UVS 2 maakt promotie onmogelijk

Ik ben erin getrapt. Pepijn mailde een tijd geleden dat hij niet kon meedoen omdat hij op vakantie ging, “maar er is dus wel iemand nodig die deze keer de honneurs als teamcaptain waarneemt. En een vrijwilliger voor het verslag ;-)”. Ik besloot me toen als vrijwilliger voor het verslag op te geven. Gelukkig kon Pepijn toch gewoon meedoen en waren we compleet. Geen invaller nodig, en zelfs een speler over (Ruud), die het prima vond om een keer niet mee te doen. En Pepijn dus gewoon weer cap.

De reis verliep voorspoedig. Met de luxe van drie auto’s kwamen we mooi op tijd aan in het pittoreske Kampen. We speelden natuurlijk in een buurtcentrum, met mensen die bezig gehouden moesten worden, en een barruimte met een aantal biljarts (deja vu van de cupwedstrijd van afgelopen donderdag). Alleen deze keer was er iemand die op een gegeven moment hard moest huilen, wat goed te horen was in ons schaakzaaltje.

Na een uurtje of zo spelen kwam Pepijn op me afgewandeld. Hij refereerde aan de mail hierboven en vroeg me of ik het verslag nog steeds wilde maken. Oeps. Nou ja, vooruit maar. Ik weet hoeveel werk het iedere keer is, en Pepijn heeft wel een keertje vrij verdiend. Maar helaas heb ik weinig tijd gehad om rond te kijken, dus zo’n uitgebreid verslag als van Pepijn met analyses en diepe overpeinzingen over de partijen zal het zeker niet worden.

Om kort te gaan: we hadden een off-day. Het team van Kampen heeft vier borden in de regio 2000, en de staartborden worden al snel zwakker. Het plan was dus: 2-2 op de eerste vier borden, en toeslaan op de onderste vier borden. Maar helaas, dat heeft niet zo mogen zijn.

Kort samengevat (niet chronologisch, maar op bordvolgorde):

Dennis speelde een strategische partij met wisselende kansen. Hij dacht lang na om vervolgens toch een pion in de aanbieding te doen. En toen hij zocht naar de taaiste verdediging werd hij wreed gestoord doordat zijn tegenstander ineens tegen hem begon te praten. “Sorry, maar je vlag is gevallen”.

Ivar speelde tegen de nestor van het team. Een 74-jarige die het schaken zeker nog niet is verleerd. Nadat Ivar een pionwinst miste werd er veel geruild. Na zijn geschreeuwde remiseaanbod (het eerste aanbod werd door de man gemist) was de partij beslecht.

Wouter kwam vorstelijk uit de opening. Daarna ging het stukje voor stukje bergafwaarts en in tijdnood ging het helemaal mis.
Arno was degelijk bezig. Hij bood remise aan met een zet die drie pionnen weggaf (zo heb ik me laten vertellen), maar omdat daarmee de tegenstander zeker was dat ze gingen winnen werd het aangenomen.

Heeft u meegeteld? Dat is dus 1-3 op de eerste vier borden, niet 2-2.

Hans speelde een partij uit een stuk. Beter uit de opening komen, in tijd voor blijven, en winnen. Zo kan het dus ook!

Pepijn kreeg een agressief pionoffer (f5) tegen zich. Hij pakte de pion, en moest toen zwaar in de verdediging. Ik had het idee dat de tegenstander zeker in het begin te weinig compensatie had voor de pion, maar Pepijn hield het helaas niet droog.

Tsjisang was lekker bezig over de zwarte velden. De tegenstander werd kansloos weggespeeld. Toen Tsji het met een offer kon uitmaken (iets wat de 17-jarige Tsji zeker zou hebben gedaan, zo vertrouwde de oude Tsji mij toe) deed hij het laf, en gaf de tegenstander de kans om terug te komen. Maar die kans werd niet genomen en Tsji won geruisloos.

Van het begin van Jeroens partij heb ik niets meegekregen. Maar hij moest een verloren toreneindspel met een pion minder verdedigen. Maar Jeroen wist: er komt altijd nog een kans. Helaas, toen die kans zich aandiende (op een enorm presenteerblad), zag Jeroen het niet. Hij mompelde nog iets over “stoppen met schaken”. Iets waar meer teamgenoten waarschijnlijk aan dachten.

Dat is dus 2-2 op de onderste borden, niet 3-1.
Hiermee zijn we dus het Feyenoord van de promotieklasse geworden. Geen kans meer om kampioen te worden. Nieuwe missie: niet degraderen…