UVS 5 kampioen!

Vlak voor aanvang van onze (thuis-)wedstrijd tegen Het Kasteel 3 bleek dat door omstandigheden onze tegenstanders met een persoon minder moesten spelen. Ik vond het vervelend om bij ons iemand te moeten aanwijzen die niet hoefde aan te treden, toen me een sportieve wending inviel. Wij wisten niet welk bord de Wijchenaren leeg zouden houden, dus als we onze oorspronkelijke opstelling aanhielden moesten we maar zien wie van ons geen tegenstander zou krijgen en niet hoefde te spelen. Zo gezegd zo gedaan: het bleek bord 1 te zijn, Lambert was de (on)gelukkige.

Ron (bord 2) was als eerste klaar en had geen goed woord over voor zijn spel, hoewel hij gewonnen had. Hij wist niet meer zeker of hij kort na aanvang van de partij alleen figuurlijk of ook letterlijk had zitten slapen; hij werd in ieder geval gewekt doordat hij plots een stuk achter stond. Even later vermoedde hij dat zijn tegenstander hetzelfde overkwam: het stuk werd gemakkelijk teruggewonnen en verder ook de partij. Ratingverschil ruim 700 en niet tegen een jeugdspeler, kunjewel.

Ik had op bord 4 een leuke aanvallende partij en kon lekker scherp spelen. Mat binnen 20 zetten, miniatuurtje!

Ismail had zoals gewoonlijk op het einde van de partij een uur voorsprong en een tegenstander in tijdnood. Toch zag het er remiserig uit, totdat zwart een gat liet vallen in zijn verdediging. Eh.. het gat hield wel enkele zetten stand. Zie de partijweergave.

Frans had ook een gemakkelijke partij, en alleen Theo had het op bord 5 moeilijk tegen Clemens Levink, de met afstand hoogst gerate speler van de aanwezige Wijchenaren. Clemens had een sterke aanval maar zat tevens in tijdnood, waardoor hij hoogstwaarschijnlijk een matvariant heeft gemist. Dames werden afgeruild en met een nauwkeurige verdediging kon Theo het zaakje ternauwernood redden en in de tegenaanval gaan: de winst kwam toen verrassend snel. Hoewel we al met 5-0 voorstonden hebben we deze partij toch nog met z’n allen met spanning gevolgd. Winst met 6-0 betekende dat we al zeker waren van ons kampioenschap, nog voordat onze meest directe belager SMB 4 zijn voorlaatste ronde gespeeld had. (Achteraf gezien zouden we zelfs al bij 3-3 in de voorlaatste ronde zeker zijn geweest van het kampioenschap, want SMB 4 maakte de volgende dag slechts remise tegen Elster Toren 3).

Kampioen! Al met al hebben we – naast mazzeltjes – eigenlijk een iets te gemakkelijke externe periode gehad; de gemiddelde rating van ons team lag geregeld meer dan een paar honderd ratingpunten hoger dan die van onze opponenten. Van de best scorenden van onze poule staan we – na zes ronden gespeeld te hebben – op plaats 1, 2 en 3 en ieder van ons vaste team zit in de top-15 beste scorers. Los van het feit dat het natuurlijk heel leuk is om veel te winnen en kampioen te zijn, is het hoog tijd dat we eens tegenstanders van gelijke sterkte krijgen. Op naar de 2e klasse!