UVSOS 1 neemt revanche

Vorig jaar startten we slecht. Tegen PION stond het 3½-3½, en we stonden gewonnen in de laatste partij. Helaas ging dat in tijdnood mis, eerst werd de gewonnen stelling een remisestelling, en vervolgens werd het zelfs een verloren stelling. Hierdoor verloren we nipt van PION, dat later kampioen van de hoofdklasse werd. Tijd voor revanche, dus!

Bij mijn voorbereiding googelde ik wat op namen van onze illustere tegenstanders, en ik kwam zaken tegen die me hogelijk verbaasden.

Allereerst een artikel van de Gelderlander uit 2007 waarin wordt beweerd dat Theo Wijnhoven wedstrijdleider Arts intimideerde met de volgende tekst: “Bemoei je er niet mee. Je zal de eerste arbiter niet zijn die ik over de tafel heen sla”. Ik moest meteen weer denken aan het zak-hooi-incident.

Vervolgens vond ik ook een beslissing van de Commissie van Beroep van de Koninklijke Nederlandse Schaakbond uit 2009 waar Wopke Veenstra een sanctie krijgt opgelegd van een schorsing van één wedstrijd onvoorwaardelijk, en drie wedstrijden voorwaardelijk, met een proeftijd van drie jaar omdat hij “vlag” had geroepen bij de laatste en beslissende snelschaakpartij van een bekerwedstrijd (die niet hij speelde, maar teamgenoot Theo Wijnhoven).

EDIT: zie de reactie van Simon van Dijk onder dit artikel waarin hij Wopke Veenstra citeert. Het is altijd genuanceerder dan je denkt.

Maar goed, oude koeien en zo.

Ik heb weinig tot niets meegekregen van alle partijen, omdat ik zelf hard bezig was, en me had voorgenomen om me niet teveel te laten afleiden. Gelukkig waren mijn teamgenoten zo aardig om een en ander aan te leveren.

Thomas (bord 6) was als eerste klaar. Ik meen dat zijn tegenstander een stuk in de aanbieding deed, en toen was het pleit snel beslecht. 1-0.

Dennis (bord 3) moest tegen dezelfde tegenstander als vorig jaar. Met dezelfde kleur. Ik had daar enigszins rekening mee gehouden. Ik kwam al snel een volle pion voor, en dacht dat ik snel zou winnen. Maar niets was minder waar.

Gelukkig won ik dus ondanks het ene smetje. 2-0.

Wouter (bord 5) speelde tegen een collega van me. Die heeft een heel lage elo, maar wist me laatst op het werk te vertellen dat hij tegenstanders met elo’s van 500 tot 600 punten meer op remise had gehouden, en zelfs had kunnen winnen.

Dat ging lekker. 3-0 alweer.

Teamcaptain Mathijs (bord 7) had het af en toe wel zwaar in zijn partij.

En het eerste matchpunt was al binnen. 4-0. Hier en daar werd al “tien, tien, tien” gescandeerd.

Ron (bord 8) begon lekker agressief. Te agressief?

Helaas, het eerste tegenpunt voor PION. 4-1. En er zouden er nog meer volgen…

Robbie (bord 1) hield het lang vol tegen de gewiekste Theo Wijnhoven. Pas helemaal aan het eind ging het in tijdnood mis.

4-2. We gaan toch niet weer de winst weggeven?

Nee hoor. Henk-Jan (bord 2) besloot om het niet al te spannend te maken, en sleepte de winst binnen.

Alleen Ivar (bord 4) was dus nog bezig. Hij meldde achteraf: “Mijn tegenstander speelde een strakke pot. Hij speelde sterk en ik heb 2 kansjes gemist. Zijn slotzet was fraai, vechtschaak en helaas aan het kortste eind getrokken. Ik moet echt meer gaan schaken, het schaakritme is zoek!”

In onderstaande stelling, waarbij Ivar 21 en zijn tegenstander 53 seconden heeft, is de hand op weg om de slotzet uit te voeren. Ziet u hem ook?

Eindstand: 5-3.