Het is nooit te laat…

In het verleden ben ik een aantal keren in de top vijf geëindigd bij buitenlandse schaaktoernooien, maar eerste worden was nog nooit gelukt. Tot de 38. Faaker See Open die van 13 tot en met 20 augustus plaatsvond in de Oostenrijkse plaats Latschach. Uitgerekend op mijn 63e verjaardag werd ik winnaar.

Al sinds de tachtiger jaren doet een groepje schaakvrienden met vooral banden met Nijmegen en de regio Utrecht mee aan toernooien over de grens. Hierbij waren in het verleden ook Joost Retera (nog vrij recent), Wouter Dinjens en Anton van Rijn (wat langer geleden) van de partij. Zo zijn we diverse keren in Frankrijk, Italië en Spanje geweest. Voor mijzelf was de meest bijzondere ervaring het toernooi in 2010 in de boven de poolcirkel gelegen Noorse stad Tromsø, mede omdat ik hier mijn derde en laatste meesternorm behaalde.

De coronapandemie gooide tijdelijk roet in het eten, maar nu is de traditie weer door enkelen opgepakt. Mijn reisgenoten waren Albert de Boer (vroeger bij SMB) en Eric de Haan (Soest). Na een aantal dagen in de Beierse Alpen waar wij onder meer omhoog zijn gewandeld naar het vroegere Adelaarsnest van Hitler – tegenwwoordig een café-restaurant -, reisden we door naar Latschach in de Oostenrijkse deelstaat Karinthië. We logeerden in een nogal apart aan het toernooi gelieerd pension met een eigenaar die ons steeds luidkeels begroette met “Die Holländer!”


Het reisgezelschap in Frankfurt am Main met v.l.n.r. Albert de Boer, Hans Klip en Eric de Haan (door een cafémedewerker)

Rechttoe rechtaan

De 38. Faaker See Open was niet sterk bezet en vormde daarmee voor mij een ideaal vakantietoernooi, gezien de neergaande curve in de laatste jaren. Ik was als vijfde geplaatst en Eric zelfs als tweede achter de enige deelnemende grootmeester Vladimir Okhotnik. Een domper was dat Eric zich als koploper na vier ronden moest terugtrekken vanwege ziekte. Gelukkig was hij tegen het eind weer hersteld.

Speelde ik zo goed? Nee, dat niet maar het zat gewoon wat mee. Ik begon met drie vrij makkelijke overwinningen, waarna twee moeizame remises volgden. In de zesde ronde won ik met een rechttoe rechtaan aanval van de Italiaan Franco Privitera.

Tot in de puntjes

Na een snelle puntendeling met de Duitse FM Florian Wagner moest ik in ronde 8 met zwart tegen Okhotnik. Hij is 72 en zijn rating is tegenwoordig 2341, maar hij is nog niet te onderschatten. Okhotnik kende de door hem gekozen bestrijdingswijze van de Hollandse Leningrader tot in de puntjes en kreeg duidelijk voordeel.

Ik hield al rekening met een snelle nederlaag, totdat Okhotnik de aanval niet goed voortzette en ik weer meedeed. Uiteindelijk ontstond er een voor zwart gunstig eindspel dat ik in winst omzette. Hoogstaand is het allemaal niet, vermakelijk wel.

Ondernemend schaak

In de slotronde had ik zwart tegen de jonge Duitser Florian Waffenschmidt die een sterk toernooi speelde. In een rustige Italiaan bood ik op de dertiende zet remise aan, wat hij na een paar minuten accepteerde. Daarmee waren we beiden verzekerd van de gedeelde eerste plaats. Wagner sloot zich door een zege nog bij ons aan. Op basis van de meeste SB-punten won ik het toernooi, uitgerekend op mijn verjaardag.

Albert de Boer scoorde 5 uit 9 en eindigde op plaats 27 (in totaal waren er 96 deelnemers). Daarmee was hij tevreden. Albert speelde ondernemend schaak en dat leidde tot leuke partijen. In de laatste ronde had hij deze spannende stelling:

Eindstand aan kop

De klassering na negen partijen:
1. IM Hans Klip: 7 punten
2. FM Florian Wagner: 7
3. Lars Waffenschmidt: 7
4. GM Vladimir Okhotnik: 6,5
5. MK Robert Wiedner: 6,5
6. IM Helmut Kummer: 6

Op de site van Chess Results staat de volledige eindstand.

Historische plek

De meeste ronden werden in de avond afgewerkt en daardoor konden we overdag iets leuks doen. Met de stoeltjeslift gingen we naar het drielandenpunt van Oostenrijk, Slovenië en Italië op 1.508 meter hoogte. Een ander uitstapje was naar het stadje Velden aan de Wörthersee. Hier gebeurde in 1983 iets bijzonders in de schaakhistorie.

De Duitser Robert Hübner en de toen 62-jarige Russische oud-wereldkampioen Vasili Smyslov speelden in Velden een kandidatenmatch. Die eindigde onbeslist waarna op een opmerkelijke manier de winnaar werd bepaald: aan de roulettetafel in het casino van Velden! Het balletje viel de eerste keer op nul, maar in tweede instantie was Smyslov de gelukkige. Er is nog een mooie foto van. Daarop is alleen de Rus te zien (in het midden), want Hübner wilde er niet bij zijn. Lees ook dit verhaal.


Bron: archief ChessBase

Share

4 reacties

  1. Jan Hendrik Donkervoort schreef:

    Gefeliciteerd met deze prestatie Hans!
    Mooi en leerzaam verslag.

  2. Anton van Rijn schreef:

    Puik werk Hans! Gefeliciteerd!

  3. Maarten van Rooij schreef:

    Haha. Lxc4. Goeie grap. Wat als je hem de hand had geschud? Mooi in historisch en geografisch perspectief geplaatst verslag Hans!

  4. Olav Schoonenberg schreef:

    Gefeliciteerd Hans!

Geef een reactie