Deceptie in Mook (Meest Overmoedig Over Kansen)

Simon, waarnemend teamcaptain, was nog hoopvol gestemd de dinsdag voor aanvang van de wedstrijd tegen Mook. We waren op papier sterker en Mook2 had nog niet veel wedstrijden gewonnen. We waren zelfs zo zeker van onze zaak dat we een minuut of 10 te laat in de speelzaal arriveerden. De klokken stonden alvast de tijd weg te tikken dus even tijd voor koffie of een praatje zat er niet in.

Marcel op bord 3 was als eerste klaar. De eerste remise was een feit. Volgens Marcel had er wel iets meer in gezeten. Dit is zijn partij met commentaar:

De 2e speler die niet meer dan remise haalde was ik zelf op bord 6. Soms speelt men een partij waarbij werkelijk elke winstkans niet wordt verzilverd. Ik moest uiteindelijk nog tevreden zijn met remise.

Vervolgens verloor helaas Klaus op bord 1. Meestal in de externe een zekerheidje voor een vol punt. Hierbij zijn partij met commentaar:

Alle hoop was nu gevestigd op de overige borden. Simon, met 4 ½ uit 5 , is dan min of meer een zekerheid voor een vol punt. Of toch niet? Zie hier zijn commentaar op de partij.

Tsja, wat moet ik over mijn partij vertellen? Ik had eerst moeten winnen, daarna moeten verliezen, en dus werd het remise. Mijn tegenstander speelde na de opening achteruitschaak en op zet 20 leek zijn stelling meer op iets uit Fischer Random. Met twee paarden en een dame op de onderste rij vroeg wit om problemen en die kreeg hij ook. Ik won een pion en stond positioneel compleet gewonnen.

Ik kreeg vervolgens de kans om dames te ruilen (-4 als ik dat deed), maar juist op dat moment overschatte ik mijn stelling: ik ruilde geen dames en stond in plaats daarvan toe dat hij zijn dame tegen twee torens gaf. Weg voordeel. Bovendien blunderde ik daarna nog een stuk weg.

Met de moed der wanhoop speelde ik door, misschien wilde mijn tegenstander nog wel een foutje maken? Dat wilde hij inderdaad. Hij liet een toren pennen, die ik daarna kon winnen. Met hij een toren, paard en drie pionnen tegen een dame en twee pionnen van mij (volgens de engine 0.0), bood hij remise aan. Dat kon ik met één minuut op de klok niet weigeren.

Met een achterstand van 1 punt was Onno min of meer verplicht om door te spelen in een stelling die remise-achtig leek. Hij en Frans zouden beiden moeten winnen om alsnog de beoogde winst te halen. Het tijdnood-monster werd hem echter te veel en verloor daardoor zijn stelling en ging helaas ook nog door de vlag.

Dan was er alleen nog de partij van Frans van den Hooven. Beide spelers in tijdnood speelden een complex eindpel met Toren & paard tegen toren & vrijpion. Het zag er even uit dat de vrijpion zou beslissen maar Frans keepte dat zeer effectief en wist de pion ook nog te slaan. Uiteindelijk heeft Frans de eer van het team gered door op subtiele wijze de tegenstander mat te zetten.