Schaken in Helsinki (18)
De Liigapalsta is weer begonnen! Na de krankzinnige promotie van vorig jaar spelen we dit seizoen weer in de hoogste klasse met HSK : de SM-LIIGA. We hebben de laagste gemiddelde rating met 2206, dus het zal een zwaar seizoen worden met vechten tegen degradatie. Het eerste weekend moeten we meteen tegen de kampioen van vorig jaar SK Ninja. Afgelopen seizoen was de naam van deze club nog ComeOn. Mijn tegenstander vertelde na de partij dat dit bedrijf, dat geld verdient via een gokwebsite zich de week voor de wedstrijd had terug getrokken. Gokken is een groot probleem in Finland: ongeveer 2,5% van de bevolking heeft hier problemen mee, meestal door on-line casino’s. Maar er zijn ook enorm veel gokkasten – 18.500 in heel Finland – die je vindt in kiosken en winkels. Volgens mij is dat in Nederland verboden. In augustus is een burgerinitiatief gestart om deze gokkasten te verwijderen uit de openbare ruimte. Ninja is een winkelketen uit Helsinki. We verliezen kansloos met 6 – 2. Mijn partij aan bord vijf gaat helaas verloren door een blunder op zet 27.
Zondag moeten we tegen MatSK I uit Espoo. Gemiddelde rating 2375 en het gaat dan ook nog slechter dan de dag ervoor : 7 – 1. Mijn partij laat ik liever niet zien. Mijn stelling doet na een variant tegen de Ben-oni die eigenlijk verboden zou moeten worden (1. d4 Nf6 2. c4 c5 3. d5 e6 4. Nc3 exd5 5. cxd5 d6 6. e4 g6 7. f4 Bg7 8. Bb5+) op een gegeven moment pijn aan de ogen.
In oktober is ronde drie en vier. Op zaterdag moeten we naar Turku – waar we zullen overnachten in Hotel Seaport – om dan zondag in Salo de andere wedstrijd te spelen. Zaterdagochtend loop ik om een uur of half negen naar het Radisson Blu hotel bij Kamppi op zoek naar de rode Peugeot van Matti Uimonen. Gelukkig zie ik Timothy Binham lopen, zodat ik niet echt hoef te zoeken. De Fin stapt namelijk nooit uit de auto – watjes, zo bang voor de kou – zodat je altijd zoekt naar de auto en niet naar iemand die je wat gemakkelijker herkend dan een rode Peugeot. We rijden met z’n vieren naar Espoo om Valo Hallman op te halen. Naast Matti en Timothy zit ook Joose Norri in de auto. Op zijn schoot een groene tas, tjokvol met bierblikjes. Zoals altijd als Matti rijdt, zijn we te vroeg zodat we in Espoo een half uurtje moeten wachten. Onbegrijpelijk, want Matti heeft een navigatiesysteem waarmee je toch kunt zien dat het 10 en niet 40 minuten rijden is naar Espoo. Had ik wat langer kunnen slapen! Ik zit wat krap met Timothy en Valo achterin. Wat nooit went hier in Finland is dat Valo instapt, niets zegt, zijn PC pakt, open klapt en zich gaat voorbereiden op zijn tegenstander. Het ontbreken van zoiets als “huomenta”, daar gaat het dus om. Na een half uurtje rijden stoppen we in Lohja bij een ABC wegrestaurant. Ik denk om een kop koffie te drinken maar nee, na een paar minuten komt Erkki Suomalainen aanrijden. Valo en ik stappen bij hem in, zodat we wat comfortabeler zitten. Erkki is een leuke vent – hij praat! – en verkoopt medical devices voor een Fins bedrijf; al voel ik me wat opgelaten als hij vraagt hoe het met mijn Fins staat na al die jaren. We hebben het echter vooral over muziek. Zo weet ik nu dat de band Eppu Normaali – genoemd naar Abby Normal uit de film The young Frankenstein – één van de meest populaire Finse bands aller tijden is. Luister maar