SMB 1 – UVS 2 SOS

Sensationele uitslag van de stadsderby. UVS 2, de gedoodverfde degradatiekandidaat, blijkt springlevend.

Het was aan het begin van het seizoen bijna te voorspellen, dat ons team (met te weinig rating!) hard degradatiekandidaat zou zijn. Ook op dinsdag 29 maart moest ons team wegens het grote ratingverschil tegen SMB wel verliezen. Rating 0 . Dat was 2x het geval bij SMB. Wat dat qua sterkte betekent, weet je nooit. Als je naar het geheel van de ratings kijkt (per bord 100 tot 200 minder rating), dan had UVS met flinke getallen moeten verliezen, maar UVS 2 won!
Onno Marres ( met slechts 1543 rating) verrichte een bijzondere prestatie door tegen Désiré, de man met de hoogste SMB-rating (1851), gelijk te spelen. Omdat UVS op dat moment al 4 punten had, was dat halve puntje heel belangrijk voor de overwinning. Teamleider Simon stelde verheugd vast, dat we door deze overwinning misschien aan degradatie kunnen ontsnappen. Dat hangt ook af van de volgende wedstrijden, tegen het Kasteel zullen wij binnenkort spelen. Onze dank gaat overigens uit naar de beide ex-UVS’ers (Jacques Ottenheijm en Peter Schut), die een leuke bijdrage leverden aan de overwinning van UVS, al hebben zij uiteraard hun sportieve plicht voor SMB wel gedaan.

Is deze overwinning verklaarbaar? Natuurlijk konden SMB’ers erop wijzen, dat er onnodige blunders of fouten zijn gemaakt, maar ook UVS’ers waren in het maken van blunders redelijk goed. Ik denk dat onze vechtlust wel een belangrijke verklaring was voor de overwinning. Omdat ik alle aandacht voor mijn eigen partij nodig had, weet ik weinig over andere partijen, maar een vluchtige (en dus onnauwkeurige) blik op alle borden gaf mij over het geheel genomen een optimistisch gevoel. Binnen vrij korte tijd merkte ik aan enig gerommel bij ‘t bord van Frans dat zijn partij klaar was. Tegenstander Jacques had een misrekening gemaakt. Het begin van de partij van Furkan (1ste bord) zag er opwindend uit. Met een schitterende en krachtige koningsaanval zette hij zijn tegenstander zodanig onder druk, dat winst bijna geforceerd leek. Jan Hendrik vocht voor wat hij waard was, maar leek een moeilijke partij te krijgen. Het was overal erg spannend. Naast mij leek de ingewikkelde knokpartij van Simon beslist wel kansrijk. Ten slotte kon het bij mijn eigen partij nog alle kanten op en kon ik nog hopen op minstens remise. Hoe dan ook: halverwege de avond zag het er toch wel hoopgevend uit, d.w.z. gelijkspel leek er zeker in te zitten en de winst voor UVS was zeker niet uitgesloten, zoals later ook bleek. Hoe uiteindelijk de 4½ punten werden binnengesleept, zullen de bordspelers zelf aantonen.

Bord 1

Bord 2
‘Wij speelden een Siciliaanse opening. De variant zou ik niet weten. 😁 Op zet 18 offert wit een paard voor een pion, dit offer pakte echter totaal niet goed uit. Toen dit enkele zetten later duidelijk werd, gaf wit direct op.’

Bord 3
Peter Schut en ik hadden (i.t.t. de rest van de spelers) deze avond ongeveer een gelijke rating en dat kwam ook tot uiting in de gelijk opgaande strijd. De openingsfase was weinig opwindend. Ik start de beschrijving van de partij bij een moment, waarop volgens mij een kleine ( positionele) kentering ten gunste van mij gaat plaatsvinden, nadat Peter De7-c5 speelde.

Bord 4
‘Mijn tegenstander Huub Jansen kwam een minuut of acht te laat aan in de speelzaal. Hij herkende me meteen, en begon direct over de vorige partij die we tegen elkaar speelden, in december 2018. ‘Ik kwam toen helemaal vast te staan op de achterste rij en toen kwam jij over de h-lijn binnen,’ zo vatte hij samen, ‘dat gaan we vanavond niet doen.’ Huub bleef bij zijn woord. Al vanaf de opening nam deze partij een andere wending dan de vorige. Waar we toen een loopgravenoorlog uitvochten in het Koningsindisch, speelden we nu iets Catalaans-achtigs dat uitmondde in een uiterst gecompliceerd middenspel zonder dames. De vele verschillende slagvarianten kostten beide kanten veel tijd: zo rond zet 15 hadden we allebei al meer dan een uur gebruikt, maar uiteindelijk had ik het gevoel dat zwart (ik) een betere positie had. Zo’n goede positie vraagt natuurlijk om de juiste voortzetting, want de spanning op het bord was dermate hoog dat één misstap wel eens fataal kon zijn. Helaas was ik degene die als eerste een rekenfout maakte. Ik heb achteraf nog lang getobd over wat die fout nu precies was. Uiteindelijk bleek dat op zet 20 mijn paard naar d2 moest in plaats van slaan op c3. Met die zet verdween mijn voordeel, en ik baalde daar zo erg van, dat ik vervolgens ook de correcte verdediging miste om de stelling gelijk te trekken. In tijdnood deed ik uit wanhoop een kwaliteitsoffer, dat de computer niet eens zo slecht vond. Maar nadat ik een van mijn resterende lopers had afgeruild, ging ik in verloren stand door de vlag. Slotbalans: een interessante, spannende partij verloren, wedstrijd gewonnen. Als speler was ik teleurgesteld, als teamleider uiterst tevreden.’

Bord 5
‘Het was volgens mij een interessante partij met wederzijdse kansen. Op de 40e zet deed ik een verkeerde zet en had ik misschien kunnen winnen als ik a6 had gespeeld. In het pionneneindspel kon ik ondanks één pion achterstand dankzij de oppositie remise houden.’

Bord 6
Jan-Hendrik probeerde de opening goed te spelen, maar zoekend naar de juiste zetten zag hij helaas geen kans het initiatief te grijpen. Een moeilijk partij volgde, waarbij, ondanks heftig verzet van Jan-Hendrik, zijn tegenstander de overhand kreeg. Jan-Hendrik zegt er zelf van dat hij te afwachtend was.

Bord 7
Ruud: ‘Ik speelde op bord 7 met wit tegen Jan Kasteel, de voorzitter van SMB. Ik stond de hele partij wat beter en Jan gebruikte veel tijd. Dus dat zag er wel positief uit. Maar op het einde van de partij, terwijl Jan nog 10 minuten op de klok had en ik ruim 30, ging het alsnog faliekant mis. Ik maakte na elkaar twee blunders, kwam een stuk achter, waarna mijn tegenstander snel wist te winnen. Balen dus…😭.’

Bord 8
‘Een leuke open pot schaken tegen Stijn van Swaaij van SMB1 werd ontsierd door een tweetal blunders van de buitencategorie. Stijn gaf in tijdnood een toren weg, ik wedergaf mijn toren in de afmaakstressfase van de partij. Daarna leek de partij op een verdiende gelijkmaker af te stevenen, totdat in opperste tijdnood mat in 2 door Stijn over het hoofd werd gezien.’