UVS 2 SOS weerstaat de wiskunde

We gingen hoe dan ook verliezen. De wiskunde zei het en koude harde cijfers hebben altijd gelijk. Onze resultaten in de eerste drie rondes verliepen namelijk volgens de formule y = 6-x. Hierin is y het aantal door ons behaalde bordpunten en x de speelronde. Afgelopen donderdag zouden we de vierde ronde dus onherroepelijk 4-2 verliezen van ASV 5. En twee rondes later zou hekkensluiter Mook 2 ons trakteren op een whitewash.

Maar UVS 2 SOS is niet voor één gat te vangen. Wij gingen de zware uitdaging aan om de wetten van de mathematica te herschrijven en onze neerwaartse rechte lijn om te buigen in bijvoorbeeld een dalparabool met de top op 3 (de formule daarvoor laat ik aan iemand anders over).

Eerst maar eens in Arnhem zien te geraken. Omdat UVS 1 SOS die avond ook tegen ASV speelde, besloten we met beide teams samen te reizen. Dat was gezelliger en het scheelde een auto. Het verzamelpunt en -tijdstip stonden duidelijk in de mail van teamleider Thei: “half acht bij ****ijn”. Ik stond dus netjes om 19:25 bij De Biezantijn, waar nog geen spoor was van de anderen. Was ik dan zo vroeg?

Ik vroeg aan de barman of hij toevallig schakers had gezien. ‘Nee,’ zei hij en plots vermoedde ik het ergste. Ik checkte mijn e-mail en zag tot mijn verschrikking dat ik het bericht van Thei veel te snel had gelezen. Ik werd verwacht bij een ándere plek die eindigt op -ijn: Café Frowijn. Nog een geluk dat ik niet in Alphen a/d Rijn stond.

Ik dus halsoverkop Thei’s nummer opzoeken, maar dat bleek niet nodig, want hij belde mij al.
‘Simon waar ben je?’
– ‘Hoi Thei, sorry, ik sta bij De Biezantijn.’
(Thei uit een vloek die niet mag van de kerk) ‘En nu?’
– ‘Kunnen jullie mij hier ophalen?’
(Thei overlegt even met wat mensen) ‘Ze komen eraan.’

Enkele minuten later reed de auto van Marcel voor bij De Biezantijn. Ons hele team, op Thei na, zat ook in de auto. Thei zat in een wagen van het eerste en ik was blij dat ik hem pas in Arnhem onder ogen hoefde te komen, hopelijk was hij dan al wat uitgeraasd.

De toorn van de teamleider (goeie titel voor Suske&Wiske) viel gelukkig mee en wellicht heeft hij die wel om kunnen zetten in inspiratie tijdens zijn partij. Al kreeg ik na de wedstrijd wel straf: ik moest als compensatie voor de door mij veroorzaakte chaos het verslag schrijven. Kom ik nog goed weg…

Goed, de wedstrijd dan maar. Zoals eerder gezegd gingen we wiskundig gezien met 4-2 verliezen, maar het ratingverschil was dan weer flink in ons voordeel. Gemiddeld 176 punten meer over alle borden zorgde ervoor dat ik deze wedstrijd zag als een must-win voor ons, al helemaal als we bovenin mee wilden blijven doen. We begonnen gelukkig goed, Marcel had op bord 4 maar 20 zetten nodig voor de openingstreffer.

Daarna duurde het een tijdje voor er weer verandering in de score kwam. Ik heb zelf niet veel van de partijen meegekregen, maar een korte ronde langs de borden leerde mij dat we op elk bord prima stonden. Onno leek op bord 5 mijns inziens te gaan winnen. Tot mijn verrassing moest hij toch in remise berusten.

Daarna won Klaus op het kopbord in een partij die het beste bestempeld kan worden als ‘Wüstefeldiaans’. Onze voorsprong steeg hierdoor naar ½-2½ en we hadden de wiskunde verslagen! Nu de wedstrijd nog zien te winnen.

Terwijl de tijdnoodfase begon te naderen, ging op bord 3 de telefoon. Het was die van Wims tegenstander. Het taxibusje om hem naar huis te brengen stond klaar. Datzelfde busje had hem te laat naar de speellocatie gebracht, en nu was het te vroeg! ‘Gelukkig’ was de partij op dat moment verzeild geraakt in eeuwig schaak en besloten beide heren tot remise.

