In memoriam
Ruud van de Plassche (sr)
Op 14 maart j.l. is Ruud van de Plassche op 93-jarige leeftijd overleden.
Ruud is lid van UVS geweest van ongeveer 1990 tot 2003 en van september 2010 tot augustus 2016.
We herinneren ons Ruud als iemand die altijd opgewekt was en tot op hoge leeftijd een enthousiast schaker.
Nadat hij gestopt was met de schaakavonden te bezoeken, heeft hij nog lang geschaakt op de donderdagmiddagen in het OBG.
Wij wensen zijn familie veel sterkte bij het verlies van vader, schoonvader en opa.
Namens UVS,
Lambert Hofman
[Red.] Zijn zoon Ruud laat ons nog het volgende weten:
Het langst heeft hij geschaakt bij EWS, de Eerste Weerter Schaakclub. Daar is hij omstreeks 1970 clubkampioen geworden en heeft toen uit handen van sponsor Johnny Hoes (behalve platenbaas en zanger ook een schaker) de zogeheten Telstar-beker ontvangen. Toen hij een half jaar geleden wegens een val in een revalidatiecentrum verbleef, heb ik nog met hem geschaakt.
Verder had hij ons een lijstje nagelaten met een paar mensen die wij moesten bedanken omdat hij veel aan hen te danken heeft gehad. Onder hen noemde hij ook: ‘Prof. Dr. Max Euwe, wereldkampioen schaken. Hij symboliseert voor mij de sport die ik altijd met veel plezier en liefde beoefend heb. Bovendien was hij in mijn ogen een integer en onkreukbaar mens.’
Aardige, sympathieke man. Meestal vind ik het leuk als ik iemand heb ‘beschwindeld’. Ook van Ruud heb ik eens gewonnen met een hoop geschwindel. Daar had ik eigenlijk direct na de partij – toen de adrenaline wat gezakt was – spijt van. Toen ik hem dat zei in de post mortem (sic) moest hij lachen. Bij hem was de adrenaline ook weggezakt, want direct na de partij was hij goed kwaad. Vooral op zichzelf – heel herkenbaar.
Jarenlang hebben Ruud sr en ik theoretische discussies gevoerd in de afruilvariant van het Spaans. Beiden bleven we koppig dezelfde variant op het bord brengen om aan te tonen dat die speelbaar was. Die partijen eindigden steevast in remise, wat we ook verzonnen om die loopgravenoorlog vlot te trekken. Een aantal jaren geleden plofte ik met mijn racefiets vermoeid neer op de Maaskade bij Mook. Bleek Ruud sr. fris en fruitig op het bankje naast mij te zitten. Zijn fiets was dan wel een elektrische, maar op zijn teller stond wel al 80 km! Het maakt wel duidelijk hoe Ruud jr het fietsvirus heeft opgelopen ; )