UVS 2 op Zwarte Zaterdag

Op zoals Maarten het doopte Zwarte Zaterdag voor UVS mocht ook het tweede op pad, en wel voor onze verste uitwedstrijd van dit seizoen. Zuid Limburg klinkt angstaanjagend qua reisafstand, maar we hadden geluk dat ze dit keer in Stein en niet in Klimmen speelden, dus na een dik uur stonden we er al (helaas, daar kan het dus niet aan gelegen hebben). We konden wel weer wat punten gebruiken, met 2 punten uit 3 wedstrijden, om niet zoals vorig jaar tot op het laatst voor degradatie te vechten. Zuid Limburg 4 klinkt dan als een goede kans te gaan scoren, maar helaas zijn Zuid Limburg 2, 3 en 4 ongeveer even sterk. Zuid Limburg is een combiclub, maar de lagere teams worden vooral gevuld vanuit één van de oude clubs. Wij speelden eigenlijk tegen vooral Voerendaal. Zelf hadden we weer wat personele problemen, Hans kon niet, Furkan viel in bij het eerste, Dennis moest in isolatie, maar gelukkig wilde supersub Jan Hendrik (al eerder punten voor ons gepakt) invallen. Gemiddeld hadden zij ongeveer 100 punten meer, dus we wisten dat we een pittige middag voor de boeg hadden.

Zoals gezegd was het Zwarte Zaterdag, dus over het resultaat kan ik kort zijn: 6,5 – 1,5 voor de Limburgers. Waren er dan geen lichtpuntjes? Dat gelukkig wel, Robbie speelde remise, ik won (daarom zit ik nu onder zachte (harde) dwang dit verslag te schrijven), en de andere partijen waren leuk en vaak lag een beter resultaat binnen handbereik.

Als ik me goed herinner was Tsji als eerste klaar. Hij offerde ongeveer 14 stukken en op het moment dat wij allemaal dachten dat hij compleet verloren stond dacht hij al gewonnen te hebben. De waarheid lag natuurlijk ergens in het midden.

Van de laatste keer tegen de Zuid Limburgse schakers uit Stein, kon ik me herinneren dat het geen fijne zaterdagmiddag was geweest. Ik herinner me een lange rit in de luxe auto van Maarten, We kwamen moe aan, werden opgerold en waren stil in de lange rit terug naar Nijmegen. Ik had me voorgenomen om een leuke pot van te maken, en dat werd het tegen Marcel Frenken op bord 3. Het was een wilde partij. Toen ik (na zet 19, loper e4) hem vroeg: “Wilt u wat drinken?”, antwoorde hij: “Een biertje.”  “Met alcohol?” “Ja”, zei hij met overtuiging. Toen overkwam mij het gevoel, dat Le4 niet de zet was en dat het geen fijne middag ging worden. Ik was stil op de terugweg naar Nijmegen. Maar het was een leuke partij.

Daarna was het de beurt aan Wouter. Kwam prachtig uit de opening, maar door tijdnood ging het mis. Zelf zei hij heel mooi: ‘’het thema van de partij was besluiteloosheid, geloof ik’’

Hierna kwamen we in de tijdsnoodfase en weet ik de precieze volgorde niet meer. Ruud, Ron en Hendrik-Jan waren ongeveer tegelijk klaar. Hendrik-Jan hield lang redelijk gelijk spel, maar zijn tegenstander had wat ruimtevoordeel. Het laatste wat ik gezien heb is dat er een wit paard op de zesde rij landde, en als ik Hendrik-Jan goed begrepen heb verloor hij daarna wat pionnen dus de partij.

Ruud zat naast me, en na een zet of 10 begon ik me al veel zorgen te maken. Schandalig eigenlijk, zo’n gebrek aan vertrouwen, maar gelukkig was Ruud het met me eens. Daarna vocht hij zich heel knap weer terug in de partij. Hieronder zijn verslag:

Het was een heel eind rijden naar Zuid-Limburg. In de fraaie speelzaal van Stein speelde ik aan het tweede bord met zwart. Tegen het gesloten d4-systeem van mijn tegenstander opende ik ietwat overmoedig zelf in een vroeg stadium de stelling met c7-c5. Ik kwam erg aangekrant te staan, met een kreupel paard op a6 en een dame in de knel op b6. Toen mijn tegenstander niet doorduwde, kwam ik terug in de partij en wist zelfs een pionnetje te verschalken, zij het in een wat linke stelling. Enkele zetten later zag ik een 2-ply diepe dreiging over het hoofd en konden de witten met de dame op f7 slaan. Een bomexplosie die mijn koning niet overleefde. Typisch gevalletje van secuur verdedigen en dan in het vierde speeluur door één onoplettendheid de partij vergooien. Op de terugweg spraken chauffeur Wouter en ik over antieke wijsbegeerte en de (on)betrouwbaarheid van de evangeliën. Wel jammer dat de vier ‘oude wijze’ veteranen in deze auto samen slechts 0 punten hadden vergaard vandaag. Het afsluitende gezamenlijke eten in Villa Voorstad en de kwaliteit van de aldaar geboden spijs en bieren vergoedde veel.

Ron speelde een wilde pot, maar uiteindelijk was zijn tegenstander net iets sneller

Daarna was ik zelf klaar, en ik wist de eer dus nog een beetje te redden. Na een vreemde opening kabbelde en gelijkopgaand middenspel kwam mijn tegenstander in grote tijdnood. De stelling was intussen wat scherper geworden en de foutjes die hij door de tijdnood maakte waren gelijk dodelijk.

Robbie kwam gelukkig ook nog tot scoren. Zoals vaker kwam hij vanuit een schijnbaar rustige stelling beter te staan, maar helaas wist hij het dit keer niet af te maken:

Thomas tenslotte was als laatste nog lang aan het strijden, en kwam heel dicht bij remise tegen de sterkste speler van Zuid-Limburg.

Een knappe pot die helaas niet met een half punt beloond werd.

Is er dan verder niks positief te vermelden? Jawel hoor, zoals Ruud zei was het daarna heel gezellig bij Villa Voorstad, waar we vooral lang bezig zijn geweest met Thomas’ eindspel tevoorschijn toveren van zijn notatieformulier, want elke stelling die we in Villa Voorstad op het bord kregen was op slag verloren (wat niet helemaal matchte met de claims van Thomas over zijn stelling). Gelukkig is het hem toch nog gelukt de stelling kloppend te krijgen, en het was ook een hele uitdaging omdat we alleen de doordrukpapiertjes mee mochten nemen. En verder kijken we natuurlijk vol goede moed vooruit naar onze volgende wedstrijd tegen de Pion/Mook, teamleider Ron heeft al allerlei strijdvaardige appjes rondgestuurd!