UVS 1 wint belangrijke wedstrijd tegen Paul Keres 2

In de 7e ronde speelden we uit tegen het tweede team van Paul Keres. Net als wij bungelden zij onderaan in de ranglijst, dus stond er voor beide teams veel op het spel. Bij verlies zouden we zelfs nagenoeg zeker zijn gedegradeerd. In verband met de aangekondigde demonstratie van boeren en mogelijke verstoringen van het wegverkeer, gingen we dit keer met de trein. Dat was nu ook wel zo handig, aangezien Paul Keres net verkast is naar een locatie vlakbij het Centraal Station, waar zij ook voor het eerst hun externe wedstrijden zouden spelen.

Na het eerste anderhalf uur spelen was er nog nauwelijks een voorspelling te wagen over de uitslag. Er waren eigenlijk geen borden die afstevenden op een beslissende uitslag. Hans was eerste klaar, een degelijke remise. Grappig was wel dat de stelling die hij na 12 zetten op het bord had gelijk was aan de stelling bij Jasper, alleen had laatste een tempo uitgespaard ten opzichte van Hans z’n tegenstander.

De stelling die Olav op bord 1 kreeg, sprak me wel aan, het beloofde een spectaculair potje te worden. Dat klopt, alleen niet zoals ik me het had voorgesteld. Net nadat Hans klaar was, kon Olav opgeven na het maken van een fout. Zijn dame werd lastig gevallen en opeens ging het mat. Beetje zuur dat de computer toen we na de wedstrijd in een Frans restaurantje zaten te eten, liet zien dat er toch een miraculeuze ontsnapping was geweest door een toren te offeren.

Weer een anderhalf uur later trok Jaap de stand weer gelijk.

Een meevaller was de remise die Ivar even later wist te bereiken. Ik heb niet zo heel veel van deze partij gezien, maar het leek me dat Ivar iets gedrukt uit de opening was gekomen. Hij gaf een stuk voor drie pionnen maar het zag er voor mij uit alsof de stelling voor Ivar erg lastig te houden zou zijn. Toen ik even later keek, waren er wat stukken afgegaan en had Ivar Paard plus pionnen tegen wat meer pionnen en zag het er al veel minder somber uit. Even later was het dus remise. Of in Ivars eigen woorden:

Voor het verslag: na twee lange rokades in de eerste zes ronden een bevrijdende remise! Ten onrechte trok ik aan de noodrem met een stukoffer tegen 3 pionnen. Het ‘geluk’ was dit keer eens aan mijn zijde, een moeilijke stelling werd geen 0.

Jasper had een interessante stelling, maar het leek allemaal wel aardig in evenwicht. Op een gegeven moment bood zijn tegenstander remise aan, maar Jasper besloot gezien de stand in de wedstrijd door te spelen. Dat pakte helaas niet goed uit en de partij ging verloren. Stonden we dus weer achter in de wedstrijd. Maar met het aanbreken van het vierde speeluur draaide het beeld opeens volkomen om: achter elkaar wisten Anton, Jan en Joost hun partijen te winnen, terwijl die ook best in remise hadden kunnen eindigen zoals je kunt lezen als je de analyses naspeelt.

Bij Jan zag het er in de opening al meteen heel goed uit voor de toeschouwers die maar vluchtig naar de stelling konden kijken, maar dat was grotendeels schijn. Na een afwikkeling kwam er een min of meer gelijke stelling op het bord, maar het geluk lachte ons toe en Jans tegenstander maakte een volkomen onnodige fout.

Bij Joost gingen de kansen in de partij een beetje op en neer binnen de remisemarges, maar toen zijn tegenstander wat lichtzinning een kwaliteit dacht te kunnen offeren, sloeg Joost genadeloos en nauwkeurig toe.

En toen stonden we dus opeens op een 5-3 voorsprong! Een matchpunt was in ieder geval binnen, of er meer in zat hing dus van de partijen van mij en Lars af. Lars had al vrij vroeg een stuk geofferd voor twee pionnen en wat druk, maar eigenlijk leek hij daarmee niet op voordeel te mogen rekenen. Het volgende moment dat ik even wat meer tijd had om te kijken hoe het stond op het bord, toen ik zelf de 40ste zet had gehaald, stonden er opeens twee witte pionnen op d6 en e6! Wel bleek na even tellen dat Lars daar inmiddels een toren voor had ingeleverd. Enfin, bekijk de partij zelf.

In mijn partij had ik in de opening een verkeerde inschatting gemaakt en mocht me weer eens op gaan maken om een middagje te proberen een slechte stelling te keepen. Een paar keer kwam ik terug tot gelijke stelling (volgens de computer tenminste) om daarna weer minder te komen staan. De lastige stelling kostte ons beiden veel tijd, maar vooral mijn tegenstander kreeg last van de tijdsdruk. Net na de tijdnoodfase had hij vrij gemakkelijk kunnen winnen, maar liet zijn voordeel juist glippen.

Zo kwamen we toch nog uit op een ruime  6½-3½ overwinning. Zijn we nu veilig? Allerminst. De volgende wedstrijd, thuis tegen Venlo, zal cruciaal zijn. Paul Keres heeft namelijk wel een iets makkelijker programma en al een half bordpunt meer. Het lijkt aannemelijk dat ze wel zullen kunnen winnen van Spijkenisse (in de laatste ronde) en ons dan inhalen als we geen matchpunten tegen Venlo hebben gehaald. Wij moeten in de laatste ronde tegen Vianen/DVP, maar daar matchpunten tegen scoren gaat lastig worden.

PS Er zijn wat foto’s te vinden op de site van Paul Keres en in dit Flickr album van Harry Gielen.