Blamage

Waarom een blamage? Omdat we verloren hebben? Nee, dat kan gebeuren. Maar aantreden met maar zes spelers vind ik niet kunnen voor zo’n grote vereniging. Dat is een NO-NO (pun intended). Het eerste had een invaller nodig, en die krijgt het team natuurlijk. Vervolgens zijn er wat coronaperikelen waardoor niet iedereen beschikbaar is. Ook logisch. Het derde willen we ook niet leegplukken. Is te begrijpen, maar het wordt zo wel lastig voor ons team. Hadden we niet net zo lang kunnen zoeken totdat we wel compleet waren? Onze tegenstanders speelden met twee 1600-spelers. Daarvan hebben wij er toch ook genoeg?

Goed, genoeg gezeurd. Ik wil niemand de schuld geven, maar dit moet volgende keer echt anders.

De helft van het team was met de auto gekomen, en de andere helft met de fiets. Dit kan ik iedereen aanraden: een lekker fris begin.

Hieronder de input van de teamleden.

Dennis[*] (bord 3) was als eerste klaar. Hij was op zet 3 uit zijn boek, dacht heel lang na over van alles en nog wat, en had het idee dat hij steeds slechter kwam te staan. Ook baalde hij nog steeds van het feit dat we maar met z’n zessen waren. Zijn schaakzin was niet echt aanwezig. Daarop besloot hij -zonder overleg met de teamleider, foei!- remise aan te bieden. Dat werd aangenomen. Achteraf bleek dat Dennis de hele theorie opnieuw had uitgevonden en prima had gespeeld. Zijn partij duurde ongeveer even lang als de fietstocht naar Arnhem…

[*] Ik twijfel hier altijd: zal ik “Dennis” schrijven, of “ik”? Bij LSG hadden we vroeger de schaker Ik Oei. Die had dat probleem niet. Althans, soms kon je dan wel lezen: “Ik speelt het weer goed”. Maar goed, ik dwaal af.

Ruud van der Spoel (bord 6) had het volgende te melden. “Mij zul je niet horen klagen hoor, maar wat een slechte partij heb ik gespeeld! Ik ben nu keihard door een ondergrens gezakt. Nota bene in een opening die ik mijn hele leven al met graagte speel, het Koningsindisch, heb ik geen enkele goede zet gedaan en geen enkel goed idee gehad. Geruisloos en toch hardhandig is na ongeveer 35(?) zetten ongeveer de volgende stelling bereikt:

U begrijpt: ik had zwart.

Heel graag had ik het verloop laten zien. Maar ten eerste: het was niet de moeite waard, en ten tweede: ik ben mijn boekje kwijt!

De ‘partij’ werd omlijst door twee prachtige fietstochten, een gezellige na-zit met mijn tegenstander en een heerlijk maaltje in een restaurant. Daarmee -ik durf het bijna niet te zeggen- is de dag toch nog een beetje leuk geweest.”

Diderick (bord 5) was geloof ik als volgende klaar. Hij stuurde de volgende analyse in:

Hierna viel een beslissing bij Pepijn (bord 7). Hij had gedurfd de Evans gespeeld, maar had zijn pion eigenlijk nooit meer teruggezien, evenals de compensatie.

Thomas (bord 8) was bijna als laatste klaar, maar was als eerste met input voor dit verslag: “Nou er valt weinig te melden, dat van mij was bagger.”

Blijft over de teamleider. Ruud v/d Plassche ( bord 4) verwoord het zelf prachtig: “Weinigen in ons team waren tevreden over hun partij tegen ASV3. Ik zou de mijne willen kwalificeren als prutswerk. Rond de tiende zet geef ik op kinderlijke wijze een pion weg: loper slaat paard op c6 dat e-pion dekt, de zet daarop wordt die pion van het bord genomen. Even daarna geef ik mijn tegenstander ook nog de kans om dames te ruilen waarna een straal verloren eindspel zou resteren, maar in plaats daarvan wint hij nóg een pion en resteert een straal verloren middenspel maar hij kan het nog wel fout doen. Dat doet hij, waarna ik een vol stuk voor kom te staan en vervolgens een makkelijke winst verzuim door toe te staan dat hij een doorbraakpion forceert. Mijn teamgenoten – ik speel nog als enige – denken: verdorie: een uur later naar huis – maar dan maakt mijn tegenstander de allerlaatste fout en kan ik in mijn toreneindspel met pluspion zijn koning afsnijden en simpel een pion naar de overkant laten lopen. Ik heb gewonnen, maar echt verdiend voelt het niet. Volgende keer beter.”

En dat is een mooi besluit. VOLGENDE KEER BETER!

P.S. Er is ook een nadeel aan met de fiets gaan…

Share

5 reacties

  1. Anton van Rijn schreef:

    Mooi verslag en met een prachtig, tegenwoordig waarschijnlijk beetje ‘guilty pleasure’-achtig linkje, dat ik pakweg 30(?) jaar niet meer had gehoord.
    Maar met 6 spelen is inderdaad stom, ‘dumb’ zouden de Engelsen zeggen, en daarmee is het volstrekt natuurlijke, ongekunstelde bruggetje gelegd:
    https://www.youtube.com/watch?v=MbTpzFRN5TQ

  2. Ruud van der Spoel schreef:

    :-) Prachtig Anton, ik heb ‘m gelijk op mijn playlist gezet!

  3. Klaus Wüstefeld schreef:

    Ik bekijk altijd alle partijen en zie soms wel wat, waarbij ik denk: “dat is misschien een leuke zet”. Ik heb dan geen zin om het helemaal uit te analyseren. Zo dacht ik oppervlakkig gezien bij jouw partij, Pepijn, dat 42.Ka5 een leuke zet is, misschien ook niet voldoende voor remise, maar wat moet Zwart dan doen?

  4. Dennis Breuker schreef:

    @Klaus:
    Ik dacht ook eerst dat Pepijn misschien remise had omdat wit er aan de andere kant niet doorkomt. Maar na 42.Ka5 volgt a6 denk ik. En na 43.a3 h6 44.a4 kan je dan b5 spelen. En dat wint dan op dezelfde manier als in de partij, denk ik.

  5. Klaus Wüstefeld schreef:

    Inderdaad Dennis , je analyse lijkt te kloppen. Ik was nogal oppervlakkig met mijn analyse. In eerste instantie zag ik heel enthousiast 42….., b6 waarna Wit met enige fantasie nog kon winnen met 43.Ka6., h6 44..a4 maar Ik heb gisteravond.toch nog even naar 42…..,a6 gekeken. Dat ziet er dan niet goed uit voor Wit. Zo zie je maar weer dat de beslissing van ’n partij soms van kleinigheidjes afhangt.

Geef een reactie