A tale of two OSBO games



 
Het kan verkeren in het leven van een schaker. De mentale klap van de ene nederlaag kan worden uitgewist door de euforie van een niet altijd even terechte overwinning. UVS4 is dit jaar een perfecte illustratie van deze universele waarheId. Onze prestaties zijn op zijn minst labiel te noemen, het teamlidmaatschap wordt daardoor tot een emotionele achtbaan waar het einde ongewis van is. Maar om Ruud Lubbers te parafraseren, schaken is niet voor bange mensen- enige stressbestendigheid is wel handig.

Op 16 december ging het, zoals op deze site al langskwam, mis tegen Mook. Na die thriller (5-3) mochten we de afgelopen 20e tegen Tornado in Druten. Het was ijzig koud toen we afspraken bij Frowijn, waar we door een teveel aan auto’s in een logistieke puzzel belandden. Na Jos te hebben ingeladen kwamen we gelukkig ruim op tijd aan bij De Kubus. Ik heb het niet op spelen in scholen, ik vrees dan altijd de blikken van boos kijkende überschakertjes, die me in het verleden op dat soort locaties hebben vernederd. De sfeer was evenwel opperbest, bovendien werd er koffie voor ons ingeschonken. Ik trachtte mijn tegenstander te intimideren door de mededeling dat ik het verslag schreef en daar alle onwelgevalligheden in zou noteren. De kunst bij zo’n opmerking is het maar half als een grap te laten klinken- waarschijnlijk de manier waarop Poetin een gezellige sfeer om zich heen creëert in het Kremlin. Ik dwaal echter af- snel naar de partijen. Het snelst klaar was Ron van Dijk.

Mijn tegenstander stelde me in staat om een mooie combinatie uit te voeren. Zap daarvoor naar einde van de partij:

Klaus over zijn partij tegen John Alblas aan bord 4:

“Met mijn zeer beperkte theoretische kennis is het in de openingen (zeker met zwart) moeilijk starten. Dan ben ik al blij als ik het middenspel zonder kleerscheuren gehaald heb. Zo gebeurde ook nu, al moest ik wel oppassen. Toen John Alblas heel voortvarend de aanval  op de Koningsvleugel opende,  zette hij zijn beide Torens buiten spel  zonder dat zijn aanval  enig succes kon hebben en ik kon rustig zijn Damevleugel plunderen.”

Bert-Jan kwam na een mislukte opening twee pionnen achter en er restte hem niets dan hopen op een blunder van zijn tegenstander. Die kwam uiteindelijk in de vorm van een gemiste paardvork die een toren voor een pion opleverde. Even later won Bert-Jan ook nog een loper voor twee pionnen waarna een eindspel ontstond van toren en paard tegen vijf pionnen. Geplaagd door tijdnood wist hij echter geen overtuigende winst te vinden en liet toe dat zijn opponent drie keer dezelfde stelling op het bord kon brengen: remise. Hetzelfde gold voor Marcel:

Dat waren de partijen aan bord 1 en 2. Onno speelde een goede partij tegen een sterke tegenstander aan bord 1. Lange tijd deed hij alles goed, maar het tijdsverschil speelde hem parten waardoor het tij verliep en hij toch verloor, maar met veel complimenten van de ratingkoning van Tornado. Jos had aan het tweede het al steeds moeilijker, hij berustte in een aangekondigde nederlaag.

Het mocht de pret niet drukken: we zijn van ons trauma verlost, en bevinden ons nu solide in de middenmoot. Op naar ASV8!

Share

Geef een reactie