Slechte seizoenstart voor UVS2

Door het grote aantal invallers dat UVS1 en UVS2 nodig hadden, waardoor ook onze hoogst gerate spelers doorschoven naar het eerste, had ik al niet teveel verwachtingen voor een goede uitslag. Onze tegenstander SG Max Euwe 2 was op papier namelijk ook nog de sterkste tegenstander in de poule. Het maakte het achteraf gezien wel een beetje extra zuur dat zij ook wat invallers hadden moeten opstellen, want in onze sterkste opstelling hadden we zeker een goede kans gemaakt om te winnen.

Ik zal het kort houden, want heel veel leuks is er niet te melden. Frans van den Hooven was na ruim twee uur spelen de eerste die het hoofd moest buigen. In een al wat mindere stelling raakte hij een stuk aan, waarmee hij iets anders pardoes weggaf. Doorspelen had geen zin.
Dennis Breuker bracht te stand nog even in evenwicht na een prima partij. Een heel gezonde Wolga-achtige positie waarin hij niet eens een pion achterstond, leverde nog eens een extra pion op en het wanhoopsoffensief van zijn tegenstander had weinig om het lijf.

En toen viel er een zwik nullen. Arno Sprinkhuizen gaf in een prima stelling zijn belangrijkste pion weg en daarna nog een kwaliteit. Ikzelf probeerde een uitzichtloos eindspel in een klassiek Franse stelling te vermijden door een stuk te offeren wat op het oog wel praktische kansen bood. Mijn tegenstander liet zich echter niet van de wijs brengen en bracht feilloos het punt binnen. Bij Hans Quint op bord 1 leek het in de opening allemaal nog wel mee te vallen, maar zijn tegenstander had wel een heel gezonde stelling. Op een gegeven moment liepen er door het centrum twee vrijpionnen door en was er geen houden meer aan. Simon had even daarvoor ook het hoofd moeten buigen, hij geeft hier zelf commentaar bij zijn partij:

Bij de laatste twee partijen die nog bezig waren leken we nog wel op anderhalf punt te mogen rekenen. Het potje van Diderick was een mooi schouwspel voor de toeschouwers, met chaotische stellingen, onoverzichtigelijk tactische verwikkelingen en razende tijdnood.

Bij Ruud van de Plassche ging het eindspel toch nog verloren.

De einduitslag kwam dus uit op 2-6.