Verloren illusies of: de nachtmerrie voor kerst

Er waren twee mogelijke titels die me te binnen schoten om de wedstrijd van UVS3 thuis tegen Maastricht1 te beschrijven. Ik heb ze allebei maar gekozen. Te beginnen met de illusies: die werden gewekt door het feit dat er een curieus misverstand was geweest en onze tegenstanders een uur te laat uit Mestreech aan kwamen rijden. Aan teamleider Ron had het niet gelegen, die repte tegen mij van een niet mis te verstane mailconversatie, die blijkbaar in het diepe zuiden toch was misverstaan, doordat het weer niet goed aan iemand anders was doorgegeven; communicatie tussen mensen, zo blijkt, is moeilijk.

Maar schaken, dat is ook moeilijk. We waren natuurlijk een beetje uit ons doen, zaten elkaar in de startblokken aan te staren, en gingen toen maar bij de andere teams kijken. Het was namelijk heel gezellig in de bovenzaal van het Kolpinghuis, waar de KNSB-teams naar moesten uitwijken vanwege een ongetwijfeld even gezellige kerstmarkt in de gebruikelijke speelzaal. Er stond een enorme kerstboom op het podium, waarop Lambert en de KSNB-wedstrijdleider plaats namen om wat huishoudelijke mededelingen te doen. De koffie was in de zaal zelf verkrijgbaar, wat zo af en toe tot enig rumoer leidde.

Maar toen kwamen de Limburgers dan toch. Eerst nog één verdwaalde, die gromde over de situatie en hoe dit toch allemaal mogelijk was, etcetera, maar zich toen toch aan een goede partij zette. Toen de rest ook binnen was gedruppeld konden we allemaal los. Wat zich vervolgens ontvouwde was een drama voor de bovenste en een fijne middag voor de onderste twee borden. Door zo’n uur meer ga je toch denken dat je als het ware met een man meer speelt; terwijl het met een increment van dertig seconden eigenlijk ook weer niet zo bar veel uitmaakt. Lekker was het blijkbaar niet om op deze manier een potje klassiek versus rapid te spelen- ik kreeg er in ieder geval vooral stress van, merkte ik.

Na afloop overhandigde Tsji me zijn notatiebiljet alsof het een vies papiertje was. Ik trof er exact vijftien zetten op aan. Tsji: ‘Zoveel nog?’ Zijn eigen commentaar:

Niet echt een lekker begin. Bij Klaus werd het er niet beter op.

Bord 6 :  Klaus Wustefeld- S Martojo

Dat brengt ons bij Ruud van de Plassche. Hij stuurde mij het volgende:

Ondanks mijn magere, of liever gezegd nihile score tot nu toe dit seizoen mocht ik van onze captain toch weer aan bord 1 plaatsnemen, met zwart dus. Eindelijk kreeg ik weer eens Spaans tegen, de koningin der openingen, in plaats van het tegenwoordig zo populaire Schots of Italiaans met c3 en d3. Helaas wist ik er niet echt van te profiteren. Ik won een pion waarvoor mijn tegenstander enig aanvalsspel kreeg, maar koos op het beslissende moment voor een actieve zet die onmiddellijk tot stukverlies leidde (even overzien dat torens ook helemaal van a4 naar h4 mogen), in plaats van dat ik het betreffende paard terugtrok naar de onderste rij, met volgens de engine een klein plusje voor zwart. De stukken konden toen eigenlijk meteen in de doos maar ik besloot nog wat door te modderen in de hoop op een uitblijvende blunder van mijn tegenstander, tot ik me maar mat liet zetten. Volgend jaar beter.

Zijn naamgenoot kon het op bord 3 helaas ook niet bolwerken, ondanks een vrij goede partij.

Teamcaptain Ron is lekker op dreef dit jaar, bijvoorbeeld laatst in Groesbeek. Dat kon hij zaterdag helaas niet vasthouden tegen een qua ratingsterkte iets betere tegenstander:

Sjors had een fijne middag tegen een tegenstander die al bij binnenkomst toe was aan een borrel. Hij kon al snel aan de cognac, omdat hij het gebod ‘één zet per minuut’ dat hij gezien de late aankomst uitvaardigde tegen zijn teamgenoten wel erg letterlijk nam. Een mooi matnet verscheen op het bord, waarna Sjors lekker aan de koffie kon.

Mijn eigen partij verliep naar wens al was het een middag zwoegen. Achteraf was ik blij dat het goed was afgelopen gezien het verschil in ratingsterkte- mijn toch al niet indrukwekkende KNSB-rating was flink omlaag gegaan bij een slecht resultaat. Ik was naast Sjors misschien de enige die wel baat had bij de tijdnood van de tegenstander: hij blunderde in tijdnood, met een stuk dat hij lang in zijn hand hield, maar toen toch met een plof op c8 neerzette. Geen goed idee.

Wouter was aan bord 4 nog het langst bezig tegen de brompot van hierboven. In een partij waarin hij goede kansen had kwam hij toch in een eindspel met een pion minder terecht, dat technisch vaardig werd afgerond door de Maastrichtenaar.

Een dramatische afloop, UVS3 staat stijf onderaan na nederlagen tegen OSV1,  Blerick2 en Maastricht1. Alleen tegen Zwart wit Maastricht is 1 punt gewonnen. Waarlijk een nachtmerrie voor kerst. Hopelijk helpt het likken van de wonden onder de kerstboom, om op 1 februari tegen WLC2 te doen wat nodig is om degradatie af te gaan wenden.

Koppen op en ruggen recht, op naar 2020!