UVS2-SOS blijft alleen op kop

Op donderdag 16 januari speelde UVS2-SOS de lastige uitwedstrijd tegen Millingen. ‘Millingen uit, is dat tegenwoordig lastig?’, zal de kritische UVS’er zich nu misschien afvragen. Nou, eigenlijk best wel! Millingen heeft namelijk vier Duitse spelers in het team, waarvan er drie een rating hebben van meer dan 1900 punten, namelijk 1971, 1976 en 2080. En dat is toch wel erg veel voor de tweede klasse van de SOS-competitie. ‘Waarom staat Millingen dan niet in plaats van jullie bovenaan?’, zal de slimme UVS’er zich nu misschien afvragen. Nou, de andere spelers van Millingen hebben een veel lagere rating waardoor het ratinggemiddelde van het team niet veel afwijkt van dat van de andere teams in deze poule. ‘Dus die andere spelers kunnen er eigenlijk niet zo heel veel van?’, zal de botte UVS’er zich nu misschien afvragen. Nou, dat valt reuze mee want ik kan zelf in ieder geval niet van ze winnen (alhoewel dat dan misschien weer meer zegt over mijn eigen spel!).

Om toch wat extra weerstand te bieden aan het Duitse geweld had teamleider Simon van tevoren gevraagd of er spelers aan lagere borden waren, die zich wilden ‘opofferen’ door aan een hoger bord plaats te nemen. Hij verwachtte met een tactische opstelling meer kans op de overwinning te maken. Het liep nu niet direct storm. De eerste en ook enige speler die zich hiervoor meldde was Bert Jan. Die stelde het teambelang boven zijn eigen persoonlijke resultaat en dat is natuurlijk mooi, heel mooi… Daarom was het extra wrang dat juist Bert Jan door een misverstand niet op het afgesproken tijdstip bij het vertrekpunt aanwezig was en daardoor niet meespeelde. ‘Of had hij wellicht een vooruitziende blik en voelde hij onbewust aan dat niet hij niet mee zou doen?’, zal de zweverige UVS’er zich nu misschien afvragen. Nou, dat zou best zo kunnen zijn, tenminste als er meer is tussen hemel en aarde. Maar dat weet ik niet helemaal zeker. Een uitgebreid verslag van de perikelen van Bert Jan en ook Marcel V. kun je trouwens lezen aan het einde van de partijanalyse van Simon.

Afijn, met zeven spelers arriveerden we in Millingen waar al snel bleek dat zij wel voor een tactische opstelling hadden gekozen en hun topspelers op de borden vier, vijf en zes lieten spelen. ‘Maar is het eigenlijk wel slim om hele sterke spelers op lage borden te laten spelen?’, zal de tactische UVS’er zich nu misschien afvragen. Nou, nee, meestal niet. Dat heeft volgens mij alleen zin als je van tevoren zeker weet dat je tegenstander ook met een tactische opstelling speelt en jouw sterkste spelers dan nog steeds tegen de beste spelers van de tegenstander spelen. En dat was vanavond in ieder geval niet het geval. Overigens weet je natuurlijk nooit helemaal zeker hoe schaakpartijen zullen eindigen, zelfs niet als er een groot ratingverschil is.

Maar nu de partijen zelf. Met een 1-0 achterstand door een onbezet bord 2 (dat lieten we vrij omdat we daar met zwart zouden spelen) startte de wedstrijd een kwartiertje te laat. Na een half uurtje wist Simon op bord drie de stand gelijk te trekken door het eerste punt voor ons binnen te halen. Zijn tegenstander verloor geloof ik zijn dame. En inderdaad, dan heeft doorspelen natuurlijk niet veel zin meer. Zie hieronder de partij van Simon.

Even later wist ook Thierry zijn partij aan bord een te winnen. Dit stond in de mail van Thierry: “Heb niet zoveel over mijn partij te melden. Was een soepele overwinning omdat m’n tegenstander zichzelf in de knoei bracht.” Dat is inderdaad niet veel, maar natuurlijk ook niet hélemaal niets. Zie hieronder het partijverloop, zonder commentaar.

En alweer een half uurtje later slaagde Marcel K. op bord 4 erin een pion te winnen tegen een van de sterke spelers op bord 4. Hij bood hem direct remise aan en dat werd geaccepteerd waardoor de stand op 2,5-0,5 in ons voordeel kwam. ‘Maar is het niet veel leuker om door te spelen als je een pion voorkomt en kans hebt om te winnen?’, zal de ambitieuze UVS’er zich nu misschien afvragen. Nou, ik vind van wel maar Marcel zag er blijkbaar niet meer veel heil in. Hij was in ieder geval erg blij met het halve punt. Zie hieronder zijn verslag.

Inmiddels zag het er op bord 6 bij Frans niet erg goed uit. Hij werd langzamerhand van het bord gedrukt door zijn sterke tegenstander. Zie hieronder zijn verslag (Oh, neen dat is voor het grootste deel afkomstig van ene Li Chess, zie ik nu)

Kort daarna moest op bord 5 ook Marcel V. de handdoek in de ring gooien. Hoe zijn partij precies verlopen is weet ik niet, maar zo te zien offerde hij een pion en kreeg daar vervolgens onvoldoende compensatie voor terug. ‘Is het eigenlijk wel verstandig om een pion te offeren en vervolgens op achterstand te komen?’ Zal de berekenende UVS’er zich nu misschien afvragen. Nou, dat zal vast niet altijd verstandig zijn, maar Marcel krijgt er meestal wel hele leuke scherpe partijen voor terug waarin zijn tegenstander heel goed moet opletten om geen beslissende fouten te maken. En dan is het toch wel erg leuk om zo te spelen, tenminste als dit soort stellingen je past. Deze keer liep het echter jammer genoeg verkeerd af.

De stand kwam hierdoor op 3,5-2,5 voor Millingen met nog twee partijen aan de gang. Tobi had het op bord 8 erg moeilijk. Hij kwam niet goed uit de opening en stond op een gegeven moment een dame tegen loper en toren achter. Dat zag er dus niet erg goed uit. Maar hey? Wat gebeurt daar? Dit kan toch niet waar zijn! Met de fantastische zet 52. Pf5+ (‘stap 2, zegt hijzelf een beetje cynisch’) wist hij de dame terug te pakken, de partij te winnen en de wedstrijdstand gelijk te trekken. Lees het zelf maar in het verslag van Tobi.

Zelf had ik inmiddels een remiseachtige stelling met een pion meer. Mijn tegenstander bood me twee keer remise aan, maar ik probeerde te winnen. Aan het einde hielden we echter gelijke lopers over en ik nog één pion. Tja, dan zit winst er niet meer in waardoor deze partij in remise eindigde en de wedstrijd in 4-4. ‘Hebben jullie dan eigenlijk niet ontzettend veel geluk gehad dat je deze wedstrijd niet verloren hebt?’, zal de oplettende UVS’er zich nu misschien afvragen. Nou, dat is inderdaad zo, maar natuurlijk helemaal niet erg. Geluk dwing je af, zeggen de kenners!