Nipt verlies UVS2-SOS tegen Theothorne1: teamleider geeft slechte voorbeeld

Onze thuiswedstrijd begon zeldzaam rommelig: drie uur tevoren vroeg Derek (bord 2) of ik hem wilde vervangen. Ik vond Koen bereid, maar toen ik in het Kolping arriveerde zag ik een appje van hem dat Derek Ron had gevraagd om hem te vervangen.. ik had in het Kolping op dat moment geen bereik en het ging door me heen dat Ron helemaal niet mocht spelen omdat hij in een hoger team zit.. en betekende dat appje nou dat Koen dus niet zou komen? En ik had Derek toch laten weten dat ik iemand had, en waarom ging hij er nu zelf tussendoor fietsen terwijl ik van niks wist? En Koen blijkbaar wel?

– een week eerder –
Ik had net een mailwisseling gehad met onze opponenten, Theothorne, we waren erop uitgekomen dat zij er wat eerder zouden zijn maar dat we wat ons betreft om acht uur konden beginnen, toen Lambert me vertelde dat er nóg twee externe wedstrijden speelden, en daar was afgesproken dat we om kwart vóór acht zouden aanvangen. Ik voelde er weinig voor om nou wéér alles te gaan communiceren en om te gooien, och we zien wel om kwart voor 8, ik zal zorgen dat ónze spelers ook iets eerder komen en dan zullen we wel beginnen zo tussen kwart voor 8 en 8 uur.

Weer naar het heden, in het Kolping, tussen half en kwart voor acht, met geen toegang tot wifi om nieuwe berichten te horen. Toch maar eens een ander abo nemen? Staan de borden goed? Waarom krijg ik die klok niet goed? Waar is die pion gebleven en waar zijn de reservestukken? Staan de klokken aan de goede kant? Intussen maalde het door me heen of de app van Koen betekende dat hij dan maar niet meer kwam? Tussen de bedrijven door weet Jan me te vertellen dat ik de leiding moet nemen, en kom ik erachter dat Wim niet aanwezig is. Zit die nog op La Palma? Hoe zat het ook alweer, had hij dat nou een paar weken geleden iets over gezegd? Hij zal toch wel de mail nagekeken hebben afgelopen weken? Nou ja, hij was er in ieder geval niet en dat kon ik er ook nog wel bij hebben. Weetjewat Jan: val jij maar in voor Wim op bord 7! Intussen liep het tegen achten, Koen zou dus wel niet meer komen en ik vroeg de eerder gepolste Maarten, die nog even in een zijlokaal in vergadering was, of hij alsnog kon en wilde invallen voor Derek. Even namen doorgeven en doorstrepen op het wedstrijdformulier bij de teamleider van Theothorne, die toevallig ook mijn opponent was. Hèhè, we konden beginnen. Daar kwam Koen binnen, die – terecht, want ik was vergeten hem te vertellen dat de strijd mogelijk iets eerder zou aanvangen – ervan uit was gegaan dat alles om achten zou beginnen. Hoewel ik later ook een appje zag waarin hij zich afvroeg of we om kwart voor acht… anyway. Even snel schakelen, Jan heeft er nooit moeite mee om níét in te vallen en hij was nog net niet begonnen op bord 7, klok nog niet ingedrukt, dus ik vroeg of Koen toch op bord 7 kon spelen. Mijn tot dan toe welwillende opponent verloor een moment iets van zijn mildheid, ik twijfelde ook heel even of het chique en volgens de regels was om een opgegeven aanwezige vervanger te vervangen, maar na een beetje geschuif en gemor en gestreep waren wij allen gezeten en iedereen tevreden. Ik heb niet in de gaten gehouden of de andere teams last van ons hebben gehad.

Vrij snel kwamen onze tegenstanders al op een vette voorsprong: Abdel op bord 1 was de eerste die de handdoek in de ring wierp. Niet in goeden doen, niet in vorm, geblunderd. Ruud op bord 3 had ook niet veel te zeggen: “In een Scandinavische partij koos mijn tegenstander met wit voor een voor mij onbekende variant. Ik probeerde daarna op de aanval te spelen, maar dat was niet goed. Na een blunder van mij op zet 15, wist mijn tegenstander het keurig uit te maken. Snel vergeten maar, zou ik zeggen.”
De eerste verliespartij-met-verslag komt van Onno:

Zoals gewoonlijk was ik een beetje ontevreden over mijn opening, de tegenstander speelt lekker scherp, maar bij de 17e zet zie ik een hele mooie remisevariant. Wij stonden echter al met 3-0 achter. Koen en Maarten, die zouden wel zorgen voor 3-2, als ik naar remise afwikkelde moesten de andere twee voor een gelijke teamstand nog anderhalf punt zien te halen, was dat niet wat veel gevraagd? Om nog wat kans voor het team te houden dacht ik was het een beetje laf om nu zo maar naar remise af te wikkelen. Ik heb minstens een kwartier staan te wachten, kijken, inschatten wat onze kansen waren, typisch gedrag van iemand die op z’n minst dénkt dat hij een remise op zak heeft, maar mijn tegenstander vertelde later dat hij dat absoluut niet gezien of verwacht had, en zich enkel afvroeg wat ik allemaal aan het klooien was. O ja, ik had ook nog gekeken naar wat míjn kansen waren als ik níet naar remise zou afwikkelen. Heb ik daar écht naar gekeken? Ik stond een pion achter, de tegenstander stond actief en hij had veel meer tijd. Ik had een reminiatuurtje voor het oprapen waar Jan jaloers op zou zijn, hoe bezeten van het teambelang en hoe nobel en gek moet je zijn om dan door te spelen? Bang om als teamleider niet het goede voorbeeld te geven nam ik de volslagen verkeerde beslissing om voor de winst te gaan, mijn Blunder van het Jaar. De uiteindelijke uitslag maakt het extra pijnlijk: foute beslissing, óók voor het team!

Intussen was de partij van Olaf in remise geëindigd:

En Maarten (2) en Koen (7) wonnen, zoals verwacht:

Tobi had de langste partij van de avond, die hem uiteindelijk de winst opleverde, eindstand 3,5 – 4,5.