DSC Delft – UVS: Heet en zweet!

Afgelopen zaterdag mochten we met UVS 1 de laatste uitwedstrijd van het seizoen spelen in en tegen Delft. Ikzelf zou in het tweede spelen deze ronde, maar het verliep anders waardoor mijn voorbereiding verre van ideaal was. Ik zal laten zien wat ik gepland had en hoe het werkelijk ging:

“Lekker vrijdag op tijd naar bed, rustig 10 uurtjes slapen, zaterdagochtend sporten in ’t Hert, daar dan douchen en een lunchje scoren en dan lekker op de fiets naar Groesbeek om daar fris tegen PION/Mook te spelen. Daar met wit tegen een tegenstander met 200 ratingpunten minder en dus goede kansen op een punt.”

In werkelijkheid: Lekker op tijd naar bed. Daar nog een beetje appen op mijn telefoon en het wordt later dan ik gepland had eigenlijk. Ik ben te lui om nog op te staan en leg de telefoon naast me onder het kussen met de gedachte: “Daar kom ik vast wel mee weg. Wie belt me nu op een zaterdagochtend voordat mijn wekker zal gaan!?” Volgende dag om 9 uur hoor ik een vreemd geluid naast me. Ik denk nog: zo klinkt mijn wekker niet, maar misschien is het geluid anders omdat de telefoon onder een kussen ligt. Toch maar even kijken dus: Joost Retera belt. Ik weet al precies wat er gaat gebeuren nu, maar neem toch de telefoon maar op: “Joost, ben je gek geworden!? Hoe haal je het in je hoofd me te bellen, zo vroeg?” Joost laat me even uitrazen en legt dan rustig uit dat Dennis verhinderd is door zieke kinderen thuis en dat ik dus in ‘mag’ vallen. Een voordeel is wel dat ik wit krijg, en ook in dit team aan bord 1. Dit betekent echter geen 200 punten meer vandaag, maar 200 punten minder. En Joost sluit het gesprek fijntjes af met de opmerking dat ik ‘mag’ rijden.

Geen tijd voor voorbereiding dus, maar ik dacht dat tactische toppers als Jaap en Guido me wel even de finesses van het Siciliaans konden vertellen. In werkelijkheid zat ik met positionele pro’s Joost en Anton in de auto en dus ging het over Japanse literatuurclubjes, headbangen op Keltische muziek en de ideale looplijnen bij badminton. Gelukkig stond er niks meer op het spel (promotie en degradatie was extreem onwaarschijnlijk), en konden we dus onbevangen spelen.

Ruim op tijd kwamen we binnen: de wedstrijdleider was net aan het vertellen wat het speeltempo is en dat de mobiel uit moet staan (net alsof er iemand in de zaal is die beide dingen nog niet weet). Al snel ging het er heet aan toe in de zaal. Op schaakgebied was er nog weinig te melden overigens, maar de temperatuur in de zaal bereikte met gemak tropische temperaturen. Ikzelf was druk bezig met mijn partij, dus ik weet niet helemaal in welke volgorde de zaken zich afspeelde. Ik zal mijn best doen het zo goed mogelijk te reconstrueren.

Toen de tijdnoodfase begon aan te breken, waren er ineens meerdere partijen klaar. Volgens mij was Jaap als eerste klaar: een partij met een interessante materiaalverhouding en kansen voor beide spelers. Ik dacht eigenlijk dat Jaap minder stond, maar hij was toch de eerste die het punt binnen wist te halen. Als tweede de partij van Hans: toen ik keek naar zijn partij, leek het me dat Hans zich vergaloppeerd had: hij moest een lastige keuze maken tussen een verminking van zijn pionnenstructuur of het verlies van een pion. Het zag er niet goed uit en niet veel later moest hij het punt aan zijn tegenstander laten. Vervolgens een goede reeks: Joost, Lars en Jan zaten aan lagere borden en deden precies dat waarvoor ze daar zaten, namelijk winnen. Ik heb eigenlijk zeer weinig van de partij van Lars meegekregen zelf, dus het lijkt me verstandiger om over te gaan naar zijn eigen analyse:

Vervolgens Jan. Jan is iemand die mij (volgens mij) niks kan vertellen over de finesses van het Siciliaans en de tactische mogelijkheden daarin. Ik schat zo in dat hij meer weet over Japanse literatuur en Keltische muziek. Gelukkig staat hij positioneel zeker zijn mannetje en dat uit zich dit seizoen in een TPR van bijna 2300 punten! Omdat ik een positioneel pygmee ben en dit me ver boven de pet gaat; hier de partij met commentaar van Jan zelf.

