een uurtje spelen (eigenlijk geen idee hoe lang we precies bezig waren, want je mag nu niet eens je horloge om houden) liep ik eens een rondje langs de borden en kon er nog weinig van zeggen. Alleen Henk-Jan leek op weg naar een snelle overwinning. Hij had een voor zijn spel typisch pionffer gebracht, maar die pion kwam al heel rap met rente terug en Henk-Jan stond gewoon twee pionnen voor. Kwestie van techniek verder, dacht ik.

Weer een uurtje later(?) was het beeld op de borden nog niet heel anders, het leek overal nog aardig in evenwicht. Bij Henk-Jan inmiddels helaas ook weer. Zijn tegenstander wist hem te verrassen met een tactische wending die minstens een pion terugwon. Henk-Jan koos ervoor om een eindspel met gelijke lopers in te gaan waarin hij nog wel een gevaarlijke vrijpion had, maar het leek onwaarschijnlijk dat die pot nog te winnen was.

Zelf was ik op bord 9 net op een punt aanbeland dat ik dacht mijn kleine nadeel weggewerkt te hebben en ging eens serieus over een remise-aanbod nadenken. De timing was wel handig, ik zag dat ik op de volgende zet een belangrijke keuze zou moeten maken hoe ik dat gelijke spel zou voortzetten: dynamisch met een pionoffer, of materiaal gelijk houden met een wat gekunstelde stelling waar zo maar eens een tactische wending in zou kunnen zitten. Ik stond ook iets in tijd achter. Na mijn remise-aanbod (uiteraard overlegd met teamcaptain Joost) ging mijn tegenstander uitvoerig bij de andere borden kijken en intussen tikte zijn tijdsvoordeel aardig weg.

Toen hij zo rondliep, pakte UVS twee punten. Als eerste was Robbie klaar.

En een paar minuten later kon Hans een vol punt bijschrijven.

Dat was natuurlijk lekker, maar ik verwachtte dat mijn tegenstander nu dan wel zou doorspelen gezien de stand in de wedstrijd. Maar na nog wat minuten peinzen achter het bord, zag die toch geen concrete manier om op winst te spelen en accepteerde de remise. Inmiddels had Henk-Jan zich ook met remise moeten verzoenen als uitslag.

Terwijl ik met mijn tegenstander zat te analyseren in de bar werden ook de partijen van Jan en Diderick beëindigd. Helaas in beide gevallen met een nul. Ai. Toen ik de speelzaal uitliep was de stand 3-1 in ons voordeel, maar nu was het al weer gelijk, en ik wist dat Joost niet bepaald lekker stond.

Bij Diderick ging het nog wat plotselinger mis.

Toen ik Olav ook in de bar ontwaarde en niet alleen om een consumptie te halen, realiseerde ik me dat hij ook klaar moest zijn. Dat was gelukkig met goed nieuws, punt erbij voor ons.

Er waren nu nog 3 partijen bezig, die van Joost, Anton en Jaap. De laatste twee stonden niet echt beter meende ik me te herinneren dus een gelijk spel leek me wel een realistische uitslag, of we zouden misschien alsnog gaan verliezen, want de tijdnoodfase drong zich aan. Bij terugkomst in de speelzaal werd ik echter blij verrast met een totale omkering van de situatie op het bord van Joost.

Bij Anton en Jaap werd het inderdaad nog wel even spannend vanwege tijdsdruk, maar voor het publiek was het al wel duidelijk dat beide partijen in remise zouden eindigen als er niet iets heel raars zou gebeuren. Antons impressie van deze middag:

Robin Duson als tegenstander, las ik in het opstellingsformulier van de wedstrijdleider. Ik kende hem niet. In plaats van een standaard fanatieke, puisterige puber schoof er een innemende, wellevende jonge vrouw aan. De jaren dat zoiets me uit het lood had geslagen, liggen gelukkig ver achter me.

Het evenwicht in de partij werd nauwelijks verbroken, al miste ik een goede kans, notabene op zet 41, de zet waarvoor ik een kwartier tijd uittrok. Ik vond de zet niet, remise dus.

Lang geleden trouwens dat de analyse van mijn partij zoveel bekijks trok.

Bij Jaap werden ook snel de handen geschud nadat Anton en Joost klaar waren. Hij bleek net als Anton toch ook nog een aardige kans gemist te hebben op het eind.

Zo werd het 6-4 voor ons. We moeten nu toch ook maar niet gelijk denken dat een goed begin het halve werk is, want dan staan we natuurlijk aan het eind van het seizoen met slechts twee overwinningen toch weer onderaan te bungelen ;-)

[Red: Zie hier het uitgebreide verslag van Caïssa-Eenhoorn.]