UVS2 houdt aansluiting bij de top

In de nieuwe competitieopzet van de KNSB zijn er 8 derde klassen en 9 vierde klassen. Aangezien in principe de twee laagste teams degraderen, zijn er vanuit de vierde klasse 16 promotieplekken: 9 voor de kampioenen in iedere poule en dan nog 7 voor de beste nummers 2. Ofzo. In ieder geval maken we met UVS2 nog goede kans om zo’n tweede plek te bemachtigen, maar dan moeten we eigenlijk wel de rest van de wedstrijden gewoon winnen. Dat plannetje lijkt vooralsnog aardig te slagen. Na de eclatante overwinning tegen Zeist in ronde 4 was nu Amersfoort 2 aan de beurt.

De start was weer veelbelovend. Op bord 2 was Dennis binnen 2 uur spelen klaar, zijn tegenstander blunderde een stuk weg.

Het zag er op dat moment redelijk rooskleurig uit voor het team. Roy van den Hatert stond waarschijnlijk wat minder op bord 1 en bij Thomas Willemsen  (6) was het ook wat moeizaam, maar bij Hans Quint (4), Arno Sprinkhuizen (5), Jeroen Clermonts (7) en Diderick Holtland (8) zag ik duidelijk voordeel op de borden.
Ik speelde een niet zo’n geweldige partij, maar bij teamwedstrijden ben ik toch meer geneigd te kijken naar het resultaat, want er spelen wat meer factoren mee dan bij een individuele partij. We belandden al vrij snel in een remise-achtige stelling, maar een paar missers van mij maakte het noodzakelijk om een lastig toreneindspel te gaan zitten verdedigen. Dat ik uiteindelijk won, was een aangename verrassing.

Inmiddels had Hans Quint gewonnen. Waarschijnlijk mistte hij meerdere kansen om eerder groot voordeel te halen en in tijdnood leek het allemaal nog alle kanten op te kunnen. Kort daarna was het opeens ondekbar mat.

Jeroen won ook. Hij gaf in het middenspel 2 lichte stukken voor een toren en 2 pionnen, maar of dat nu echt zo’n goed idee was, valt te betwijfelen. Van een leien dakje ging het niet bepaald. Maar de tijdnood deed zijn tegenstander toch de das om:

Roy redde het helaas niet en verloor. De stand was op dat moment dus 3-2 , maar toch leek heel even een goed teamresultaat in gevaar te komen, want Diderick had een kwal verspeeld, Arno Sprinkhuizen had helaas zijn gewonnen stelling helemaal uit handen gegeven, ik was zeker niet aan het winnen en Thomas stond ook wat onduidelijk. Mijn ietwat gelukkige overwinning bracht ons op vier punten en bij Diderick was er opeens ook een halfje te halen, omdat hij met een torenoffer een eeuwig schaakmechamisme wist te bereiken. Thomas probeerde daarna nog enige tijd om er meer uit te slepen dan remise, maar berustte uiteindelijk in die uitslag.

Hier nog Arno’s partij met zijn eigen commentaar:

Deze toch wat moeizame overwinning brengt ons nu op plaats 4 in de stand. Wageningen 3 en Magnus Leidsche Rijn staan nog voor ons, maar die moeten nog tegen elkaar (in ronde 8) en wij moeten nog tegen Wageningen in de laatste ronde. Het kan dus nog spannend blijven tot het laaste moment en bordpunten kunnen wel eens doorslaggevend zijn als Magnus en wij nu alles blijven winnen.