Om nog even door te gaan over positioneel spel wat me de pet te boven gaat: hierna was Joost klaar. Joost gaf zelf na de partij aan dat hij zeer goed scoort tegen tegenstanders die net wat minder rating hebben en dat bleek nu ook weer. Mogelijk is er zelfs nog een IM-norm mogelijk voor Joost, maar dat moet nog even uitgezocht worden. Hier zijn partij, met commentaar van Joost zelf:

Een riante 4-1 voorsprong dus en ook geen enkele twijfel verder over wie de match gaat winnen. Alleen Guido heeft het zwaar, maar de rest lijkt minimaal remise te maken.
De volgende die klaar is, is Lukas. Ik mocht naast Lukas zitten en kon zijn partij goed volgen. Een leuk incidentje vond nog plaats: de tegenstander van Lukas bood remise aan, en Lukas stond op van zijn bord (ik neem aan om te overleggen met Joost of om naar de andere partijen te kijken). Hij komt vervolgens terug, doet een zet en zegt: “Ik weet niet precies wat de stand is, dus ik speel nog even door.” Op dat moment keken alle drie de andere spelers aan dezelfde speeltafel hem meewarig aan en vertelden hem in koor dat het nog gewoon 0-0 stond. Het leek dus dat de remise snel daarna alsnog besproken zou worden, maar vervolgens werd hier door beide spelers met geen woord meer over gerept. Lukas probeerde er nog wat van te maken, maar er zat te weinig spel in en remise was onvermijdelijk. Hieronder de partij van Lukas:

Vervolgens had ik voorrecht om de matchpunten definitief binnen te slepen. Volledig onvoorbereid schoof ik aan achter het bord, waar ik de naam van mijn tegenstander vernam en er geen belletje ging rinkelen (achteraf bleek dat ik enkel zijn voornaam goed verstaan had en zijn achternaam flink verbasterd had in mijn hoofd). Een rare gedachtekronkel maakte zich meester van me: ik kende een aantal namen van Delftse spelers uit mijn hoofd (maar lang niet alle); deze naam zat daar niet bij; dus ik zal wel tegen een invaller spelen. Dat leek me een mazzeltje aangezien ik zelf als invaller ook aan het eerste bord speelde en ik rook dus kansen. Mijn gedachtekronkel werd versterkt door het feit dat mijn tegenstander op zet 8 in een voor mij bekende stelling een zet speelde die ik niet kende, en dat terwijl er maar weinig stellingen in het schaakspel zijn na 8 zetten waar ik de theorie van ken. Hieronder de partij en hoe deze verliep:

Een prima partij en het is natuurlijk altijd fijn om het winnende punt binnen te mogen tikken. Bij het binnentreden van de analyseruimte vertelde ik dat ik gewonnen had, en ik zag allemaal gezichtsuitdrukkingen die bewondering en ook verbazing uitstraalden. Ik kon zo zelf wel tien niet aan schaken gerelateerde redenen bedenken waarom mijn teamgenoten zouden denken dat ik niet zou winnen, dus ik had er niet zoveel over nagedacht verder. Echter na de partij vertelde Joost me dat ik niet tegen een invaller speelde, maar tegen een IM met een rating van 2300+! Als ik het nu opzoek, dan zie ik dat mijn tegenstander een FM was, maar alsnog mijn grootste scalp ooit in een externe ronde. Daarom dus: Joost, nog bedankt dat ik mocht invallen!

De matchpunten waren dus binnen, maar er waren nog drie partijen aan de gang. Als volgende was Guido klaar. Als ik het goed gezien heb, werd hij overspeeld en kon zijn tegenstander met een dameoffer de partij beslissen. Gelukkig is Guido zeer getruukt en handig en wist hij weg te komen met remise. Zie hier zijn partij (helaas zonder commentaar).

Een 6-2 voorsprong dus, en Anton en Jasper nog bezig. We hadden hier nog wel 1,5 punt verwacht en dit zou een zeer ruime overwinning geven. Het liep echter anders in beide partijen. Hieronder wat er gebeurde bij Jasper:

6-3 dus, maar gelukkig kon Anton zorgen voor de kers op de taart tegen de zeer sterke Chiel van Oosterom. Als ik de analyse in de auto moet geloven, heeft Joost meerdere winsten gevonden voor Anton. Helaas kwam het niet zover, het licht ging uit bij Anton. Soms is een beetje tactisch vernuft benodigd om een partij te beslissen ;). Zie hier wat er gebeurde:

Hiermee werd de eindstand dus 6,5-3,5 voor de goeden! Groningen heeft gewonnen en daarmee is de laatste theoretische kans op het kampioenschap verloren gegaan, maar de derde plek is wel zeker. Een zeer goed seizoen, waar we de laatste ronde nog een vervolg aan willen geven natuurlijk. En misschien nog wel een kans op een norm, daarvoor hoeft enkel Timman verslagen te worden. Als ik zo zie hoe dit huidige seizoen verloopt, sluit ik dat niet uit.