Zo kwamen we 1-3 voor en was het eerste matchpunt binnen. Daar moest nog een tweede bij en het was aan Thei of mij om daar voor te zorgen. Waar Thei op bord 6 aanvankelijk prima stond, zat hij nu in de problemen, terwijl mijn partij op bord 2 ook niet van een leien dakje ging. Aan de opening lag het niet. Ik kwam in mijn favoriete spelletje terecht en kreeg na de opening direct de kans om mijn stelling drastisch te verbeteren:

Grappig dat ik in de partij wel reken aan Pxb3, maar dat in de varianten naliet. Leermomentje. Nog een leermomentje kwam toen ik vervolgens dacht een pion te winnen, maar het witte antwoord daarop (één zet diep) compleet miste. Hierdoor kreeg wit de pion direct terug en kwam in het voordeel. Hij nam mijn koningsstelling onder vuur en Klaus vreesde het ergste. Hij mailde me de dag na de wedstrijd het volgende:

Als je dus elke keer het verslag wil doen, moet je elke keer bij de Biezantijn gaan staan.
Ik keek zo af en toe naar rechts, naar jouw bord en zag oppervlakkig die ontzettende
bedreiging van je koningsvleugel.
Het is ongelofelijk, dat je nog helemaal bent teruggekomen en nog remise hebt gemaakt.
Of zat er nog winst in?

Winst zat er zeker niet in, en wat die aanval op de koningsvleugel betreft, was het een mazzeltje dat ik die overleefde. Wit miste namelijk de kans om de duimschroeven verder aan te draaien en ruilde in plaats daarvan zijn sterke paard af tegen mijn slechte loper. Toen daarna de dames eraf gingen, resteerde er een eindspel van T+L en wat pionnen voor wit vs. T+P en wat pionnen voor zwart, wat iets voordeliger voor wit was, zo taxeerde ik.

Wit zat echter in tijdnood en ik gebruikte mijn voorsprong op de klok om geen overhaaste beslissingen te nemen en een plan te bedenken. Ten eerste mocht ik niet verliezen. We stonden dan wel 1-3 voor, maar Thei stond verloren en ik wilde niet met 3-3 terug naar Nijmegen. Ten tweede wilde ik torenruil vermijden omdat de loper dan sterker zou zijn dan het paard. Ten derde wilde ik zeker niet afwikkelen naar een pionneneindspel, want dat was gewonnen voor wit. Concreet was het plan dus mijn koning actief krijgen, blijven staan en vechten voor het halfje. Dat lukte uiteindelijk doordat mijn tegenstander in tijdnood voor een zetherhaling ging. Ik kon dat niet weigeren en bood remise aan, wat hij blij accepteerde. Ik was nog blijer, want de matchpunten waren veilig.

Toen was Thei nog bezig. Met vliegende tijdnood aan beide kanten en de gehele zaal rond het bord moest hij een compleet verloren stelling zien te keepen. Het woord is aan de teamleider:

Ik speelde op het laagste bord een taaie partij tegen een veel lager geratete speler. Ik kon er niet doorheen komen, mijn stukken stonden onhandig, ik kreeg er geen greep op. Misschien lag het aan mijn nogal vreemde zet La6, die me niet op achterstand zette, maar ik haalde me er zelf door uit m’n spel. Het vervolg gaf wit erg veel mogelijkheden tot combi’s en het opzetten van valletjes, hier bv eentje die we allebei niet in de gaten hadden.

Mijn dame staat ongelukkig, wit had hier met cxd5 een gezonde pion kunnen winnen, gelukkig hebben we het allebei niet gezien.
Dit liep nog goed af. Wit had een taaie opstelling, ik ben gewend om naar een aanval te zoeken maar kon eigenlijk steeds niks vinden.

Er volgde een mislukte aanvalspoging van mij, waarna ik dame en toren halsoverkop moest terugtrekken, wat wit de kans gaf om met zijn pionnenmeerderheid op de koningsvleugel op te rukken.

Ik kon de pionnenmassa niet langer tegenhouden en stond vlak voor het einde hartstikke verloren. We hadden de langste en laatste partij, het team had de matchpunten al binnen toen mijn opponent een enorme blunder maakte, waardoor hij plotseling alsnog verloren kwam te staan. Ik ging volslagen onverdiend winnen, mijn sympatieke wat oudere tegenstander baalde ontzettend, ik kon maar net de neiging onderdrukken om remise aan te bieden.

Bron: asv

Zo eindigde de wedstrijd in 1½-4½ voor ons. Enigszins geflatteerd, die uitslag, maar dat maakte de geflatteerde nederlaag van UVS 1 SOS goed.

Op de terugreis genoot ik van een BVO en bespraken we de stand in de poule, de volgende wedstrijd en de Snollebollekes. Wij staan nu derde, op een matchpunt achterstand van de koplopers. Die koplopers krijgen we pas verderop in het seizoen, eerst wacht in januari het sterke Doesborgsch Schaakgenootschap. Maar wij zijn ook sterk, dat hebben we nu wel laten zien. We kunnen zelfs wiskunde verslaan!