UVS 3 – Schaakstad Apeldoorn 3
UVS 3 mag uitzien naar het kampioensschap van volgend jaar
We hadden dit seizoen geen succes, maar we speelden niet overdreven slecht tegen de vaak in rating veel sterkere teams. Verschillende keren sleepten we bijna matchpunten binnen, maar ja… bijna is niet genoeg. Nu tegen Apeldoorn moesten we vechten voor de laatste kans om degradatie te voorkomen. Het is niet gelukt: jammer, maar helaas!
Toch is het de moeite waard om te zien hoe hard onze mensen gevochten hebben. Links van mij zag ik hoe Ron van Dijk zijn tegenstander steeds meer in het nauw bracht. Hij leek te gaan winnen, maar blijkbaar was het net niet genoeg voor de winst; resultaat: remise. Lijkt me leuk om nog even op te analyseren. Rechts van mij zag ik Lambert in een zwaar gevecht, dat lange tijd in evenwicht leek te zijn en dus op remise leek. Helaas ging het in tijdnood toch nog ergens mis. Tot verbazing van mijzelf had ik (dit keer op bord 7) met zwart een redelijk goede opstelling opgebouwd, die ik echter door één foute zet om zeep hielp. Af en toe liep ik rond en zag oppervlakkig iets van de andere partijen. Jorik Quint leek het moeilijk te hebben, maar kon volgens mij nog wel op remise hopen. Elwin Berlijn zat lekker in zijn vel. Zijn stukken stonden goed opgesteld. ‘Die gaat winnen’, dacht ik en inderdaad, zoals we vroeger van hem gewend waren ging hij weer eens winnen. Marcel Krivec had het niet gemakkelijk, maar wist via zetherhaling een verdienstelijke remise binnen te slepen. Simon van Dijk had een leuke stelling op het bord. Kortom, we konden nog hopen op winst voor UVS3. Dat konden we later in de middag wel vergeten, er gingen onverwacht punten verloren, alleen invaller Rob Bisschops wist na Elwin nog te winnen. Ik zag het eindspel van Rob, waarin hij subtiel met zijn paarden en pionnen moest manoeuvreren om de winst binnen te halen. Ieder zal nu verslag doen van zijn eigen partij.
Bord 1: Jorik Quint (Zwart) – Jelle Bauer 0-1
Jorik bracht mij telefonisch verslag uit over zijn partij: hoewel hij in de opening een foutje gemaakt had, wist hij in het vervolg toch nog op de been te blijven door redelijk goed spel, waardoor hij misschien zelfs remisekansen had. Hij knokte nog lang door (als laatste zat hij evenals Rob Bisschops nog achter het bord). Ik (Klaus) had in het late uurtje zijn stelling nog op het bord gezien. Ik geloof dat het bijgaande stelling was. Oppervlakkig gezien, hoopte ik nog op remise (Ta6+, Te6, Ta5 enz.), maar waarschijnlijk had Jorik hier geen kans meer, want er waren nog wel andere zetten. De winst zat er, aldus Jorik , inderdaad niet meer in.
Bord 2: Elwin Berlijn (Wit) – Marco van de Nieuwendijk 1-0
Voor de verandering heb ik een wat degelijker partij gespeeld met voldoende spel tegen een tegenstander die ook niet geheel in optima forma was. I. e. Ik had een aantal prima (winnende) voortzettingen gemist, daarna een pion gewonnen, maar richting tijdnood heb ik nog een helpmat in 2 in de aanbieding gedaan. Check? Wel gezien door onze Simon, gelukkig niet door mijn tegenstander in tijdnood. Het eerste volle punt heb ik daarna toch binnengehaald.
Bord 3: Marcel Krivec (zwart) – Cees Sep ½ – ½
Bord 4: Simon van Dijk (Wit) – André Huis in ’t Veld 0 – 1
Bord 5: Rob Bisschops ( Zwart) – Erik Buitenhuis 1-0
Bord 6: Lambert Hofman (Wit) – Theo Visschedijk 0-1
De Apeldoorner wist zich nog staande te houden tegen de Witte lambert-opening. Waarschijnlijk weet iedereen in de OSBO intussen hoe je met zwart tegen Lambert moet spelen. Na een drukke week kon hij nog even telefonisch bij mij verslag doen. Lambert bevestigde, wat ik naast hem zittend al gezien had: het was een degelijke partij, waarbij flink gevochten werd, voortdurend met gelijke kansen. Ik zag een bepaald moment een bijna symmetrische opstelling, zodat een remise de natuurlijke uitslag leek te zijn. Verlies was tenslotte te wijten aan de naderende tijdnood. Door te snel spelen ging een belangrijke pion en daarmee de partij verloren.
Bord 7: Klaus Wüstefeld (Zwart) – Nico Olivier 0-1
Ik was blij dat ik zonder kleerscheuren door de opening was gekomen. Maar toen volgde die ene zet, waarmee ik de winst uit handen gaf: 16…, Te8 ???
Bord 8: Ron van Dijk (Wit) – Hans Bouwer ½ – ½
De stand van Jorik op bord 1, blijft mij achtervolgen. Het zal wel geforceerd winst geweest zijn voor Wit, maar waren er voor zwart nu echt geen remisekansen na Ta6+ ? Ik ben toch wel benieuwd, hoe het verder gegaan was. De partij van Ron aan bord 8 heb ik min of meer kunnen volgen, omdat ik ernaast zat. Indrukwekkend, hoe Ron zijn tegenstander terugdrong. Een mooie partij. Toch ben ik nog gaan puzzelen, of er nog winst in zat voor Ron. Voorzichtig zeg ik, dat Ron misschien de 27ste of 28ste zet met Lf5x had kunnen winnen. 27.Lf5x,f5x 28. b6, Dc6 29.Tb1 en wits pionnen gaan de winst forceren. Maar ook na Rons 27.a6+ en Ka7 was opnieuw Lf5x beslissend . namelijk 28.Lf5x,f5x 29.b6! en Zwart moet de pion met de dame of de Koning pakken. Na beide zetten wint Wit volgens mijn aarzelende mening met 30. Tb1
Je hebt helemaal gelijk wb de 27e zet. Stockfish ziet deze lijn als beste voortzetting: 27. Lxc5 bxc5, 28. a6+ Ka7, 29. b6+ Dxb6, 30. Tb1 en zwart verliest zijn dame na 31.Tb7. Wanneer zwart op 28. .. Kb6 gespeeld zou hebben wordt het wat lastiger om het karwei af te maken… 27. Lxc5 bxc5, 28. a6+ Kb6, 29. Ta1 bv.