UVS 3 nog steeds zonder matchpunten
Keepers in de Eredivisie zouden er voor tekenen: drie wedstrijden op rij de nul houden. UVS 3 niet, wij zouden namelijk graag de onderste plaats van de Promotieklasse verlaten. Tegen VDS 1 zouden we dat, 4 november jl., bewerkstelligd kunnen hebben, maar zoals de titel al verraadde, ging dat niet helemaal zoals gepland.
Op het eerste gezicht zou winst in de lijn der verwachting moeten kunnen liggen. Net als wij had VDS 1 ook nog geen matchpunten gescoord in hun eerste twee wedstrijden en onze gemiddelde rating was ditmaal ‘slechts’ 75 punten lager dan die van onze tegenstanders. Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit en misschien zou Vrouwe Fortuna vanmiddag aan onze kant staan.
Iets na twaalven deed uw verslaggever van dienst een rondje langs de borden. Op dat moment leek er niet veel aan de hand. Jorik (bord 1) en Maarten (bord 3) speelden beide Frans, zij het verschillende varianten. Klaus speelde aan bord 2 een gesloten Siciliaan waar zijn tegenstander zo te zien wel raad mee wist. Op bord 4 speelde ondergetekende een Giuoco Pianissimo, dat kon alle kanten op (en dat ging het ook). Ron opende op bord 5 met 1…a6, wat zijn tegenstander de nodige hoofdbrekens opleverde. Want tsja, zie nu nog maar eens in de veilige haven van de Theorie aan te meren. Op bord 6 speelde teamcaptain Marcel tegen clubgenoot Diderick Holtland -een UVS’er die extern tegen UVS speelt… waar heb ik dat eerder gezien…?- iets wat op damepionspel leek. Positioneel geschuif lag in de lijn der verwachting. Bert-Jan maakte er op bord 7 Scandinavisch van en Lambert speelde aan bord 8 zijn geliefde 1.b4. Er leek nog niets aan de hand.
Drie kwartier later stond er bij Jorik een vervelende pion op D6, oftewel midden in zijn stelling. Die pion was het uiteinde van een keten, die verder liep via E5 en C4. Dat was problematisch, want daar moet je als zwart omheen spelen. Klaus kreeg te maken met een open c-lijn, terwijl bij Maarten de spanning in het centrum opliep. Ik vond zelf dat ik iets minder stond, terwijl Ron, die 1…a6 logischerwijs vervolgde met 2…b5 en 3…Lb7, het centrum vanuit de flanken bestreed. Bij Marcel leek er op dat moment nog niets aan de hand en bij Bert-Jan ook niet. Lambert speelde zijn b4-spelletje. Zijn tegenstander leek de theorie niet te kennen, want de pion op b4 bleef op het bord en die wordt vanzelf vervelend zodra hij op b5 staat.
Tegen tweeën was er bij Jorik veel geruild en had wit een vrijpion op de c-lijn. Een moeilijk eindspel met de zware stukken nog op het bord resteerde. Klaus werd opgescheept met een vervelende dubbelpion op de f-lijn, waar zwart hard tegenaan beukte. Bij Maarten had een een witte pion zich op D6 genesteld en zorgde daar voor de nodige problemen. Ik zou een pion gaan verliezen (of althans, dat dacht ik), terwijl Ron juist twee pionnen mee snoepte. Jammer genoeg stonden die pluspionnen wel geïsoleerd op A6 en D6… Diderick had tegen Marcel de d-lijn te pakken gekregen en plantte een toren op D2. Dat zag er niet goed uit. Bert-Jan had last van druk tegen pion c6 en Lambert kwam gedrongen te staan. Het zou een zware middag worden…
Vanaf nu volgen enkele snapshots van de wedstrijd die ik op heb geschreven tijdens de wedstrijd. Vanwege de problemen op mijn eigen bord en de weinige tijd die mij nog restte, ben ik niet meer systematisch de borden langs gegaan.
14:10. Marcel verliest door een dodelijke penning op de loper op F1.
14:15. Maarten heeft een kwaliteit ingeleverd, maar heeft wel een vrijpion op C3 en een complexe stelling.:
14:25. Klaus staat een pion achter. Bij Maarten wordt het alleen maar gecompliceerder.
14:40. Maartens tegenstander weeft vakkundig een matnet om de zwarte koning. Zijn partij lijkt de verkeerde kant op te vallen.
14:50. Lamberts stelling is onduidelijk, die van Bert-Jan ook. Ron staat nog één pion voor, maar heeft wel het loperpaar. Jorik nam remise aan in een lastige stelling (stand: ½-1½).
Daarna ging het hard: Maarten en Klaus moesten de koning omleggen, de achterstand liep daarmee op tot ½-3½.
De partij van Klaus:
‘Ik had met Wit een redelijke stelling opgebouwd, waarin nog van alles kon gebeuren. Dan gebeurt er op de 17de zet iets heel vreemds : ik doe een andere zet, dan ik had willen zetten. Waarschijnlijk is deze zet de oorzaak van mijn verlies, maar dat moet de geachte lezer maar beoordelen.’
Lambert kreeg een remiseaanbod, dat hij na overleg met Marcel accepteerde. In de mail met de partij erin schreef hij me dan ook: “Op meerdere momenten in de partij heb ik voor de zekerheid om niet te verliezen gekozen. Na 2 verliespartijen wilde coûte que coûte voorkomen nog een keer te verliezen.” Hij geeft zijn partij dan ook de volgende titel mee: “Verliesangst groter dan de wil om te winnen!”.
1-4 achter en drie winstpartijen zou te veel gevraagd blijken. Bert-Jan gaf op in een remisestand. Wedstrijd verloren. Ron maakte remise (zie daarvoor hieronder) en toen resteerde mijn partij. Ik redde de eer van ons team door als enige te winnen, maar de manier waarop is tenenkrommend: ik ging van een verloren stand naar een remisestelling en dat wist ik nog te winnen. Kijkt u zelf maar:
Een 2½-5½ nederlaag. Waar lag het aan? Ik denk dat het allemaal nog een tandje scherper en agressiever mag in de partijen. Wij zijn immers de underdog van de Promotieklasse, dus wat let ons om lekker vrijuit te spelen (te blufpokeren voor mijn part)? Met een gambietje in de opening wordt de remisemarge bijvoorbeeld al een stuk kleiner.
Nou ja, volgende keer beter. Uit in Lichtenvoorde, dan. Tegen het oersterke Rokade. Jippie. Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit…
Hier volgen de partijen van Ron en Bert-Jan met bijgevoegd commentaar van de heren zelf:
fragmenten.‘
Tactiek oefenen
UVS elders op internet
Recente reacties