Tata Steel 2017
Het is misschien nog wat te vroeg om al over een traditie te spreken, maar het is januari en dus toog uw webredacteur voor inmiddels het vijfde jaar op rij naar Wijk aan Zee om zich te laven aan grootmeesterlijk spel, de befaamde erwtensoep en de (deze keer zeer smakeijke) pizza bij de enige Italiaan die het dorp rijk is. Omdat vaste chauffeur Ruud vR verstek liet gaan (hij gaat er het komend weekend met andere kompanen huishouden), lieten wij – Thei vL, Hans K en ondergetekende – ons vervoeren in de comfortabele Prius van Marcel V, die het toernooi nog nooit bezocht had. Ondanks een halfslachtige poging van Hans K om ons, zoals te doen gebruikelijk, eerst weer Beverwijk in te sturen, stonden we binnen de korste keren voor de Moriaan en brak letterlijk de zon door. We waren koud binnen toen we Joost R en Dennis A tegen het lijf liepen, zodat het qua omvang toch nog een acceptabele UVS-delegatie werd. In de speelzaal bleek onmiddellijk waarom ik afgelopen maandag geen partij had: de snode afmelder zat er doodleuk mee te doen aan een van de amateurtoernooien, zoals blijkt uit onderstaande fotoreportage. Zij was trouwens niet de enige UVS-er die er zat te spelen, na enig speurwerk ontwaarde ik zowaar onze eigen clubkampioen (Noud L) achter een bord. Het was weer een gezellige bende. Dat ’s avonds in het restaurant niet Anish Giri aanschoof zoals we gewend waren, maar de wereldkampioen zelf, die even daarvoor Loek van Wely zijn zoveelste nul had bezorgd, maakte weinig indruk. We hebben die prutser – wat? mat in drie? – volledig genegeerd.
Recente reacties