UVS4 onderuit in het Willemskwartier

Op 11 oktober mochten we spelen met onze vriendjes van SMB 2. Toen we aankwamen hadden ze de borden al klaargezet. Ook kregen we allemaal een bon. Daarmee kon je gratis drinken krijgen. Dat was leuk. Toen begon de wedstrijd. Jasper had wit. Marcel had zwart. Jos had wit. Klaus had zwart. Wim had wit. Onno had zwart. Lambert had wit. Bert-Jan had zwart.

En toen hoorde ik eerst nog even muziek. Die kwam uit een andere zaal. Maar toen stopte die muziek weer. En ik zag ook nog Jaap en Peter. Die kende ik nog van onze club. Maar nu spelen ze bij SMB.

Eerst speelden we goed maar daarna speelden we slecht. Ook Jasper speelde eerst goed en toen slecht.

Klaus speelde juist eerst slecht en daarna weer goed
Hij vertelt zelf eerst iets over zijn partij. Daarna kun je de partij zelf naspelen als je zin hebt.

“Ik was de eerste van het team , die echt helemaal verloren stond. Wie mijn stelling zag , wist het: dit wordt de eerste nul. Inderdaad beging ik op de 17de zet een enorme blunder, die mij uiteindelijk een Paard kostte. Je kunt dan grootmeesterlijk gelijk de Koning omgooien. Dit leek me geen goed plan, want Sommigen, die duidelijk gewonnen staan, denken, dat ze binnen zijn en worden ( misschien onbewust) minder scherp. Mijn tegenstander bleef echter redelijk goed spelen, maar ging ( volgens mijn analyse) ten onder aan een ander euvel . Als je “volledig gewonnen” staat is het heel irritant als de overwinning als maar uitblijft en de tegenstander niet opgeeft, maar hardnekkig moeilijk blijft doen. “Als winnaar” wil je het dan definitief uit maken en je gaat te veel nadenken. Zo’n speler ( soms dan ook nog in tijdnood) wil dan, als tenslotte de definitieve tijdnood dreigt, toch wel graag iets dwingends doen en begaat dan een kleine of grote fout. Ik besloot dit scenario te volgen in de hoop op die ene fout. Het plan lukte! Huub stond volledig gewonnen en had op de 42ste zet talrijke goede zetten, maar hij speelde de beslissende foute zet: Df6 met dreiging om mij met Dg7 mat te zetten en….. er had een wonderbaarlijke omwenteling plaats……….zie de partij.”

img_4716 img_4717

Ik zat naast Lambert. En toen legde Lambert zijn hand op mijn schouder. Lambert is lief want hij is al opa. Maar het had niet geholpen want ik deed iets heel doms. Ik deed een zet die niet mocht. En toen werd ik heel rood. En later moest ik ook nog bijna huilen. Die meneer waar ik mee speelde had trouwens geen ring om. Hij was dus niet getrouwd. Dat vond ik wel een beetje gek want hij was al best wel oud. Hij dronk koffie en ik had voor mijn bon een sinas genomen.

En toen had later Lambert ook verloren. Eerst speelde hij goed. Maar toen deed hij een stomme zet en toen had hij verloren.
Onno wou ook graag zelf iets vertellen over zijn partij:

“In mijn partij offerde mijn tegenstander een pion, waarvoor hij een compensatie kreeg in de vorm van open lijnen gericht op mijn koning. Toen ik om te verdedigen een pion terug offerde stond het volgens de computer ongeveer gelijk. In het eindspel heb ik in wederzijdse tijdnood een fout gemaakt, waardoor ik weliswaar uiteindelijk door promotie van mijn vrijpion een stuk won, maar een vrijpion van mijn tegenstander niet kon tegenhouden en hij een dame kon halen. Toen heb ik opgegeven.”

En Marcel en Jos hadden ook nog verloren. Maar Wim had gewonnen en dat was fijn.

r1

Share

2 reacties

  1. Marcel Verstappen schreef:

    Ik vind het stom dat ik verloren heb. En ik vind het ook stom dat iedereen het nu kan lezen.

  2. Maarten van Rooij schreef:

    Het was een leuk partijtje, maar het einde was stom. Jammer hoor jongens!

Geef een reactie