UVS 1 ontbindt zijn duivel

Afgelopen zaterdag werd er weer als vanouds gestoempt, geharkt, een snok aan gegeven, aan het elastiek gehangen en gelinkebald. Er werd veel naar elkaar gekeken: wie heeft er goede hersenen vandaag, wie heeft er slechte? De kenner raadt het al; er werd weer geschaakt. En wel in de Biezantijn. Tegen BSG uit Bussum.

Om 12 uur al werden diverse jasjes uitgedaan. Ok, einde wielermetaforen. Gemiddeld genomen hadden we in deze vierpuntenwedstrijd een klein ratingoverwicht, ondanks het meespelen aan onze kant van twee invallers voor de ontbrekende Jeroen en Jan; aan bord negen was daar Maarten, die het niet laat bij strijdbare uitspraken als “het spel is op de wagen” en “Sloenk…Kwadroenk”, maar als het erom spant de daad ook bij het woord weet te voegen en zich op die momenten weert als een duivel in een wijwatervat. Aan bord 10 zat Diederick, ondanks een zwakke seizoenstart een van de opkomende jonge UVS-ers. Doorbreken is slechts een kwestie van tijd, merk ik tussen neus en lippen paternalistisch op, net zoals bijvoorbeeld bij een Simon van Dijk, voorspel ik.

Ikzelf had me grondig voorbereid op de mij onbekende Jesper de Groote, die ik met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid aan bord 8 verwachtte. “Wat is uw naam?”, vroeg ik de man waar tegenover ik plaats nam pro forma. “Ruben Hilhorst”, antwoordde hij droog. Onbewogen deed ik mijn eerste zet, inwendig alle duivels uit de hel vloekend.

Ik werd al meteen aan het werk gezet; om de opening te maskeren, komen we erin na de 4e zet van zwart:

Gaandeweg de middag bekroop me het vermoeden dat nou niet bepaald duivels ontbonden werden door mijn teamgenoten, maar eerder duiven. De ene na de andere vredesduif steeg van de borden op. Hans, de man die nog archaïsche woorden als ‘prozaïsch’ en ‘curieus’ het luchtruim laat kiezen, vergezeld van gevleugelde uitdrukkingen als ‘laten we het zo stellen’, ‘laten we wel wezen’ en ‘sorry, ik zit te pitten’, merkt over zijn duif op: “Een ongebruikelijke opening met wit werd geen succes. Mijn beste zet was een remiseaanbod op de 21e zet dat Rein Brouwer aannam. De dames waren toen al geruild. We kwamen pas tijdens de na-analyse erachter dat zwart in de slotstelling serieuze winstkansen had.”

Vlak voor de tijdscontrole schoten de halfjes als paddenstoelen uit de grond: Joost remiseerde tegen de gevaarlijke van der Poel. Diederik hield voormalig topbridger/IM Frans Borm in bedwang en naast me ranselde Maarten a tempo de ene na de andere zet op het bord in de, laten we het maar voor het gemak ’tijdnood’ noemen, van zijn tegenstander, kennelijk in de wel enigszins te billijken overtuiging dat 30 seconde increment per zet minder is dan men denkt. Zie hier hun verrichtingen:

Toen kort daarop ook Ivar, Jaap en Olav remise overeenkwamen, begon zich langzaamaan een uniek scenario te ontvouwen waarin alle negen sidekicks remiseerden opdat een enkele held kon opstaan. Eerst nog de prestatie van Jaap aanschouwelijk gemaakt:

Ook Lars dwong een half ei af:

Bij acht remises en een voorsprong van 5-4, was het laatste woord aan Jasper. Toen ik de uit Groesbeek overgelopen speler voor het eerst zag, vermoedde ik achter de scherp gesneden gelaatstrekken een aalglad tacticus in de stijl van Tal. Onwillekeurig drong zich de bijnaam “de paling van Groesbeek” op. Groot was mijn verrassing toen bleek dat Jasper over een solide, oerdegelijke speelstijl beschikte waarbij Yussupov, de muur van de Oeral, verbleekt. Jasper, de baksteen van Groesbeek, stond een pion voor. Hij zal het toch niet in zijn hersens halen om te winnen, dacht ik grimmig. Maar nee, even later klonk het vertrouwde “ik bied remise”, Groesbeeks voor “ik bied remise aan” op. De tegenstander doubleerde niet, maar accepteerde. Meteen daarop werd ik op de schouders genomen en aanvankelijk de Biezantijn, later het Waterkwartier rondgedragen, minzaam wuivend naar het in verwondering te hoop lopend grauw.

Tja…sommige dingen veranderen, andere veranderen nooit. Zo aten we na afloop van de huldiging voor het eerst in een jaar of twee weer in China Delight, al had het restaurant een ingrijpende make-over ondergaan. Opnieuw riep Thomas met dezelfde trots als vroeger luid door het etablishement: “Dit is allemaal spier!”, al sloeg hij dit keer demonstratief op zijn machtige dijen in plaats van naar zijn hoofd te wijzen. Nieuw was dat Ivar halsstarrig ‘kat’ bleef bestellen bij de Chinese serveerster en bleef informeren hoe zoiets nou smaakt. De link naar ‘poes’ was in het hoog gerate gezelschap snel gelegd. Alleen Chi hield zich in het fijnzinnig geweld afzijdig; hij had een uur nodig om de belediging te verwerken die hem was aangedaan door de serveerster die hij persoonlijk kende en op wier weerzien hij zich de hele fietsstocht lang had verheugd; ten overstaan van de rest van de tafel sprak ze de woorden: “Dat is een lieve man.” Even later ontving hij van dezelfde serveerster een uitbrander toen hij -net als thuis- een glas wijn over de gerechten op de wokplaat van onze tafel uitgoot, ongehinderd door het sissend kabaal waarmee het vocht zich een weg vrat door het rokend metaal. Ook moesten we dit keer verstoken blijven van de pareltjes van Origami-kunstenaar Jaap. Ik raad elke UVS-er aan: neem eens een servet mee naar de club en verwonder U over de als roosjes opkomende kunstwerkjes die onder Jaaps nijvere, bedrijvige handjes tot bloei komen en in hun volle glorie een weg naar het daglicht vinden.

Zo eindigde een bewogen dag. De oplettend lezer mist de verslagen van Jasper, Olav en Ivar. De duiven die zij ontbonden liggen helaas ergens in het donker te ontbinden. Wellicht hebben de vrije jongens uit Groesbeek met het bankwezen Ivar gemeen dat zij niet gewend zijn dat hun praktijken het daglicht zien, laat staan kunnen verdragen.
Hier plaats ik zekerheidshalve een smiley. ;-)
Uit de degradatiezorgen zijn we allerminst, maar de teams in onze nabijheid beginnen nerveus over hun schouder te kijken; de duivel zit hen op de hielen!

Naschrift: Op de valreep, nou ja, over de valreep, heeft Olav zijn duif nog weten te reanimeren, waarvoor dank!

[Red.: klik hier voor het verslag van BSG.]