eens naar het nummer “Pimeyden tango”! We rijden naar het station in Turku waar we Jyrki Parkkinen ophalen. Jyrki komt met de trein uit Helsinki, maar vanzelfsprekend zijn we veel te vroeg. Erkki belt Jyrki even om te controleren of hij geen vertraging heeft. De trein komt om 11:25 uur. Als Jyrki er om 11:40 uur nog niet is, vraag ik Erkki om nog maar een keer te bellen want misschien heeft de trein toch vertraging. Dat doet hij en dan blijkt dat Jyrki niet naar het plein voor het station is gelopen maar naar een nabij gelegen bushalte. Tja, communiceren is niet de sterkste kant van de Fin … Erkki boos, maar gelukkig vinden we Jyrki snel en zijn nog op tijd bij het gebouw waar we spelen. Helaas verliezen we weer : het team met slechts 4½- 3½ en ik weer met zwart. Ik speel tegen een Fin met de prachtige voornaam Topi-Tulmi; kom redelijk uit de opening maar speel wat te optimistisch op een konings-indische aanval, wat zonder de loper van de witte velden lastig is. Toch had ik volgens de computer na 29. .. a5 nog een redelijke kans op remise gehad. Het aburde computer idee – zoals Timothy, Matti en ik ‘s avonds in het hotel ontdekte – is 30. bxa5 dxc5 met het idee 31. .. Qa6+. Wie ziet er nu zoiets als de dame naar h1 wil om mat te geven!
We hebben een nieuwe speler aan bord 8 : Mathias Uibokant uit Estland. Een jeugdspeler en hij wint! Veel praten is er echter niet bij; hij speelt met zijn jas aan en vertrekt meteen na zijn winstpartij om met z’n vader terug te rijden naar Helsinki hoor ik later van Matti. Nadat we klaar zijn blijken alleen Matti, Timothy, Jrki, Joose en ik te overnachten in Turku. We rijden dus weer met z’n vijven wat ongemakkelijk in de Peugeot van Matti naar Hotel Seaport in Turku. Ik blijk een kamer te delen met Timothy.
Ons hotel. De kamers liggen op de eerste verdieping: kleine ramen!
Tot 1827 – toen een enorme brand 75% van de stad verwoestte – was Turku de belangrijkste stad van Finland. Het is een belangrijke haven voor de regio die ongeveer 3 miljoen passagiers per jaar “verwerkt”, de meesten op weg naar Stockholm.
Timothy en ik pakken op de kamer onze rugzakken uit en lopen daarna naar beneden waar een grote bar is – het is er best druk – waar je ook kunt eten. We schuiven bij Matti aan die al een biertje voor zich heeft staan. Ik bestel – zeer ongebruikelijk hier – een wijntje voor Timothy en mij. Als ik vraag wat we met eten doen, blijkt Matti al besteld te hebben. Vreemd. Als ik vervolgens vraag of we niet op Jyrki en Joose moeten wachten vertelt Timothy dat Jyrki een rolkoffer vol bier bij zich heeft en dat ze die waarschijnlijk op hun hotelkamer aan het “legen” zijn. Eten zullen ze waarschijnlijk niet en dus bestellen we maar. Ik een vegetarische burger : sinds een tijdje ben ik flexitariër geworden vanwege mijn zorgen om het klimaat en beïnvloedt door mijn zonen Harm en Tom. We eten onze burgers; analyseren onze partijen met de iPad van Timothy en dan vertrekken om 20:30 uur Matti en Timothy naar hun kamer. Timothy is trouwens een in Finland geboren Engelsman die vloeiend Fins spreekt en gewerkt heeft voor de Europese Commissie voor DG Translation. Ik ga wat lezen in de bar en bestel nog een rode wijn. Een tijd later komen Jyrki en Joose naar beneden. Om 23:30 uur sluit de bar en bestellen zij hun laatste biertje en ga ik naar bed. Timothy slaapt al.
