UVS 5 degradeert

De gebundelde krachten van Harry Houdini en Hans Klok waren vorige week vrijdag nodig geweest om het Vijfde te laten ontsnappen aan degradatie. Helaas waren beide heren verhinderd en zagen we zelf geen kans om de magische krachten in de sport aan te boren. Waar een 7,5-0,5 overwinning een piepklein theoretisch kansje op overleving had geboden, liet de 6-2 nederlaag niets aan duidelijkheid te wensen over.

Even zag het er naar uit dat we met een 2-0 achterstand zouden beginnen. Frans en ondergetekende kwamen, lopend op weg naar verzamelpunt Frowijn beide in een korte, hevige onweersbui terecht. Onder een parasol bij Frowijn deelden ze hun avontuur met chauffeur Peter. Beelden van smeulende hoopjes schaker, nog slechts te identificeren door hun tandarts, passeerden de revue toen er ineens een auto stopte. Wim K werd als een vorst afgezet. Ook hij bleek overvallen door het noodweer, was door zijn geliefde snel opgepikt, had thuis droge kleren aangetrokken en werd nu afgeleverd bij Frowijn. Onderweg vertelde hij dat hij ooit tijdens een beklimming van de Tourmalet (per fiets) ook overvallen was door een enorm onweer. Hij was toen plat op de grond tegen een rotswand gaan liggen en had van de zenuwen zijn hele voorraad koekjes in een keer opgegeten.
Enfin, voor we het wisten waren we in Arnhem, waar ASV de slotronde organiseerde. We speelden tegen Rokade 2 dat een matchpunt boven ons stond. Ze zouden uiteindelijk als derde eindigen. Dat wij zouden degraderen, was al snel duidelijk, maar welk team met ons mee zou afdalen was lang onduidelijk.

Teamleider Thei was niet zo te spreken over de manier waarop de tussenstanden in de wedstrijden in beeld werden gebracht: “ Je hoort toch eigenlijk in de gelegenheid te zijn om je van elkaars prestaties direct en overzichtelijk op de hoogte te kunnen stellen. Het tafeltje achteraf waarop later op de avond bij tijd en wijle wat briefjes ingevuld werden stak wat schril af bij bv het helder geprojecteerde up-to-date overzicht inclusief match- en bordpunten, dat SMB op slotavonden verzorgt.”
Zelf vond ik het contrast met onze glorieuze kampioenswedstrijd tijdens de slotronde in Mook van een jaar geleden ook behoorlijk groot. Die werd toen opgeluisterd met bitterballen die op een zilverkleurige schaal aan eenieder werden gepresenteerd. Nu was er per acht spelers sprake van een worst- kaas -scenario, neergekwakt op een bleek schoteltje met een flinke klodder mosterd.

Ik had me voorgenomen om als een sportverslaggever van alle teamgenoten direct na hun partij de eerste gevoelsuitstorting te noteren voor in het verslag. Leek me leuk. Ik hoopte op klassieke uitspraken als “Houdt het dan nooit op?!” of “I’l be back!”, maar de meeste teamleden reageerden wat prozaïscher.
Dirk, tactisch op bord 1 geposteerd, verloor als eerste, en vol verwachting hield ik een virtuele microfoon onder zijn neus met de vraag: wat is je eerste reactie? “Slechte opening!” zei Dirk. “Ja, maar wat is je gevoel erbij”, probeerde ik. “Dat zeg ik, slechte opening”, repliceerde Dirk onmiddellijk.
Andere eerste reacties kreeg ik van Wim K, die een stuk weg blunderde (“Balen!”), Frans, die lang vocht voor een halfje (“Vermoeiend!”), Thei (“Verdomme, ik had remise kunnen maken”), Peter (“Ik heb mijn impulsen goed beheerst, maar ging nog wel bijna nat!”). Rons eerste reactie was “goed gekeept” en Wim H dacht dat hij het ergens had laten liggen. Ron vroeg me naar mijn eigen eerste reactie over mijn partij en toen merkte ik pas hoe lastig het was om die spontaan te geven. Inmiddels ben ik eruit: “pfjoe!”(=opluchting)

Ook Thei, Wim H en Ron wilden hun partij graag delen en geven een korte beschrijving.

Thei
Mijn eerste reactie: ‘shit, ik had remise kunnen maken’ is door Bert-Jan opgetekend, maar de computer maakt er meteen korte metten mee. Het blijkt dat ik hartstikke verloren stond, maar als je naar de stelling vlak voor het einde kijkt zie je het pas als je het begrijpt, als je begrijpt wat ik bedoel. Nou ja, voor mij zag een en ander er toch kansrijker uit dan het bij goed tegenspel bleek te zijn. Ook mijn tegenstander dacht trouwens dat zijn voordeel maar marginaal was en het er remise-achtig uit zag.

Img_0894 Img_0895

Wim
In gedachten bij een te schrijven bezwaarschrift tegen de verkamering (voor 8 studenten!) van het huis naast dat van onze buren en in het besef dat degradatie vrijwel een feit was, vertrok ik naar Arnhem. Daar kwam ik te zitten tegenover een jongmens dat na afloop verklaarde heel veel geoefend te hebben op gevaarlijke openingen via chess.com. en herinnerde ik me weer wat ik na de vorige competitiewedstrijd over oudjes en jonkies schreef. Enfin, de voortekenen waren niet gunstig.
Ik geef hier verder geen ander commentaar dan dat ik het ergens in de opening liet liggen en in tijdnood kwam. Bij mijn tegenstander was natuurlijk het omgekeerde het geval. Belangrijk thema in de partij was het verhinderen dat er een wit stuk verscheen op d6 en het verhinderen van de promotie van een pion op e6. Mijn tegenstander meende na afloop, en daar kon hij wel eens gelijk in hebben, dat ipv 39 ….Df5+ de zet 39 …. Dd4+ tot remise door eeuwig schaak zou hebben geleid.

Ron
Terwijl ik nog bezig was om mijn stukken te ontwikkelen, had mijn tegenstander al snode plannen. Ik dacht een prachtig plekje op c5 voor mijn paard gevonden te hebben maar had niet gezien dat hij met een tijdelijk paardoffer een pion kon winnen. Hierdoor stortte mijn centrum in, kreeg ik een dubbelpion en had mijn koning geen verdediging meer. Vervolgens was het de rest van de partij verdedigen en hopen op wat tegenkansen. Dit lukte aardig en ik mocht van geluk spreken dat ik uiteindelijk wegkwam met een remise door eeuwig schaak.

Vorig seizoen kampioen, gelijk weer gedegradeerd. We hebben het vaker meegemaakt.
Blijkbaar zijn we er nog niet aan toe om ons te handhaven in de tweede klasse.

r7

Eindstand

r7s

Share

2 reacties

  1. Marcel Verstappen schreef:

    Mooi verslag, Bert-Jan, en dapper ook! Egomaan bovendien dat je zo lang naar zo’n diepgaande variant hebt lopen turen, maar helemaal stijlvol dat je voor de prophylaxe hebt gekozen.

  2. Lambert Hofman schreef:

    Ja… van Bert-Jan’s stukjes leer je méér…

Geef een reactie