Een licht gevoel van teleurstelling
Het geldt voor velen in deze tijd van het jaar. Of je er nu graag aan meedoet of niet, de verwachtingen van het feestseizoen worden tot overspannen hoogte opgestuwd, en het kan haast niet anders dan dat je na het zoveelste verorberde kerstmaal een licht gevoel van melancholie bevangt. Het lichte gevoel in het hoofd van genuttigde alcoholica paart zich aan een gevoel van lichte teleurstelling
Op vrijdag de 21e hadden wij het hele kerstgebeuren nog voor de boeg, maar de wedstrijd van UVS1 tegen Pion 1 in Groesbeek diende ons al een nuttige dosis verwachtingsmanagement toe. Na een avond zwoegen met de onvermijdelijke hoempapamuziek in de belendende ruimte- in Groesbeek is het altijd carnaval- werden wij met een 6-2 nederlaag ledig heengezonden. Om dat tij te keren hadden we in ieder geval niets gehad aan Ismail, die niet was komen opdagen. Een licht gevoel van teleurstelling bekroop ons al bij binnenkomst in de kelderruimte van buurtcentrum De Mallemolen, die was ontdaan van zuurstof, maar opgetuigd met een walgelijk lelijke kerstboom, waar Frans van den Hooven mij op wees. Inderdaad moest zelfs ik als erkend kerstfanaat, beschikkend over een playlist met 3000 kerstnummers, toegeven dat het hier wel een buitencategorie lelijk exemplaar betrof.
Achter de borden was ons fortuin wisselend. Aan de laagste borden bleef het bij betrekkelijk voorspelbare remises. Een mooie maar erg ingewikkelde partij ontwikkelde zich bij Bert-Jan:
Bij mijzelf ging het lang voorspoedig. Blij in een mij nog niet geheel bekende opening het redelijk te hebben gedaan won ik een pion en zette mijn tegenstander de avond lang onder druk. In de tijdnoodfase gaf ik het toch uit handen, waarop ik moest bewilligen in een goed getimed remiseaanbod.
Bij Lambert leek het ook allemaal prima te gaan, met een betrekkelijk gelijkwaardig eindspel en in mijn herinnering zelfs een vrijpion. Hij bleef evenwel in het thema van de avond door het toch weg te geven.
Toen hadden we alleen Simon nog over aan bord 1, waar hij tegen een loeisterke tegenstander aan mocht treden:
Het was nooit echt een wedstrijd, zo luidde de opwekkende samenvatting door teamleider Simon. UVS1 moet nog wel aan de bak, hoewel gevaar nog niet echt dreigt. ‘The most wonderful time of the year’ bood gelukkig genoeg gelegenheden de teleurstelling weg te drinken. Op naar een gelukkig schaaknieuwjaar!
Recente reacties