UVS-SOS1 laat geen steekje vallen: monsterzege op Elster Toren

Voorafgaand aan onze wedstrijd tegen Elster Toren was UVS met nog twee wedstrijden te gaan goed op weg om dit jaar regiokampioen te worden. De SOS-competitie had eerder al een dramatische wending genomen toen ASV2 onder opmerkelijke omstandigheden broedermoord pleegde op ASV1. Daardoor was de enige plooi in ons seizoen tot dusverre gladgestreken en hadden we het kampioenschap weer in eigen hand. Zo bleef het ook na onze wedstrijd tegen de Elstenaren.

De wedstrijd had een opvallend begin. Nog vóór de partijen van start waren gegaan, werd wat het vierde bord van de avond moest zijn door de tegenpartij doormidden geknakt. Het blijkt dat onze plastic borden maar op een enkele wijze open te vouwen zijn. Ná de wedstrijd grapten de Elstenaren nog dat dit hun meest gevolgrijke actie van de avond was geweest. Want ja, “als de pot gebroken is, maakt men weinig werk van de stukken” – een spreekwoord waarvan ik de betekenis pas op de bewuste avond geleerd heb.

Aan het begin van de avond leek het allemaal nog niet zo dramatisch. Dennis speelde op bord 3 met geklemde kaken om de roerselen in zijn buik te bezweren. Dat leidde tot een partij die in zijn eigen woorden “Echt slecht – (sl)echt,” was. Hoewel het hem niet al te veel tijd en moeite kostte om met de zwarte stukken een van mijn jeugdliefdes, de Ponziani-opening, te neutraliseren, werd angst zijn slechte raadgever.

Nadat Dennis zo een aanzienlijk deel van zijn opgebouwde voordeel had weggegeven, was tegenstander John van Ginkel zo sympathiek om remise aan te bieden. Met een hand klam van het angstzweet nam de eerste het aanbod dankbaar aan.

Niet veel later deed eerste-bordspeler Daniël hetzelfde met de Saemisch-opstelling van tegenstander Sjoerd van Roosmalen. Deze schudde met beangstigende vaart de openingszetten uit zijn mouw. Niet omdat wit een groot voordeel heeft maar gewoon, omdat hij het al zo ontiegelijk vaak gespeeld had, gaf Sjoerd nadien toe. Inderdaad, Daniël kreeg de kans om een pion te winnen met goede positie voor zijn stukken. Door een verkeerde evaluatie van een ruil van loper tegen paard, koos hij echter onbewust voor de pionwinst met mínder goede positie voor de stukken. Een tweede halfje was het resultaat.

Nog voor dat alles haalde Mathijs evenwel het hek van de dam door een snelle overwinning te boeken op Martijn Vlootman aan het zevende bord. Daar gaf onze speler een masterclass Benko/Wolga-gambiet.

Zo stond er een magere tussenstand van 2-1 op het scorebord. Omdat er ook nog veel onduidelijk was op de resterende schaakborden, was de einduitslag onmogelijk te bevroeden.

Maar toen ging het rap. Aan het tweede bord kreeg Robbie remise aangeboden, maar de weg van de meeste weerstand leverde hem een vol punt op. Zijn Afrikaanse reis heeft Ivar blijkbaar goed gedaan, want hij is in zowel KNSB- als SOS-competitie bezig met een heuse comeback. In deze partij kwam hij goed uit de opening, kreeg controle over de a-lijn, maar liet toen een akelige loperzet toe, waarmee tegenstander John Remmerts aan de wortel van de pionketen begon te knagen. Hierna gaf John echter pardoes materiaal weg.

Niet veel later sloten ook Tsji en Thomas zich aan bij het winnaarsgezelschap. Super-sub Tsji was op het laatste moment ingevlogen om Ron te ontzien. Niet eerlijk naar de Elstenaren toe, zo meende Tsji, want als we zo’n beer van een reserve als hemzelf inzetten, maken we het onszelf eigenlijk veel te makkelijk.

Toen de rest al aan het bier zat, was Wouter nog aan het schuiven in een schijnbaar iets minder paardeindspel, maar waarbij er absolute geen sprake van kon zijn dat een van beide partijen vorderingen zou maken. Totdat tegenstander Pieter van der Zwan het in zijn bol kreeg en een doorbraak dacht te forceren. Dat dacht hij – maar toen Pieter zijn paard in de aanbieding had gedaan, kwam Wouters ros als de wind aan-gegaloppeerd om de losgebroken pion te arresteren.

Zo haalde Wouter in de SOS-competitie, met zijn seizoenkaart op mazzel in de hand, zijn vijfde (!) overwinning op rij binnen.

Rest ons nog de allesbeslissende eindronde te Groesbeek, waar alle teams samenkomen om de prijzen te verdelen. Laten we hopen dat we op die dag, vrijdag 14 april, minstens net zo goed voor de dag komen als vandaag. Want alleen dan houden we de gretige teams van ASV op afstand. Komt dat zien!