Schaken in Helsinki (15)

door ·

Allereerst iedereen een gelukkig nieuwjaar gewenst en UVS gefeliciteerd met het 75-jarig bestaan!
Op 9 december spelen we thuis tegen PSY uit Pori. Jammer dat we niet uit spelen, want Pori is best een interessante stad gelegen aan de Botnische golf. De stad is onder meer bekend vanwege het wereldberoemde Pori Jazz festival. We moeten het hebben van de onderste borden want bovenaan zijn ze een stuk sterker dan wij. Geestig zijn trouwens onze ‘rijmende achternamen’ aan bord 1 en 2: Norri op 1 en Sorri op 2. De wedstrijd verloopt zoals voorspeld: we verliezen aan 1 en 2 maar winnen aan 5, 6 en 8. Door een remise aan 7 moeten Pasi en ik in ieder geval niet verliezen. Op een gegeven moment lijkt dat niet te gaan lukken maar deze dag was Caïssa zeker met ons. Zie eerst maar wat er bij Pasi aan bord 3 gebeurt:

De stelling na een zet of 25 is eigenlijk niet om aan te zien voor zwart en de witspeler zat dan ook totaal verslagen achter het bord toen hij opgaf. Ook ik mocht niet klagen:

Voor het eerst in mijn leven eindig ik een partij met twee kale koningen! Iedereen was natuurlijk al lang naar huis maar zo wonnen we met 5 – 3.

Op 12 januari spelen we uit in Tampere tegen TammerSh II. Vier spelers, waaronder ik, gaan met de trein; de rest gaat met de auto. In de trein zit ik naast Timothy Binham; onze eerstebordspeler die bijna nooit meedoet omdat hij in Brussel woont. Maar nu heb ik dus de kans om een keer met hem te praten. Hij is een Brit die in Finland geboren is en werkt als vertaler bij de Europese Commissie. In de tweede helft van dit jaar komt hij weer terug omdat Finland dan voorzitter is van de Council (dit voorzitterschap rouleert elk half jaar). Daarna wil hij met pensioen gaan en in Finland gaan wonen. Dat kan door de Brexit nog lastig worden want hij heeft niet de Finse nationaliteit en is economisch niet aan Finland gebonden. Het is triest tot wat voor persoonlijke drama’s de Brexit kan leiden; iets wat ik ook op mijn werk ervaar waar veel Engelsen een andere nationaliteit proberen te bemachtigen omdat ze anders terug moeten en hun baan verliezen.

Op weg van het station naar de speelzaal – Joose neemt onder het lopen door zijn zoveelste biertje – zie ik opeens een fascinerend gebouw. Het is de Kaleva-kerk, leren we later uit een foldertje; gebouwd in de vorm van een vis en voltooid in 1966. Er kunnen meer dan 1000 mensen in. Ik heb nog nooit zo’n grote en hoge protestantse kerk gezien. Omdat we veel te vroeg zijn, kunnen we de kerk uitgebreid bekijken, al is hij natuurlijk voor een katholiek opgevoed iemand zoals ik, erg kaal van binnen.

Toch nog ruim op tijd komen we – na enig zoeken – met z’n vieren bij de speelzaal aan. Maar helaas is de deur op slot. Dit is een typisch Fins probleem: gebouwen die je in Nederland zomaar in komt zijn hier op slot. Een tijdje later komt de rest van het team aan en daarna ook een aantal spelers van TammerSh. Na een kwartiertje kleumen in de vrieskou gaat eindelijk de deur open. We lopen de trap op naar een ruimte bestaande uit twee kleine kamertjes. Daar kunnen we dus niet met z’n allen in! Er ontstaat enige commotie want ze hadden toch van tevoren kunnen bedenken dat we hier onmogelijk met z’n allen in kunnen! Dan wordt meegedeeld dat vier spelers – waaronder ik – in een andere locatie gaan spelen. Afgesproken wordt dat als iemand de teamleider wil raadplegen over een remiseaanbod, de stellingen via een foto doorgestuurd kunnen worden. Met z’n vieren stappen we in de auto van een speler van TammerSh en rijden naar een schoolgebouw. We spelen op de vierde verdieping in een leslokaal, maar dan blijken ze de klokken vergeten te zijn! Weer iemand in de auto om ze op te gaan halen. Kortom, met een uur vertraging zit ik uiteindelijk achter het bord.

Timothy Binham – bij het raam – en Matti Uimonen wachtend op de klokken!

Het raadplegen via de telefoon blijkt niet nodig te zijn want we winnen vrij eenvoudig met 6 – 2. Ook ik win vrij simpel door nu met wit de Ben-oni met h3 en Ld3 te spelen (zie mijn vorige verslag).

En dan kunnen we weer naar huis. Eerst met de auto naar het andere lokaal en daarna lopen we naar het station. Onderweg duikt Joose nog even een supermarkt in voor de benodigde blikjes bier. Timothy vertelt nog dat hij vroeger training heeft gegeven aan Joose en een ander schaaktalent. Om een uur of 21:00 uur ben ik thuis na deze unieke wedstrijd!

Met schaakgroet!

Erik van de Plassche

Eerdere afleveringen:

1 reactie

  1. Jan van de Westelaken schreef:
    21 januari 2019 om 12:03

    In Finland verwacht je elfen en trollen, maar kabouterschaakbordjes?

Geef een reactie