Free hugs en een pak slaag voor UVS4

We gingen met de trein, want Oud Zuylen3 speelt in een locatie op loopafstand van station Utrecht CS. Uw verslaggever zou op station Driebergen Zeist instappen.

Wanneer ik op Utrecht CS uitstap, zie ik in eerste instantie geen teamgenoten. Snel naar boven, de stationshal in. Geen teamgenoten. Even rustig wachten maar, de trein helemaal laten leegstromen. Geen teamgenoten.

Paniek! Als een kip zonder kop loop ik minutenlang door de stationshal. Geen telefoon bij me en route naar de speellocatie niet onthouden uit de mail van teamleider Dirk, omdat ik gewend ben als een zombie achter hem aan te lopen.
Dan zie ik ineens een oldskool informatiestandje “Ontdek Utrecht”. Een vriendelijke jongen tekent de route uit op een plattegrondje. Voorlopig ben ik gered.

Toch nog een beetje posttraumatisch gestrest loop ik het stationsplein op. Daar staan een stuk of vijf mensen (m/v) met gespreide armen en een bordje “Free hugs”.

“Contactgestoorde stakker!”, vertaalt mijn ingebouwde Google translate haar “fijne dag!”, als ik rakelings langs een free hug-mevrouw loop, mijn blik strak gericht op mijn reddende kaartje.

Aangekomen in de speellocatie, geen teamgenoten. Ik ga alvast aan bord drie zitten en zeg dat ik de vooruitgeschoven pion van mijn team ben. Om een minuut voor een komt de rest van het team binnendruppelen. Just in time. Ik bleek een trein te vroeg genomen te hebben.

Ismail wint snel met zijn gebruikelijke intimiderend snelle spel. Frederik gaat ten onder op bord 5 en debutant Sjoerd scoort een verdienstelijke remise op bord 8. Van deze spelers geen partij of eigen commentaar want zij behoren blijkbaar tot de “dat verslag kan me de bout hachelen”-stroming die binnen UVS veel aanhang geniet.

Christ haalt weer eens ouderwets uit en wint op bord 1 van een sterke tegenstander.

Uit mijn hierboven beschreven gestoethaspel bleek al dat ik niet zo’n heldere dag had. Ik word er dan ook hard afgeketst.

Lambert over zijn partij:
“Eigenlijk valt er weinig en zeker weinig goeds over mijn partij te vertellen. Met zwart spelend kwam ik via een mengelmoes van Scheveninger en Najdorfvarianten in een opstelling terecht die meer weg had van een Rauzer-Richter-opstelling. Al met al was ik over de eerste 11 zetten wel
tevreden en had ik de opening met zwart goed overleefd. Ik was in feite heel tevreden over deze 11 zetten. Het is lang geleden dat ik al na 11 zetten met zwart zo’n mooie stelling had bereikt. Hoe vaak maak je het niet mee dat je tevreden bent met de gang van zaken en dat je dan prompt een stevige fout begaat. Zo ook nu: mijn 12e zet heb ik niet genoteerd, bij het loslaten van een pionnetje wist ik… ai .. dat gaat een pionnetje kosten. En zo geschiedde. Die 12e zet wordt ook niet meer genoteerd!
Het blijft een open plek op mijn notatiebiljet. Die 12e zet zal nooit door mij wereldkundig gemaakt worden. Jullie krijgen de partij dus niet te zien. Niets ervan. Ik kan wel vertellen dat ik met een pion minder nog 3,5 uur gestreden heb tegen beter weten in. Dat pionnetje bleef ik achter en leverde mij en het team een stevige NUL op.”

[Niet tegen Lambert zeggen hoor, maar in het verslag van Oud Zuylen (zie link onder aan dit verslag) is zijn partij integraal opgenomen.]

Het verlies van Theo betekent dat de matchpunten voor Oud Zuylen zijn. Theo over zijn partij:
“Mijn partij was van mij uit niet goed genoeg gespeeld. Eerst verlies ik 1 pion en daarna nog 1 en mijn tegenstander had 3 pionnen in het centrum die hij in dames kon omzetten. Die kon ik niet meer stoppen.
Ik doe volgende keer beter mijn best om de punten mee naar huis te nemen.”

Dirk voelt zich bijna schuldig dat hij de middag voor het team nog ruim een uur rekt om zijn partij te kunnen winnen maar het is zeker geen straf om hem kaviaar te zien lepelen. Want zo moet het gevoeld hebben om zijn eindspel uit te tikken.

Dirk aan het woord:
“Wit speelde de Reti opening dacht ik, maar het blijkt gewoon een Engelse opening. Ik kom eigenlijk geen moment in de problemen met zwart. Op zet 7 geeft de computer nog een plus van 1.1 voor wit. Vanaf zet 18 geeft de computer alleen nog maar voordeel voor zwart. Toch kon ik er weinig van maken. Ik had op zet 29 een kwaliteit kunnen winnen, maar dit heb ik helemaal gemist. Op zet 39 dacht ik de a-pion te kunnen gaan winnen van wit en daarmee waarschijnlijk een beslissend voordeel te kunnen halen. Dit lukte inderdaad.”

Het begint al donker te worden als we weer op het stationsplein aankomen. Er is geen free hug meer te krijgen. “Hebben jullie die vanmiddag nog meegepikt? vraag ik aan Dirk, “Nee, we hadden haast”, antwoordt hij.
En als u nu denkt: “Dus niemand van UVS4 heeft een free hug ontvangen en je kan toch ook niet echt van een pak slaag spreken. Die kop boven dit verslag slaat nergens op Bert-Jan!” Dan zeg ik: “Gefeliciteerd met uw glasheldere verstand en uw opmerkingsgave. Ik kijk reikhalzend uit naar uw schaakprofiel in dit mooie jubileumjaar!”

[Klik hier voor het verslag van Oud Zuylen.]