De volgende ochtend word ik wakker als Timothy al verdwenen is. Ik tref hem met Matti aan het ontbijt. We spreken om 10:30 uur af; Salo is niet zo ver van Turku. Ik loop nog wat door de buurt en de haven.
Op de achtergrond met de groene daken het kasteel van Turku: het grootste van Finland.
Na mijn wandelingetje stap ik in de auto. Joose ontbreekt nog en Timothy gaat hem na 5 minuten wachten halen. Dan volgt de “hellenrit” naar Salo : ik zit achterin met Jyrki en Joose waarbij de laatste naast me zit en tijdens de rit van 45 minuten twee blikjes bier naar binnen werkt. Ik druk me tegen het raam en “probeer van het Finse landschap te genieten”. We verliezen weer kansloos : 7 – 1. Maar ik had niet moeten verliezen tegen GM Westerinen!
Wat een desillusie! In de stromende regen rijden we daarna naar huis. Gelukkig zit ik nu voorin de auto en zit Timothy met Joose kletsend achterin, samen met Jyrki. Rond een uur of acht stap ik op Purimiehenkatu uit de auto van Matti. Een slechte start dus : we staan onderaan en ik vier – zwarte – nullen op een rij. We hebben als team echter de vier sterkste teams gehad en alles komt eigenlijk alleen maar aan op de twee wedstrijden tegen de ander degradatie kandidaten : MatSK II uit Espoo en KymS uit Kotka. Laten we die nu net in de laatste twee ronden treffen : 14 en 15 maart!
Als afsluiter nog de snelschaakkampioenschappen voor clubteams van Helsinki van 2020 of in het Fins “pikajoukkue”. Sinds vorig jaar wordt aan de leden van HSK gevraagd of ze mee willen doen door zich aan te melden via een web-site. Helaas staat er op deze web-site niet meer dan de vraag of je maandag, donderdag of maandag en donderdag kunt spelen. Dit is een typisch Finse gewoonte : nauwelijks informatie verschaffen; alleen de vraag stellen die je beantwoord wilt zien. Net als vorig jaar kan ik alleen op donderdag. En net als vorig jaar baalde ik weer want op maandag spelen de sterkere teams en op donderdag de “kneuzen”. Kortom, ik win bijna al mijn partijen en beleef weinig schaakplezier aan zo’n avond die ook nog eens op de typisch Finse tijd van 18:00 uur begint zodat ik direct van mijn werk kom terwijl de Fin de warme maaltijd al op heeft. Het blijft wennen hier! Ook ga ik tussen twee rondes in op een gegeven moment even koffie halen. Als ik terug kom in de zaal is de volgende ronde al begonnen. Tot mijn stomme verbazing heeft mijn tegenstander de klok al ingedrukt zodat ik al een halve van de 3 minuten – we spelen met 2 seconden increment per zet – kwijt ben. Mijn tegenstander – een wat oudere man – kijkt me wat glazig aan; ik doe meteen een zet en maak nog remise. Nog vreemder vind ik echter dat mijn teamgenoot aan het tweede bord niets zei toen mijn tegenstander de klok gewoon indrukte. Voor zover weer eens de Finse teamgeest! Maar goed, leuk is wel dat er gefilmd wordt en via deze link kunnen jullie mij zowaar in de verte zien spelen: https://www.youtube.com/watch?v=6iFUDf_YylU.
Met schaakgroet!
Erik van de Plassche
Eerdere afleveringen:
-
Schaken in Helsinki (17)
Schaken in Helsinki (16)
Schaken in Helsinki (15)
Schaken in Helsinki (14)
Schaken in Helsinki (13)
Schaken in Helsinki (12)
Schaken in Helsinki (11)
Schaken in Helsinki (10)
Schaken in Helsinki (9)
Schaken in Helsinki (8)
Schaken in Helsinki (7)
Schaken in Helsinki (6)
Schaken in Helsinki (5)
Schaken in Helsinki (4)
Schaken in Helsinki (3)
Schaken in Helsinki (2)
Schaken in Helsinki (1)
Recente reacties