Ai ai, Almere

Zaterdag 13 februari reden wij vol vertrouwen naar Almere. Na twee keer op rij gewonnen te hebben stonden wij gedeeld 2e in de poule. Almere 2 is op papier een van de zwakkeren in de poule, moet lukken!

Na licht geklaag over het vroege tijdstip van vertrekken kwamen wij (Tsjisang, Ruud, Arno en ik) goed op tijd aan bij de locatie, de problemen van de Toyota navigator werden met de telefoonnavigatie opgelost. De toegangsdeur was niet 1,2,3 gevonden, en via enkele voetbalkleedkamers en bijbehorende kantine lukten het ons niet binnen te komen. Na nog een rondje om het gebouw stond er gelukkig iemand te roken bij de deur die wij moesten hebben. “Eindelijk hebben we iets aan de rokers”, aldus Tsjisang. Lars en Jeroen wisten ook op tijd binnen te komen waardoor we met 6 man de wedstrijd begonnen om 13 uur. De laatste thuiswedstrijd waren we met 4 bij de start, er zit progressie in! Gelukkig arriveerden Jan en Arie na 10 minuten ook.

Na een halfuurtje zag ik het wel zitten. Ik dacht op dat moment dat Lars en Jan naast mij prettig stonden. De overige borden zagen er ook goed uit. Hun eerstebordspeler bleek niet te spelen, waardoor wij ratingtechnisch ook een groot overwicht hadden.

Op mijn eigen bord ging het flink mis in het middenspel. Een simpele f4-f5 opmars bracht mij in de problemen vanwege een rare plek van mijn paard en wat slechte zetten mijnerzijds. In tijdnood ging vervolgens alles mis bij mijn tegenstander, waardoor het eerste punt binnen was!

Jeroen en Ruud hadden inmiddels remise gemaakt.

Daarna ging er van alles mis bij de onzen. Jan gaf een volle toren weg, Lars blunderde wat en onze remiseschuiver eindigde wederom met een halfje, allesbehalve een salonremise echter. Hij heeft naast een analyse zelfs een sfeerimpressie gemaakt:

“Almere, het is weer lang geleden. Ik dacht terug toen ik hier was met UVS, Grande was erbij. Ik was een jongeling en Grande was toen al een groot schrijver. Hij verwoordde onze gevoelens op een treffende wijze: uitgedroogd en hongerig, haast dood kwamen we aan in een Warmedamse spookstad, na de vele omzwervingen; Tom Tom bestond toen nog niet, evenmin een GSM; we kwamen dus haast dood aan; werden afgeslacht en reden stil naar huis.
Almere lag nu niet meer zo desolaat bij als in mijn herinnering. Al woei de wind hard rondom het sport/denk centrum. Het denk/sportcentrum heeft een prachtig bar, voorheen de Gasterij. Een warm welkom, in een prachtig speelzaal. Met de surplus aan Elo-punten ebde de zwarte demonen van toen weg. Geheel onterecht.
De stand was 3,5 – 2,5 met Arie en Arno nog achter de borden. Arno’s eindspel leek de goede kant op te gaan, Arie moest echter rare manoeuvres uithalen om eeuwig schaak uit de weg te gaan gelet op de stand in de wedstrijd. Tot de laatste seconden bleef het een spannende wedstrijd, maar helaas verloor Arie in het diepe eindspel, het punt van Arno ten spijt!”

Omdat de nummer 1 van de poule verloor tegen de nummer laatst, hebben wij een bijzondere stand in de poule. Wij zijn nog niet veilig en zullen de volgende keer punten moeten pakken. Better luck next time!

r6
r6s

Share

Geef een reactie