Oorwassing voor UVS 5

Dat we het als promovendus moeilijk zouden krijgen in de tweede klasse was te verwachten. Dat we als eerbetoon aan oud-wereldkampioen Michael Tal op diens geboortedag, 9 november, op bijna alle borden materiaal offerden, getuigde van historisch besef. Dat het ene, in combinatie met het andere tot een 1-7 nederlaag leidde tegen Zutphen 2 was achteraf gezien eigenlijk helemaal niet zo vreemd.

Om eerlijk te zijn, al die geofferde pionnen in het eerste speeluur waren niet allemaal “bewussies”. Het waren gewoon stompzinnige blunders, voortkomend uit onkunde, gebrek aan concentratie, pure paniek, aan de verkeerde kant dekken en nog een aantal kwalificaties die ook van toepassing zijn op de verdediging van het Nederland elftal.
Interim-teamleider Ruud (teamleider Louis Thei was verhinderd) was de eerste die het voor gezien hield. Materiaalverlies in de opening en klaar. Het feit dat zijn tegenstander in de verte iets weg had van Youp van ’t Hek deed daar niets aan af. Ruud concentreerde zich de rest van de avond op zijn belangrijkste taak: het op het wedstrijdformulier noteren van nullen.

Wim Heuvelmans was de volgende die moest capituleren. Ook hij verloor materiaal en kwam er niet meer aan te pas. Daarna volgde de nul van Dirk. In tegenstelling tot veel teamgenoten stond hij in de openingsfase wel goed. Hij dacht dat een massale afruil hem verder in het voordeel zou brengen, maar dat bleek een inschattingsfout. Even later stond hij een paar pionnen achter in kansloze stelling.

Vervolgens deed Frans een nul in het zakje. Frans, normaal altijd goed voor een interessante quote na afloop van zijn partij, was dit keer kort van stof: “geknoei”, “geknoei”, “geknoei!”.
Zelf mocht ik van geluk spreken dat mijn tegenstander geen zin had om mij langdurig op de massagetafel te leggen. Ook ik had in de opening een pion weggeblunderd en na zet 28 van zwart stond het zo

Er dreigt iets als Pf3+. Na 29.Kh1 ging de zet Dd4 gepaard met een remiseaanbod, wat ik aannam voor ik de zet had genoteerd. Magnus Carlsen had het met zwart waarschijnlijk nog wel even geprobeerd, maar gelukkig heette mijn tegenstander Gerrit Ruegebrink. Als er sterke spelers (2500+) zijn die in woorden kunnen uitleggen wat mogelijke winstplannen voor zwart en verdedigingsplannen voor wit zijn, houd ik mij aanbevolen.

Kopman Ron onttrok zich enigszins aan de teammalaise en speelde een interessante partij. Hijzelf hierover: “De partij kende een opening die ik redelijk bekeken had.. op zich al een wonder met mijn geringe theoretische kennis: Het Hollands, of zoals Simon Williams het noemt: “The killer Dutch”. Het doel is een overweldigende aanval op wits koning. Dit probeerde ik in te leiden met de gewaagde pionzet naar g5 maar helaas heeft juist deze zet mijn ondergang betekend”.

Peter stond lange tijd een pion achter, maar in tegenstelling tot veel teamgenoten had hij hier wel compensatie voor in de vorm van druk op de stelling van zijn opponent. Het zag ernaar uit dat hij in de aanval ging winnen maar een moment van verwaarlozing van zijn verdediging kostte een stuk en de partij.

Wim Krabbendam bracht tenslotte ook een halfje binnen. Hij blunderde niet en hield de partij de hele avond in evenwicht. Met nog drie minuten voor Wim op de klok bood zijn tegenstander remise aan.

Zo werd het dus 1-7. De volgende ronde spelen we uit tegen Zevenaar 2. Dat zal zijn op 8 december, de geboortedag van… Berry van Aerle!

[Red.: Het verslag van Zutphen vind je hier.]