Teamcaptain Joost wint wederom!

Tsja, en met die titel is eigenlijk ook het enige positieve wel vermeld over de wedstrijd tegen Voorschoten waarin we met 3-7 klop kregen. Op nogal wat borden ging het voordeel wel heen en weer, maar als je naar het geheel kijkt, hadden we eigenlijk nooit vooruitzichten op een goede uitslag. Ik loop kort de partijen langs.

Zelf kwam ik kort na de opening in de problemen.

Ik was daarmee net niet als eerste klaar, op bord 9 kon Lars een minuutje eerder opgeven. In zijn partij tegen tweevoudig UVS-kampioen Noud Lentjens moest hij op een gegeven moment de dame voor twee torens geven. Op zich niet een probleem, ware het niet dat de dame van Noud in samenwerking met een paard wel raad wist met de gatenkaas van Lars z’n stelling. Tussen ons in zat Jan, die even later remise speelde, maar daar had toch wel wat meer in gezeten.

De tegenstander van Hans kwam in de opening bijzonder agressief opzetten. Bij perfect spel had Hans wel goede kansen kunnen krijgen, nu kwam er na de verwikkelingen een stelling op het bord die hij remise moest zien te houden.

Ivar was op ons laatste bord wel goed uit de opening gekomen, maar miste in deze stelling de beste voortzetting.

Hij speelde 16.Pd2 waarna het snel vervlakte na 16…Pxd2 17.Dxf2 Lb4. In plaats daarvan had 16.Pc3 Pxc3 17.bxc3 wit een kansrijke stelling opgeleverd. Nu was er niet veel aan de hand, maar helaas ging het toch mis in het eindspel. Toen we het vierde speeluur ingingen stonden we dus al met 1-4 achter.

Na de tijdscontrole bleek Olav een toreneindspel met een pionnetje meer te hebben overgehouden. Dat bleek echter al snel compleet remise. In de partij van Jasper gebeurde er allerlei spectaculairs in tijdnood en net na de tijdscontrole. Van compleet verloren staan tot een miraculeuze winst missen. Misschien was de uiteindelijke remise wel een terchte uitslag.

De enige van ons die een vol punt wist te scoren was Joost. Ik dacht dat wit rond zet 15 toch wel erg goed stond en vreesde ook een beetje voor deze partij, maar dat blijkt allemaal erg mee te vallen, zeker toen de tegenstander van Joost miste dat hij op zet 18 een gevaarlijk uitziend stukoffer kon spelen.

In Jaaps partij ging het ook nogal op en neer. Na de 40e zet leek hij echter een klein voordeeltje te hebben, wat wel erg lastig te verzilveren zou zijn. Ergens moet Jaap de boel teveel geforceerd hebben en ging hij alsnog zelf ten onder. Als laatste was Anton nog bezig. Die was na de tijdscontrole in een verloren stelling beland, maar het was ook weer niet zo makkelijk gewonnen voor zwart. Anton bleef erg lang weerstand bieden, zelfs toen hij een vol stuk achter kwam, zwart moest immer nog altijd oppassen voor eeuwig schaak. Daardoor duurde het nog erg lang voordat Anton het bijltje erbij neer moest leggen.