Het blijft akelig spannend onderin poule 1B van de KNSB competitie

De wedstrijd tegen Venlo moest sowieso gewonnen worden om nog zicht te houden op klassebehoud, en Venlo was ook nog niet bepaald veilig. Het beloofde dus een spannend middagje te worden. Het duurde echter wel even voordat er op één van de borden echt spannende dingen voorvielen. Zo rond kwart voor twee moest ik even een sanitaire stop maken en toen ik luttele minuten later weer in de speelzaal kwam, waren er opeens twee borden klaar: remises bij Ivar en Jasper.
Ivar was niet met voordeel uit de opening gekomen, en snelle remise was hier wel een logsiche uitslag, Bij Jasper had zich wel iets meer afgespeeld. Jasper: “In de opening haalde ik twee varianten door elkaar, maar koos mijn tegenstander niet de sterkste voortzetting. Ik had wat activiteit maar wit verdedigde goed. Voordat we in een vlak eindspel zouden belanden, nam ik remise aan.”

Een kwartier later was ook de partij van Joost voorbij, die er het volgende over kwijt wilde:

Met zwart aan bord 1…altijd leuk. Je weet dat je een sterke tegenstander treft, maar het is dit seizoen al eerder gelukt om ook tegen die jongens een resultaat te halen.

Ik werd gekoppeld aan een van de sympathieke gebroeders Nabuurs. Joep in dit geval, maar ook zijn broer Mart (die tegen Hans speelde) is een erg sterke speler.

Na een kleine verrassing in de opening bekroop mij het gevoel dat ik wel eens in een stukje voorbereiding gelopen zou kunnen zijn en dat bleek ook het geval. Gelukkig hield dit maar een paar zetten aan en daarna konden we beiden op eigen kracht gaan schaken.

Ik moest het loperpaar opgeven, maar daarna werden de dames snel geruild. Toen ik vervolgens steeds de juiste zet deed, verdampte het perspectief voor het loperpaar snel en besloten we tot remise. In de gezellige nazit vonden we nog wat leuke variantjes, maar de computer (Stockfish for iOS 2.13.0, 2014-10-26) vindt het allemaal maar niets bijzonders: 0.00. Gelukkig kregen we op de andere borden meer spektakel.

Van de partij van Jaap had ik zelf tijdens de wedstrijd niet zoveel meegekregen, maar een spektakel was het zeker. Toen ik net een zet of twee vóór de diagramstelling langsliep, viel het met wel op dat er een toren bij Jaap ontbrak, maar ik was niet lang genoeg stil blijven staan om te zien dat het om een geofferde kwaliteit ging waarvoor hij fantastisch spel had. Toen gebeurde er echter iets naars:

Helaas keken we hierdoor niet tegen een voorsprong maar tegen een achterstand aan. Vooralsnog niet iets om ons erg zorgen over te maken. Jan stond behoorlijk goed, Anton stond een pion voor in een stelling die er wel OK uitzag en ikzelf had een prettig voordeeltje.

De partij van Hans had ook heel snel voorbij kunnen zijn als zijn tegenstander het vroege remiseaanbod had aangenomen. Die speelde nog even door, wat niets veranderde aan de einduitslag, maar wat voor de toeschouwers nog wel een een niet alledaags pionnenblokje op b7-b6-c7-c6 opleverde.

Over Lars z’n partij maakte ik me aanvankelijk wat zorgen, maar even later leek hij het allemaal wel weer onder controle te hebben. Ook deze partij eindigde in remise. Vlak daarna kwamen Olav en zijn tegenstander ook al remise overeen. Olav: “Ik zat al snel tegen een makke London-stelling aan te kijken. Mijn tegenstander bleef stug veilige, maar gezonde zetten opspelen, waarbij de evaluatie constant rond de 0.0. bleef hangen. Zo tegen de tijdscontrole probeerde ik nog wat, maar dat had ik snel spijt van: m’n pionnenstructuur was een ruïne geworden. Gelukkig werd een zet later mijn remiseaanbod vlot geaccepteerd.”

Met zoveel remises ging de uitslag steeds meer van enkele partijen afhangen. Jan wist zijn partij overtuigend te winnen en bracht de stand in de wedstrijd op 4-4.

Tenslotte waren alleen Anton en ik dus nog aan het spelen. Tegen een van de Duitse spelers van Venlo was ik met een klein maar duurzaam voordeeltje uit de opening gekomen. Zo rond zet 20 was ik behoorlijk tevreden en was het duidelijk dat ik voor twee resultaten aan het spelen was, winst of remise. Mijn tegenstander besloot om pion te geven en zocht zijn heil in het eindspel. Daar blijk ik kort voor de 40e zet nog een ingewikkelde winst gemist te hebben.

De einduitslag hing nu dus helemaal af van de partij van Anton. Het zou zeker niet makkelijk zijn om het dubbeltoreneindspel dat na tijdscontrole op het bord stond te winnen, maar Anton ging natuurlijk zijn best doen. Achteraf gezien was ik misschien wat optimistisch geweest over het risico dat Anton misschien alsnog zou kunnen verliezen. Met hem waren veel toeschouwers van mening dat de stelling een paar zetten voor het einde zelfs als verloren beshouwd moest worden, maar de computeranalyse laat zien dat dat toch wel meeviel. In ieder geval was de opluchting erg groot toen Anton vrij plotseling toch won.

Een krappe overwinning na een bloedstollende finale! Er zijn wedstrijden die je minder lang bijblijven.

Dat we deze wedstrijd wonnen, betekent dat we kans houden op klassebehoud. Maar veilig voor degradatie zijn we nog allerminst. Of we in de poule blijven zal erg afhangen van de wedstrijden in de laatste ronde tussen Paul Keres 2 en Spijkenisse 1 enerzijds en Venlo 1 en Voorschoten 1 anderzijds.
Dat wij zelf nog matchpunten gaan pakken tegen Vianen/DVP 1 is natuurlijk niet uitgesloten, maar mag gerust onverwacht genoemd worden gezien het verschil in rating dat er bestaat tussen de opstellingen van ons team en dat van hen. Paul Keres lijkt wel duidelijk favoriet tegen Spijkenisse, komt dus naar verwachting gelijk met ons in matchpunten, maar gaat ons dan voorbij op basis van bordpunten. Cruciaal lijkt dus wat de wedstrijd tussen Venlo en Voorschoten gaat opleveren.
Hup Voorschoten! Hup Spijkenisse!