Oh no, not again.
“Curiously enough, the only thing that went through the mind of the bowl of petunias as it fell was Oh no, not again. Many people have speculated that if we knew exactly why the bowl of petunias had thought that we would know a lot more about the nature of the Universe than we do now.” – The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy
Wat ging er nu weer mis? HSG1 was toch een tegenstander waartegen we eindelijk weer eens een paar matchpunten konden scoren? We waren notabene eens een keer compleet, geen zieken en geen invallers hoeven afstaan aan het eerste. En ruim op tijd. Sommigen van ons hadden zelfs nog wat gedaan aan iets wat op openingsvoorbereiding lijkt…
Het begon ook weer zonder drama, het leek in het begin redelijk gelijk op te gaan. Op een paar borden stonden we onder druk (bij Ruud van de Plassche en Diederick), bij Dennis zag het er al snel goed uit, en anderen hadden stellingen die hun wel toevertrouwd leken. Bij mij ging het als eerste ‘mis’.
Na 17.Tad1 bood mijn tegenstander remise aan. Zijn openingskeuze had al wel verraden dat hij er niet per se op uit was om op winst te spelen, maar nu moest ik eens goed gaan nadenken of ik zelf meer uitzicht had op een vol punt. Na een kwartiertje nadenken moest ik toch tot de conclusie komen dat als wit gewoon niets doet, ik ook geen vorderingen kan maken. Het witte paard op c4 doet nu weinig, maar wegkrijgen lukt ook niet. Ruilen tegen mijn loper is niet echt aantrekkelijk, wit moet dan beter staan. Ruilen van zware stukken over de d-lijn lijkt onvermijdelijk en dan blijft er al snel weinig meer over om op te spelen. Analyse met de computer bevestigt dat beeld. Kortom, ik besloot het remise-aanbod toch maar aan te nemen.
Intussen zag het er erg goed uit bij Dennis (zie analyse verderop). Hans was wat opportunistisch aan een gambietpion blijven hangen, die zwart eigenlijk altijd wel terug zou moeten kunnen winnen. Ondanks dameruil werd de stelling opeens vrij onoverzichtelijk en ging zijn tegenstander de fout in, waardoor de pluspion een zeer gezonde en gevaarlijke jongen werd. Het was daarna in een paar zetten klaar, omdat Hans’ tegenstander ook niet bepaald hardnekkig tegenstribbelde.
De voorsprong was een paar minuten later alweer verdwenen: Ruud van der Spoel gaf op. In zijn woorden: “Mijn partij sloeg weer helemaal nergens op. In een stelling waarin weinig aan de hand was, gaf ik op de 21e zet pardoes een volle kwaliteit weg zonder enige compensatie. Op de 28e zet gaf ik op. Zeer triest dieptepunt, verder niet de moeite waard :(.”
Bij Diederick was er zo rond zet 20 nog geen hout van het bord gehaald, maar echt gelijk op ging het toch niet, het gebrek aan ruimte was nogal opvallend. Met een goed getimede opmars met pionnen op de koningsvleugel maakte zijn tegenstander effectief een einde aan deze partij.
Met een kleine achterstand gingen we dus richting tijdnoodfase, maar ik was eigenlijk nog wel optimistisch. Dennis had wel enorme problemen met de klok en leek een directe winst gemist te hebben. Ruud van de Plassche stond inmiddels niet meer slechter, maar of er meer in zat dan remise was twijfelachtig. Thomas stond gewoon, misschien iets prettiger, maar het was het type stelling waarin hij bijna altijd van niets iets weet te maken. En bij Wouter was het niet goed in te schatten voor de toeschouwers, de partij kwam tot een plotseling eind:
De drie andere spelers haalden de tijdscontrole, maar zo op het oog leek remise op al die borden inmiddels de meest logische uitslag. Dennis had compleet gewonnen gestaan, maar de stelling was bijzonder gecompliceerd. Op het laatst moest hij het telkens hebben van de 30 seconden die je er per zet bij krijgt. Het viel me nog mee dat hij overeind bleef, maar het was wel jammer dat hij een late kans die hem in de schoot geworpen werd daardoor miste.
Enfin, nog geen man overboord. Ruud en Thomas leken me gelijk tot iets beter te staan. Toen sloeg het noodlot weer eens toe: Thomas gaf pardoes een pion weg! Daarna was het een vrij hopenloze strijd om nog een halfje te halen, dat lukt ook niet.
Bij Ruud ging het ook niet goed. Eerst wist zijn jonge tegenstander (Nederlands kampioen tot 10 jaar) toch een toreneindspel met een pluspion te bereiken. Dat was op zich wel remise te houden en Ruud deed het lange tijd goed. Opeens was daar helaas een rare verwarring bij Ruud, waardoor hij een eenvoudige weg naar remise miste en alsnog verloor. Voor de matchpunten maakte dat al niet meer uit.
Het ergste was natuurlijk dat door deze lange partij Ruud een akelige achterstand op de rest van het team had qua bierconsumptie. Bij de pizzaria werd dat echter al snel gecompenseerd, waardoor het toch nog wel gezellig werd.
Maar waarom gaat het dit seizoen toch telkens net mis met ons team? Misschien is het ook beter om het niet te weten…
There is a theory which states that if ever anyone discovers exactly what the Universe is for and why it is here, it will instantly disappear and be replaced by something even more bizarre and inexplicable. There is another theory which states that this has already happened. – The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy
Recente reacties