Als ik kon toveren

Met 26 borden verdeeld over 3 thuisspelende teams in dezelfde speelzaal was het gezellig druk in de achterzaal van Café Groenewoud, waar we dit jaar al onze thuiswedstrijden hopen te voltooien. Wel met een ander resultaat dan zaterdag, want net zoals vorig seizoen, hadden we ook in deze openingswedstrijd weer een opstartprobleem…. maar ik loop op de zaken vooruit.

Het team van Timman kwam op bezoek en ik had twee ‘vrijwilligers’ gevonden in de vorm van Guido en Paul, die hem wel met zwart wilden afstoppen. Paul dus op 1 en Guido op 3, omdat ik al het gevoel had dat hij wellicht onze eigen GM zou willen ontlopen. Ik heb inmiddels een scherp inschattingsvermogen ontwikkeld en ben niet bang om dit bij het maken van de opstellingen te gebruiken, dus onze komende tegenstanders zijn gewaarschuwd!
Hieronder de partijen min of meer in de juiste volgorde, althans zoals ik herinner dat ze eindigden.

Op bord 4 zat de jarige David, die zijn openingscadeau in de vorm van een Wolga-gambiet aanvaardde en de pion nooit meer teruggaf. Wel verdween er steeds meer materiaal van het bord, zodat hier een interessant eindspel ontstond, waarvan ik dacht dat het niet meer te winnen zou zijn, maar uiteindelijk lukte dit toch. Hoe dit precies ging, heb ik niet meegekregen en ook in de nazit in het restaurant blonk David uit door absentie vanwege zijn verjaardagsfeestje. Ik verwacht dat de hoofdpijn inmiddels wel zal zijn gezakt, dus misschien wil David dit ooit nog uit de doeken doen in een training.

Zelf mocht ik op bord 5 met zwart hun IM afstoppen. Na een fantasierijke opening kreeg ik de zwarte velden aangereikt ten koste van mijn pionnenstructuur. Een interessante strijd ontstond tussen mijn zwaktes op de witte velden en mijn controle over de zwarte velden. Uiteindelijk bleek deze strijd in evenwicht te zijn, maar niet voordat ik een toverzet had gemist in de vorm van 24. …Txf3!

Jaap was daarna klaar en hij zorgde voor een gezonde voorsprong van 2.5 – 0.5:

Arie, die als invaller op bord 6 plaatsnam, wist een zeer kansrijke stelling in één zet te ruïneren door een belangrijke pion op d4 in de aanbieding te doen. Hiermee reduceerde hij zijn aanzienlijke winstkansen en moest hij gaan rommelen over de zwarte velden. Na wat hulp van zijn tegenstander slaagde Arie erin om een zettenherhaling in de stelling te vlechten. 3-1 voorsprong dus.

Nu kwam langzaamaan het slechte nieuws de analyseruimte binnendruppelen. Allereerst Guido, die de ondankbare taak had om met zwart tegen Jan Timman te spelen. Ik had Guido echter wel met een plan op bord 3 gezet, want Guido is de grootste verdedigingskunstenaar die ik ken, al is hij vaak wel een tandje passief. Timman wil met wit natuurlijk winnen en dus voorzag ik countermogelijkheden voor Guido. Die kwamen er ook, maar waren wellicht niet zo groot als Guido ons direct na de partij wilde doen geloven. Een toren op f8 in plaats van op e8 maakt dan toch wel verschil. In ieder geval een verdienstelijke partij en een ervaring rijker: 3-2.

Onze andere aangewezen vrijwilliger als mogelijke tegenstander voor Timman was Paul. Hij mocht op bord 1 tegen Afek. De avontuurlijke Afek tegen de soliditeit van Paul. Dat was een gunstige paring op papier en op het bord was het al snel niet anders. Paul bereikte binnen no-time gelijk spel en begon aan meer te denken. Deze gedachte kon echter snel weer in de koelkast nadat Paul 2 tempi verkwanselde in het middenspel met de manoeuvre La6-d3-a6 terug. De eindspelkunstenaar Afek vond het verstopte matbeeld uiteraard en Paul moest in een verloren eindspel vluchten: 3-3.

Op bord 10 speelde Jan zijn vertrouwde spelletje: gezond schaak, maar met een dosis venijn. Ik moet zeggen dat ik gemist heb waarom er een pion geofferd moest worden, maar toen ik het ongelijke loper (+toren) eindspel zag, had ik er wel vertrouwen in dat Jan niet meer ging verliezen… en aldus geschiedde: 3.5 -3.5.

Nu waren er nog 3 partijen bezig: Dennis met een pion minder, Anton met een zeer gevaarlijke vrijpion en 2 torens tegen een dame en Hans in een zeer ingewikkeld, maar inferieur eindspel. Hier moesten nog 2 punten uit voortkomen. Dennis was als eerste van deze drie klaar, maar niet helemaal zoals hij voor ogen moet hebben gehad. Hij dacht zijn pionnetje achterstand goed te maken door op d6 te nemen, maar overzag daarbij het diabolische antwoord van zijn tegenstander.

Anton was inmiddels bezig om een technische gewonnen eindspel van 2 torens tegen een dame (plus nog een haffel pionnen). Anton had de toren achter zijn vrijpion op d6 staan en die moest dus naar de overkant. Ergens is er iets misgegaan, want de evaluatie van de engine gaf tijdens de analyse in het restaurant regelmatig dubbele cijfers aan. Nadat Anton echter alle resterende pionnen had geofferd om zijn trots op d7 te krijgen, bleken zijn twee torens onvoldoende bescherming te bieden tegen de aanhoudende regen van schaakjes van de zwarte dame. Remise en dus een tussenstand van 4-5 achter.

Op bord twee speelde Hans met wit…. altijd gevaarlijk. Helaas zat Hans met zijn gedachten nog bij de zomer, want hij verspeelde op frivole wijze een pion en later nog eentje. Hiermee wist hij echter wel het duivels moeilijke toreneindspel van toren en f+h-pion tegen toren te bereiken, dat volgens de boekjes zeer goede remisekansen biedt. Of Hans daadwerkelijk een remisewending heeft gemist, durf ik niet te zeggen. Het was te moeilijk voor mij en in de praktijk helaas ook voor Hans. Ook dit eindspel was erg leerzaam en een dankbaar onderwerp voor een nog te plannen team-meeting: 4-6.

Wederom dus een moeizame start, maar gelukkig hebben we de komende ronde onze vaste puntenleverancier De Stukkenjagers op het programma. In Nijmegen zijn we nog ongeslagen tegen ze, maar in Tilburg verloren we de laatste keer nog van hun 2e……. we spelen uit.