Gelijk spel met gelijke lopers in de hoofdrol

Voorafgaande aan de vierde ronde stonden er drie teams op de tweede plek, Lonneker, Zevenaar 1 en UVS 2 (wij dus). Fier aan kop ging Max Euwe 2, en dat sterke team had al van Zevenaar  en ons gewonnen. In de vierde ronde moesten we tegen Zevenaar en dus stond er wel iets op het spel: welk team zou de aansluiting met Max Euwe weten te houden en heel misschien nog een kans maken op het kampioenschap. Op papier zijn Zevenaar en wij aardig gelijkwaardig en deze wedstrijd bewees dat. Niet alleen werd het een gelijkspel, maar ook de gemiddelde rating was exact gelijk!

Dat betekent niet dat het een saaie wedstrijd was. Er viel genoeg te beleven. Allereerst wat vervelends, ik ging net na de opening  de fout in en kon na stukverlies al snel opgeven.

Toen was het de beurt aan Zevenaar om te blunderen en dat gebeurde op bord 8, waar Hans Quint in een gesloten stelling die nog niet erg uit balans leek pardoes een stuk cadeau kreeg.

Veel van de andere stellingen leken aardig gelijk op te gaan. Arno Sprinkhuizen stond misschien wat minder, Jeroen Clermonts wel prettig en ook Ivar Heine had het beste van het spel. Dennis Breuker stond minder, maar het zag er nog niet dramatisch uit.  Lars Kurstjens stond wel heel lekker, maar daar werd het plotsklaps erg spannend en onoverzichtelijk toen zijn tegenstander een kwaliteit offerde voor stevig tegenspel. Roy van den Hatert leek me in ieder geval niet slechter te staan, maar of er van voordeel sprake was, kon ik niet zo goed beoordelen. Al met al, redelijke vooruitzichten op een krappe overwinning.

De partijen van Arno en Jeroen werden remise. Bij Arno ging dat als volgt:

Lars wist kort voor de tijdscontrole het spel defintief naar zich toe te trekken en mocht het volle punt vlak daarna bijtekenen op het scoreformulier. Mijn analyse van zijn partij:

Dan de ingewikkelde eindspelen met gelijke lopers. Bij Dennis ging het uiteindelijk net mis:

En Ivar moest uiteindelijk helaas berusten in remise na toch twee kansen op meer te hebben gemist:

Alleen Roy zou heel misschien nog voor de teamwinst kunnen zorgen, maar dat zat er niet echt in. In zijn woorden: “Ik speelde vlak na de opening een onnauwkeurigheid. Mijn tegenstander kreeg zo het loperpaar en had een kleine ontwikkelingsvoorsprong. Gelukkig kon ik dames ruilen zodat mijn koning in ieder geval veilig was. Een beetje voorzichtig spel van mijn tegenstander zorgde ervoor dat ik weer gelijk kon maken. Ik probeerde de balans te verstoren en er ontstond een materiaalverhouding van 2 lopers tegen een toren en 2 pionnen. Het eindspel bleek echter nog steeds remise.”

Door het gelijke spel hebben we meer (en ander)  gezelschap gekregen op de tweede plaats. De teams in onze poule staan nu op de eerste en de twee laatste plaatsen na nogal dicht opelkaar, maar we krijgen nog een aantal lichtere tegenstanders in de tweede helft van het seizoen. Het lijkt me dat er wel heel rare dingen moeten gebeuren om nog degradatiekopzorgen te krijgen.