Wederopstanding UVS 1

Op 5 februari van dit jaar, na de kansloos verloren uitwedstrijd tegen Vianen, sloot Ivar zijn verslag af met de woorden:

“Inmiddels blijken al onze concurrenten hun wedstrijden gewonnen te hebben. We staan laatste en met nog vier wedstrijden te gaan is er maar 1 scenario: We moeten alles zetten op het feit dat we vanaf nu alles moeten winnen.”

Die avond in de Griekse cafetaria wisten we dat het met 2 matchpunten uit 5 wedstrijden een hele klus zou worden om niet te degraderen. Iedere resterende wedstrijd is een finale!

Drieënhalve maand later, op 21 mei, zijn we door 2 overwinningen uit 3 wedstrijden een aantal plaatsen geklommen in het klassement en is handhaving plots realistisch. In een rechtstreeks degradatieduel met Spijkenisse zouden we aan een gelijkspel waarschijnlijk genoeg hebben. Met een aantal concurrenten hijgend in onze nek zouden we dan echter nog altijd afhankelijk zijn van de uitslagen bij de andere wedstrijden. Bij voorkeur gewoon winnen dus! Na de mededeling van de wedstrijdleider dat je telefoon niet alleen uit moet staan, maar je daarnaast ook moet opletten dat je je telefoon niet kwijtraakt, werden de klokken gestart voor de laatste finale.

Van de partijen om mij heen krijg ik zelf meestal weinig mee en ook deze wedstrijd had ik weer mijn handen vol aan mijn eigen partij. De chronologie van de partijen kan ik daardoor niet helemaal meer reconstrueren. Wel werd ik opgeschrikt door consternatie in de speelzaal en een kreet in de trant van: “ZAK HOOI!”.

Ik meen dat ik Joost als eerste aan de analyse zag. Een solide halfje.


Bron: sv-spijkenisse.nl


Olav nam het op bord drie op tegen clubgenoot Daniël. “In een Siciliaanse zijvariant ‘gaf’ ik (lees: mijn repertoire haperde even) wit een plusje, maar dat voordeeltje werd niet volledig benut door Daniël. Langzaamaan kwam ik los en stond ik opeens uitstekend. Vlak voordat een eindspel met pluspion voor mij zou ontstaan, bood Daniël remise aan. Na wat rondgewandel en kort overleg met Joost, nam ik het aan, temeer omdat Anton en Robbie net gewonnen hadden.” Daniël heeft hiermee ook laten zien in aanmerking te komen voor een plekje in UVS 1.

Anton leek een gevaarlijke aanval over zich heen te krijgen, maar was zijn tegenstander voor op de damevleugel.



Toen ik voor het eerst bij Lars ging kijken rond het einde van de opening leek me dat geen pretje voor wit. Helaas bleek die evaluatie te kloppen.



Ook Hans zijn tegenstander stortte zich vol op de aanval, maar Hans wist deze vakkundig te pareren, waarna hij het eindspel met een paar pionnen meer eenvoudig won.



Mijn eigen partij leek lange tijd op remise af te stevenen.



Toen ik na mijn partij even een rondje langs de borden maakte, bleek Robbie al gewonnen te hebben. Prima debuut in UVS 1!

Ivar is naar eigen zeggen: “weggespeeld door een jongen van ‘slechts’ 13 jaar. Onder de partij was ik al onder de indruk van zijn niveau, maar thuis met Stockfish bij de hand bleek de partij ook nog eens foutloos (door de 13-jarige – red.) te zijn. Die jongen gaat er wel komen!”

Jasper maakte remise in een partij waarvan ik niets heb meegekregen en als laatste was Jan bezig tegen Rick Lahaye. In een eindspel met een sterk paard tegen een mindere loper werd Jan vakkundig ‘weggedrukt’.

Zo zijn we in een competitie die erg dicht bij elkaar staat, met 8 matchpunten op een keurige 7de plaats geëindigd (op slechts 2 matchpunten van de nummer 2!).

Om onze handhaving te vieren hebben we met 14 man van verschillende UVS teams heerlijk gegeten bij Villa Voorstad, van clubgenoot Mark Baltussen. Daar is het seizoen nog even de revue gepasseerd en is het zak-hooi-incident verklaard.

De krokante kipburger was heerlijk. De dame die aan de overkant van de weg (achter mij, maar perfect in Jans blikveld) in lingerie voor het raam flaneerde, legde Jan en mij echter toch enige druk op om de kipburger op een mannelijke manier te verorberen: met de blote hand! Naar eigen zeggen zijn we daar goed in geslaagd, al leek het de lingeriedame niet te zijn opgevallen.

Een discussie over ‘volwassen zijn’ versus ‘je volwassen voelen’ heeft ons geleerd dat Anton zich sinds een jaar volwassen voelt, maar de precieze datum en oorzaak van deze omslag hebben we helaas niet kunnen achterhalen. Wel is duidelijk geworden dat de wederopstanding van het team gepaard is gegaan met Antons persoonlijke wederopstanding: na een matige start met 1 overwinning uit 5 partijen (evenals het team), een prachtige comeback met 3,5 punt uit de resterende 4!

Bedankt voor weer een mooi seizoen samen, mannen!

[Red.: zie hier het verslag van de tegenstander, van de hand van onze clubgenoot Daniël Zevenhuizen.]

Share

Geef een reactie